متن باران

“تو” با قلب ویرانه من چه کردی؟
ببین عشق دیوانه من چه کردی

در ابریشم عادت آسوده بودم…
تو با “بال” پروانه ی من چه کردی؟

ننوشیده از جام چشم تو مستم…
خمار است میخانه ی من…چه کردی؟

مگر لایق تکیه دادن نبودم؟
تو با حسرت شانه ی من چه...

من زیر باران خاطرات تو
بدون چتر می ایستم...
یک سرماخوردگی روحی ، می ارزد به مرور آن خاطرات شیرینِ گذشته • ͡•

نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

دلم ابریست و باران را نثار چشمم میکند
چشمان بی گناهم را مه آلود و تر میکند
حادثه ی جنونِ دل از تو حکایت میکند
غمِ دل است که بی هوا،به چشم سرایت میکند

کژال گویلی_ آسو

خسته ام
کاش تابستان زود تر
بار وبندیل ش را ببندد
دلم یک پاییز و
های های گریه زیر باران می خواهد.

موهای تو نمناک و پریشان باشد
جاده و منظره و نم نم باران باشد

لبت شیره انگور و گل تریاک است
اختیار هر دومان دست خیابان باشد

گردنت شیشه و این شیشه پر از کنیاک است
بی گمان مستی در آغوش تو آسان باشد

در تو زشتی نه زیبایی وحشتناک...

لبت خوش نقش تر از برگ های گل پس از باران
تنت یاد آور زیبایِی کابل پس از باران
زمین از خویش شاعر پشت شاعر می دهد بیرون
همین که می خمد بر صورتت کاکل پس از باران
کشیده آسمان زیباترین نقاشِی خود را
...تو در آغوش من،پاییز ، دریا...

این که با پاییز از راه می رسد،
باران نیست؛
--دلتنگی ست!



لیلاطیبی (رها)

بی چتر زیر باران بود و من محو تماشایش شدم

صورتش با قطره های کوچک باران تماشایی تر است

ارس آرامی

غمی در قلبم کاشته ای
هم جنس بارانی که بی وقفه می بارد!
مدام دلتنگت می شود
مدام بهانه ات را می گیرد
و نمیدانی
چگونه می شکند قلبی
که در التماسی پُرتکرار
تو را
به نبضی بی امان می خوانَد

شاید... عشق همین است
غمی زیبا
در بطن دوست...

(( اسب سیاه بالدار ))


آسمان
در آغوش ابرهای تردید
با لهجه ی من حرف می زد
باران
نام کوچک دختری را میخواند
که در نیمه شبی تاریک
پشت انفجار باورهای سست
زیر شمعدانی های مرده
عروس میشد
طعم گس بوسه هایش
چشمه ها را فرو می خورد و پس...

خدایا ؛
به ﺭﺳﻢ ﺁﻥ ﭘﺮﺳﺘﻮﻫﺎﯼ خیس زیر باران
برای آخرین کوچ زمستان
به فانوسِ میان ظلمت شب
در مسیر خواب...
مرا هم مثل باران ، با طراوت کن...
ﻣﺮﺍ هم مثل فانوس ، روشنایی بخش...

خدایا ؛
چون اقاقی های سرگردانِ پائیزان ،
مرا بی تاب خود گردان...

خدایا...

یادت باشد!
اگر باران نبود،رنگین کمانی هم وجود نداشت!

با باریدن باران گل از گلش می شکفت.جوری به پیشوازش می رفت که انگار سالهای سال منتظرش بوده است.چشم هایش را می بست،دستانش را باز می کرد و خودش را در آغوش باران می انداخت.همراه با آوای باران ترانه می خواندو شادمانه سرور می کرد،طوری که انگار نیمه ی گمشده...

یک نامه ی عاشقانه حتماً بنویس
با عاطفه و مِهر فراوان بنویس

بنویس ؛ خدایا دلمان سبز شود
با خطّ خوشت زیر باران بنویس

...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

یک نامه ی عاشقانه حتماً بنویس
با عاطفه و مِهر فراوان بنویس

بنویس ؛ خدایا دلمان سبز شود
با خطّ خوشت زیر باران بنویس...

...
بهزاد غدیری / شاعر کاشانی

چه دورم از نفس هایت چه از تب کردنم دوری
چه بیرحمانه تن دادی به این دوری ِ مجبوری

تو را در خواب می بینم میان عطر گندم زار
که می بوسی نگاهم را نه در قابی نه هاشوری

تو را در خواب می بینم شمالی می شود حالم
شمال...

سخت است نفس کشیدنِ برگ ها
در این پاییز،بدون باران...
سخت است نفس کشیدنِ من
در این شهر،بدونِ تو...
مگر می شودپاییز بدونِ باران!
نه...
این منم که جای پاییز
می بارم!
این تویی که
مثل باران
نمی آیی...
مگرمی شود
من،بدونِ تو!
سخت است،
باورکن...
زمین
بدونِ خش خشِ...

به خداوند بگو .... حال جهان خوب نبود
حال ما ، حال زمین ، حال زمان خوب نبود

آدمک ترس از این داشت که انسان بشود
گفته بودند ، برایش هیجان خوب نبود

برگ تقویم به دست چه کسی رنگ گرفت ؟
تا ابد زرد ، خزان پشت خزان ،...

تو رفتی و نبضِ عشق از پا افتاد
بی جاذبه شد زمین و بالا افتاد
با رفتنِ تو عزیز ِ جانم ، دیگر
باران گذرش به خانه ی ما افتاد !

جادوی شرقی چشمان تو
صبح شاعرانه و مضراب بلورین باران بر خشت خیس خیال من است

و مژده رسیدن فواره انتظار را به خورشید بشارت می دهد...
ارس آرامی

نم نمای بارون وقتی می باره من تمام وجودم پر از عشق میشه .. چترمو کنار گذاشتمو خودمو به کوچه پس کوچها سپردم این باران پر هیاهو هم انگار شوق خیس کردن لیلی مثل منو داشت منم خودمو به اون سپردم تا خیس شم ... و ذره ذره وجودم زیر...

آنقدر باران نیامد، آسمان از دست رفت
آنقدر تنها نشستم که زمان از دست رفت
اوج دلتنگی مرا تا قعر اقیانوس برد
بی تفاوت رد شدی، دل مرد و جان از دست رفت...

مریم حیدرزاده

دو دستِ من گرفته دامنت را
تعارف کن دو گنجشکِ تنت را
خلاصه عاشقِ آن صحنه هستم
که باران تر کند پیراهنت را

دلتنگ توام
چنانکه گویی اسیری را زنده به گور کنند
قبل از آنکه میهنش را در آغوش گرفته باشد
دلم برای تو بدجور گرفته است
شبیه سناریوی تلخ داستانی که در تاریخ جامانده است..
این خیابان لعنتی چرا عطر تو را به آستین زده؟
چرا هر بار که قدم میزنم...