متن دلتنگی عاشقانه

دستانم را بگیر
و به اندازه‌ی بال‌های پروانه‌ای
ناز و نوازشم کن،
شاید اینگونه
من هم
به چیستی ۸ مارس* پی ببرم!
----------
* روز جهانی زن

محال ترین محال آرزوی من.
محاله بی تو زندگی.

چون شمع که میسوزد در گرد پروانه.
من سوختم از درد فراقت، خبرت نیست.

نگرانم نکند کج بشود،
راه دلت سوی کسی.

هوا
امروز
طعم
تو
را
دارد

خاطرات چشم او آخر مرا کشتن دهد.
ای خدا رحمی بکن طاقت ندارم دوریش.

مرده بودم،
تو مرا بوسه زدی جان دیگر دادی.

میکشد آخر مرا،
تاب پریشان زلف او.

دل دیوانه ی ما،
خیال ویران شدن از چشم تو دارد، بدان.

ای که هرگز نروی از یادم،
تو مرا نیز به خاطر داری؟

محال است که خیالت را،
ز سر بیرون کنم یک دم.

---

گاهگاهی دنیای ما پر از دردهای پنهان است، دردهایی که کسی نمی‌فهمد و کسی نمی‌بیند. همان آرامش ظاهری که نشان می‌دهد همه چیز خوب است، در عمق قلب ما پر از غم و تنهایی است. گاه، تنها بودن و فهمیده نشدن، سنگین‌تر از هر خاک ناپیدا است.
در این...

رفتم
تا آن که نمانم وسط چون و چرایت
رفتم که نگیرد خبرم حال و هوایت

من کفتر جلد قفس و دام که بودم!
تا دل نسپام لب بام دو هوایت ؟

رفتم که نماند اثر از خاطره هایم
یا آن که نباشم غم بیهوده برایت

هر لحظه بمانی که...

چه خوش رسید شعرِ تو
به چشمه های جان من

که واژه واژه اش پُر از
نسیم آشنای توست...

خدانگهدار :
عشق نباید باقلبم
اینجوری تامی کردی
یه دنیاغم ودردُ
تو قلبم جامی کردی
مَنی که تنهاازتو
تو قصّه هاشنیدم
فقط خداشاهده
چه دردایی کشیدم
شاهده که چن ساله
گرفتار تو شدم
حالَم بَدِه ، خسته ام
هِی می ریزم تو خودم
آرزومه دوباره
برگردم به گذشته
وای همون...

معشوقه بودن بلد نیستم
بلد نیستم بگویم عزیزم
با همه می خندم
همه را می خندانم
به تو که می رسم
دست و پایم را گم می کنم
زبانم مى میرد
تمامم می میرد
فقط قلبم می تپد
آن هم که حرف زدن بلد نیست

یک عمر چقدر بی تو نفس سخت کشیدم.

کاش بهتر می‌شد احوالِ دلم،

با نگاهِ پرشرارِ دلبرم!

بوسه باران می‌شد از، لب‌های یار،

گل به گل، اندامِ دل؛ سرتاسرم!

کاش یارم، از سفر برگردد و،

شورشی دیگر بگیرد باورم!

اگه رسم روزگار برای ما عاشقا اینه
عشق و از دلا بگیر بجاش بذار نفرت و کینه

اگه دوستی نمی‌کردم اگه دشمنی می‌کردم
گله ای نداشت دل من ، رسم زندگی همینه

اما من تنهای تنها حریف لشگر عشقم
چرا هیچ کی بم نگفت که ، حریفم تو رام کمینه؟...

دوری از آغوش تو،
دستان تو،
چشمان تو
بغض نشد،
اشک نشد،
شعر شد،
بر دفتر خاطره هام.

روزِ نخستِ مرداد آمد و رفت،
چون شعله‌ای از دلِ آتش برفت.

خورشید بر آن بامِ بلند ایستاد،
با تیغِ تب، بر تنِ این خاک زد.

بادی نیامد، نفسِ شب برید،
دل تنگ شد از هوای بی‌سند.

دل، مثل گلی در عطشِ دشتِ خشک،
بی‌سایه و بی‌چشمِ تو، پژمرد و...

کو تپش‌های دلم؟ کو اشتیاق و التهاب؟

آه... ای شور و شرارِ زندگی! بر دل بتاب!

یخ نمود امواجِ جان، از شور و حالِ زندگی

آه... ای گرمای مِهرِ عاطفه! بر جان، بتاب!