متن عاشقانه

من وتو
به هم نمی رسیم،
با هم می رسیم ،چون ریل
حجت اله حبیبی

پرسید:
اگر روزی تورا ترک کنم!
چه اتفاقی می افتد؟
با بغض گفتم:
تو رفته ایی...
و دیگر اتفاقی نخواهد افتاد.

دنیاکیانی

تو همانی تو همان!
اتفاق خوبی...
که یقینا روزی...
بین آشفتگی این همه فکر!
در دلم می افتی.

دوستت دارم....
و گره این عشق با دندان هیچ اتفاقی، باز نخواهد شد.

دنیاکیانی

    محبوبم ...
امروز هم بی تو گذشت.
چشم من به ندیدنت عادت نمی کند؛ 
زبان نامت را به سختی در دهانم می چرخاند؛ دست ها بلا استفاده و گوش هایم صدایت را ...
روزگار غریبی ست و درد هر بار یکی از اعضای تنم را احاطه...

گاهے چنان
گره می خورد دلت به دلی
ڪه هیچ چیز و هیچڪس را
یاراے گشایشش نیست
گاهے چنان مست می شوی
از شنیدن صدایی
ڪه نفس هایش را بوسه می زنی
گاهے چنان نامے را
با جان و دل می خوانی
ڪه پژواڪ موسیقے عاشقانه ایست
گاهے چنان بیتاب...

من در کنار تو به آرامش می رسم
و آنجا که هیچ کس به یاد ما نیست
تو را عاشقانه می بوسم
تا با گرمی نفسهایم، به لبانت جان دهم
و با گرمی نفسهایت، جانی دوباره گیرم.
دوستت دارم،
با همه هستی خود، ای همه هستی من
و هزاران بار...

پاییز، لب ریز برگ هاست
که با سر آمدن آن ،خش خشی
به راه می افت.
حجت اله حبیبی

دریا ، یا مرداب
نیلوفر که باشی ،
گل می دهی
حجت اله حبیبی

نمی دانم کلید چیست
و
قفل به چکار آید،
اما لبخند تو قفل زبانم را می گشاید
حجت اله حبیبی

می دانی!
هیچ حالی ،
حال آدم را نمی گیرد،
مگر حال تو...

من
نیاموختم ،
فکر کردن را ،
مگر به تو....
حجت اله حبیبی

دست من گیر که این غمزده تنها شده است
عاشقم باش که دل خانه ی غم ها شده است

دل و دین باخته ام من به تمنای لبت
نظری کن که دلم عاشق و رسوا شده است

شب تنهایی ما را که نباشد سحری
لااقل شمع شبی باش که یلدا...

باران نمی بارد- غباری از مه- روی مژگان و- ابروان و-گیسوان و- گونه های دلپذیر تو- نشسته است/ دوست ندارم چترت. را باز کنی/

با تو بودن،
آرزوی سپیدار است،
حتّی بَر دار ،
پس دست بردار ،
تا بردارم از تو،
دست...

موهایت را،
بسپار به باد
تا بویش را درخت،
قاب کند در رنگارنگ پاییز
حجت اله حبیبی

دلبر!
بیا
تا
دل بردارم ،
از همه

هرچه به آسمان می نگرم،
جز
چشمان تو،
نوری بر دلم نمی تابد،
حتی در شکست...
حجت اله حبیبی

عشق ،
مزرعه ای است، بی خار
همیشه بهاری ،
پر گل ،
و تو
ماهی در آسمان آن......

من ،
دوست دارم ،
باران را ،
وقتی خیابان ،
به تو ختم می شود ،
در پیچ دستانی که،
تفاهم آن را پیچیده است
حجت اله حبیبی

شب ،
به چالش می کشد
تو را ،
که
هستی
یا
نیستی ،
در خیالم
یا در دلم
حجت اله حبیبی

جهان تاریک ،
و
مسیر باریک ،
نه پای رفتن دارم
و نه
نای ماندن ،
می شود
راهنمایم باشی
حجت اله حبیبی

تلخ است،
دیدن تو با دیگری
وقتی ،
آرام می پیچی ،
که مرا نبینی
نه
تا تو را نبینم
حجت اله حبیبی

می خواهم
اما ،
نمی توانم
به تو فکر نکنم
حجت اله حبیبی