متن تک بیت

ما را تو با گرفتن جان امتحان نکن
از جان خود عزیزتری داشتیم، رفت

مرا از زندگانی چیست روی دلبران دیدن
حیات جاودانی چیست پیش دوستان بودن

برو ای باد بدانسوی که من دانم و تو
خیمه زن بر سر آن کوی که من دانم و تو

آن بهشتی که همه در طلبش معتکف اند
من کافر، همه شب با تو به آغوش کشم

ما جز رضای دوست تمنا نمی کنیم
چون آرزوی ماست همه آرزوی دوست

در من انگار کسی در پی انکار من است
یک نفر مثل خودم، تشنه دیدار من است

تو را آن گونه می خواهم که باغی باغبانش را
شبیه مادر پیری که می بوسد جوانش را

نمی گویم به وصل خویش شادم گاه گاهی کن
بلاگردان چشمت کن مرا گاهی نگاهی کن

من ارگ بم و خشت به خشتم متلاشی
تو نقش جهان، هر وجبت ترمه و کاشی

عاشقی را چه نیاز است به توجیه و دلیل
که تو ای عشق همان پرسش بی زیرایی

قیصر امین پور

روی تو خوش می نماید آینهٔ ما
کآینه پاکیزه است و روی تو زیبا

سعدی

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا

زندگی جز نفسی نیست، غنیمت شمرش
نیست امید که همواره نفس بر گردد

درد روی سینه ی من لحظه ای با درد گفت:
آن که روح درد را در من دمیده رفته است

سید عرفان جوکار جمالی

تو سخت و دیر به دست آمدی مرا و عجب نیست
نمی کنم اگر ای دوست! سهل و زود، رهایت

به سینه می زندم سر، دلی که کرده هوایت
دلی که کرده هوای کرشمه های صدایت

مرگ آن نیست که یکباره بیفتی و بگویند تمام...
زنده باشی و به تکرار تو را هیچ نبینی مرگ است...

من ذره و خورشید لقایی تو مرا
بیمار غمم عین دوایی تو مرا

فلک جز عشق محرابی ندارد
جهان بی خاک عشق آبی ندارد

گویند به هم مردمِ عالم گله ی خویش
پیشِ که روم من که زِ عالم گله دارم؟

ما را ز تو غیر از تو تمنایی نیست
از دوست به جز دوست، نمی باید خواست

منم ابر و تویی گلبن که می خندی چو می گریم
تویی مهر و منم اختر که می میرم چو می آیی

عقلم به دلم گفت که عاشق نشو ای دل

افسوس که شرمنده ی عقلم شده قلبم

سجاد یعقوب پور

هرکه از ما کند به نیکی یاد
یادش اندر جهان به نیکی باد