متن زخم

تنهاست چون جزیره کسی در درونِ من
جر خورد در کشاکش دنیا سکون من


آیینه ی شکنجه و درد است بی گمان
زخمی که وا نموده دهان از برون من


من معبدِ خراب، که هنگام زلزله
افتاد چلچراغم و سقف و ستون من


در خواب بی درنگ مرا کشت یک...

یه زخمایی داخل قلبمه
ک تو زدی
جاهایی ک هیچ کسی بهشون دسترسی نداره
هیچی فقط خواستم بگم اونارم دوست دارم🙂

دلِ من دریائیه ، تو بزن ماهیاشو زنده بکُش

بزن یه زخمِ درشت

تو بزن مرجانشو جر بده و بنداز جلوش

تو درار مروارید از صدفشو بهم بده فحش

دلِ من زندون داره ،تو بزن میله هاشو خم بکنش

تو بزن نیش به من و ، بعد بکن عشق

یا...

در گوشه و کنار شهر
در هیاهوی فروشنده ها و
ازدحام رهگذران.
زنانی را می بینم
که زخم های به خون نشسته ی
روی پیکرشان
خبر از فریاد های پر از درد می دهد
اما یقین دارم که آنها
روزی خواهند مرد،
بی آنکه کلامی برای اعتراض گفته باشند.

راه دوست داشتن بعضی آدم ها همیشه لغزنده است.
خواسته و ناخواسته به تن لحظه هایت زخم می زنند و زور دوست داشتنشان به هیچکدام از این زخم ها نمی چربد.
نگاهشان که می کنی ؛ غریبه هایی را در لباس آشنا می بینی که به تازگی پوست انداخته اند....

دیگر یادت را به رسمیت نمی شناسم.
فراموشی به خورد استخوان هایم رفته.
به حرمت تمام زخم هایی که برای التیامشان
تا پای غرور جنگیده ام ، از میام تمام خاطراتم حذف شده ای.
حتی صدایت را ؛
که روزی ، نت زیبای زندگیم بود ،
دیگر نمی خواهم.
می...

اگر چه شک عجیبی به «داشتن» دارم
سعادتی ست تو را داشتن که من دارم !

کنار من بِنِشین و بگو چه چاره کنم؟
برای غربت تلخی که در وطن دارم؟

بگو که در دل و دستت چه مرهمی داری
برای این همه زخمی که در بدن دارم؟

مرا به...

هر از گاهی زخم دلم را باز می کنم و دوباره درمانش می کنم
مرحمی می گذارم روی آن تا دوباره زخم جوش بخورد و بسته شود.
هرازگاهی این کار را انجام می دهم برای یادآوری خودم که چگونه باعث شدم این زخم بوجود بیاید. هرازگاهی فکر می کنم این...

به آبِ خون وضو کردم
به لبخندی...
تمام زخم ها را من رفو کردم

زهرا غفران پاکدل

وقتی میگم هیچی برام مهم نیست؛
یعنی واقعا مهم نیست!
نه بودنت
نه نبودت!
نه زندگیم و نه مرگم
هیچ کدوم برام مهم نیست
تا وقتی آدم تو بلاتکلیفیه، تا وقتی توی ذهنش هزارتا دغدغه داره بهتره که زندگیش متوقف بشه...!
بهتره که دیگه نبضی نداشته باشه،
بهتره راه دوست...

دیدین وقتی چسب زخمی کنده میشه دیگه هرکاریش کنی نمیچسبه؟
شاید یه چند لحظه ای بمونه ولی اخرش طاقت نمیاره و ول میشه...

حکایت بعضی از آدماس...
شاید یه روزی مرحمِ دلمون بودن
ولی وقتی ول کنن و برن
دیگه نمیشه چسبوندشون...

اگه یه روزی رفت دیگه التماس موندن نکن...

می بینم ای رفیق ،اندوهت را
اوضاع زمانه، رنج انبوهت را
این دفتر، بیت بیت تقدیم به تو
باشعر ببند زخم آن روحت را

دیگر یادت را به رسمیت نمی شناسم.
فراموشی به خورد استخوان هایم رفته.
به حرمت تمام زخم هایی که برای التیامشان
تا پای غرور جنگیده ام ، از میام تمام خاطراتم حذف شده ای.
حتی صدایت را ؛
که روزی ، نت زیبای زندگیم بود ،
دیگر نمی خواهم.
می...

ای ابتدا و آخر هر قصه و کتاب
رویای سایه پوش هراسان با نقاب
این روزهای بی تو مرا زخم می زند
گاهی بیابه خانه ی خاموشی ام بتاب

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد

دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت

هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد

زخمی به گل کهنه ی ما کاشت خداوند

اینجا که رسیدیم همان زخم دهان شد

آنگاه همان زخم، همان کوره...

چاله ای خواهم کند،،،
تا شعرهایم را،
زنده به گور کنم...
♡
شعری که نتواند عاشقت کند،
شعر نیست،
- زخم است!



لیلا طیبی (رها)

دلتنگی...
استخوانی ست
درگلو..
مدام زخم می زند...!

مراقب باش
شکستنی شده ام
زود می شکنم
کنار ثانیه های سر گردان خویش
و بغضی که آرزوی
باریدن را درد می کشد
ای تمنای آشنا
زخم این درد ها را زود تر شفا بده
که درد را به درد می کوبد
و با خواهش تن روبرو شده...

غصه گر هست بگو تا باشد
من هنوز می خندم...
《بی خیالِ من و این مردم و
هی زخم زبان می خندم》
گریه دارم ولی باز ببین می خندم
من خدایی دارم ...
که در این مهلکه ی دردآشوب
سَرِ هر زخم دلم می گرید

زهراغفران

تمام کوچه های شهرمان را غم گرفته
درون خانه جای همهمه ماتم گرفته

برای ما تمام زندگی رنگ خزان است
زمین از گریه های نو بهارش نم گرفته

کجای زخم های کهنه را محکم ببندیم
که زخم تازه جان از پیکر آدم گرفته

دوایی را برای دردمان پیدا نکردیم
تن...

درست همان روزی که بار و بندیل احساست را بستی و کفش های رفتن را به پا کردی!
بدون این که ذره ای به حال ناخوش من بیندیشی
به منی که لحظات کنار تو بودن را نفس می کشیدم !

شاید از همان اول می دانستم!
می دانستم!
که این...

گاهی لازم است از خودت دلگیر شوی
یقه خودت را بگیری
به خودت تلنگر بزنی
و برای آنهایی که اجازه دادی به تو زخم بزنند
باید از خودت حساب پس بگیری
این قلب امانت است
نباید هرگز محتاج مرهم بشود

جان دلم، همه زخم ها بد نیست. همه زخم ها تو را نمی کشد. گاهی زخم ها از تو انسان بهتری می سازد. قوی تر. مطمئن تر.
جان دلم زخم هایت را مرهم بگذار. غمشان را بخور. اما سرشان را بپوشان، نخاران، نگذار زخم تازه دلمه بسته باز به خونابه...

در کدامین خلقتم
درخت بوده ام
در مسیر خنده های تو زیبا
به پشت پنجره که می رسد پاییز
جای زخمی ناسور
تیر می کشد مدام !