متن عاشقانه

ساز دل مرده من کوک شد از دیدن تو
به طرب باز نوازد وقت خندیدن تو
شاد و سرمست نگرم بر رُخَت ای زیبارو
جان سپارم به خدا لحظه بوسیدن تو

خدا عمری به من بدهد پیر شدنت را نظاره کنم غر زدنت را موهای کم پشت سپیدت را نگاه مهربانِ از پشتِ عینکت را چالِ گم شده زیرِ چین و چروکِ صورتت را میبینی...؟ من تا کجا خودم را با تو تصور میکنم...؟ من کنارت میمانم تا ثابت کنم که...

می دانی؟!
از روزی که نگاهت را بردی؛
دیگر هیچ آینه ای
حتی برای لحظه ای
زیبایی ام را باور نکرد!

آنکه پریشان میکند حال مرا با یک نگاه، تویی.

وقتی من دوستت دارم؛
دیگر نیازی نداری که آدم مهمی باشی...!

هــمایـــون باشــَدَت صـــبحِ زمستان
تـمـــام لحــظه هـایت چــون گلستان

پس از یلدا جهانت روشن ای دوست
بـتــابـد آفــتـــابِ عـــشـــــق در جان

من میان سکوت این خانه
حس خوبی به بودنت دارم...

رمزِ عبور گرفتم
از مرزِ خیال
به جاده ای از عشق...
دیگر
سفیری لازم نیست
من مسافرِ چشمانِ توام!

نگفتم و تو ندانی که چیست در دل من

همین بس که بدانی که بی تو آشوبم

یک نفر باید بیاید عشق را مهمان کند
سر گذارد پیش من یا قصه را پنهان کند

من چنان هستم که نازم علت حیرانی است
او چنان در عاشقی باشد، مرا حیران کند!

دین و دل را واگذارد در تمنای وصال
آن چنان باشد که ترک دل از این و...

دلبر جانم ،
عید قربان آمد ، عیدی که قصه‌ی عشق و ایثار را در دلش نهفته دارد. اما برای من، این عید فقط یک معنا دارد :
" بودنِ تو ".
در میان همه‌ی آن‌هایی که چیزی را قربانی کردند، من دل
را به نامت زدم و قربانی‌ات شدم......

از چشم تو آغاز شد ماجرا

افسانه شد این قصه آشنا

✍ عطشِ عریانی
@bzahakimi
هیچ‌ می‌دانی؟
تو که باشی
چسبناک‌ست؛ بسی
بستری که در آن
حسّ خیس و
حالِ خاصّ زنانگی‌ام
فوران می‌کند از:
عطشِ عریانی...
با دلم می‌مانی؟

"نجوای ماه و موج"
هر شب، ماه آرام بر دریا می‌تابد،
و موج‌ها، نامت را با اشتیاق در گوشِ ساحل زمزمه می‌کنند...

"بارانی از عشق"
در هوای دلتنگی،
عشق تو بارانی‌ست که می‌بارد،
و من، خاکی تشنه که هر قطره را
با اشتیاق در آغوش می‌گیرم...

"آتش و پروانه"
تو شُعله‌ای بی‌قرار،
و من پروانه‌ای که هیچ هراسی از سوختن ندارد...

"سکوت و دلتنگی"
در سکوت شب،
نامت را هزار بار می‌خوانم،
تا شاید ستارگان
نامه‌ای از دلتنگیِ من به آسمان ببرند...

"سوز دل"
عشق تو در من شعله‌ای است،
که هیچ بادی توان خاموش کردنش را ندارد،
و هر نگاهت، آتشی تازه در دل من می‌افروزد...

"شورِ دریا"
چشمانت، آبی‌ترین دریاست،
و من قایقی بی‌ساحل،
که تنها با موج‌های عشقت آرام می‌گیرم...

"پناهِ آغوش"
آغوشت، تنها سرزمینی است
که دلِ بی‌قرارم در آن آرام می‌گیرد،
جایی که هیچ فاصله‌ای
توان جدا کردنمان را ندارد...

در ساحل آرزو،
هر موج، نجواگرِ نام توست،
و ماسه‌ها، رد پای خیالِ آمدنت را در آغوش کشیده‌اند.
خورشید با امید طلوع می‌کند،
که روزی، دستت در دستِ رویاهایم باشد...

"موج عشق"
عشق، موجی است که ساحل را نمی‌شناسد،
در تلاطمِ بی‌پایان، به دلِ شب می‌کوبد،
و در هر برخورد، نام تو را زمزمه می‌کند...

"قول عاشقانه"
لبخندت را در شب‌های بی‌قرارم به آسمان سپردم...
تا ماه گواه شود که قولم از جنس جاودانگی‌ست...

در میان خاموشیِ دنیا،
کلماتم را در دلِ باد پنهان می‌کنم،
تا هر نسیم، تو را از عهدی که بسته‌ایم یاد کند...

همسرم
در طلوعی که خورشید از نگاهت وام گرفته، روزی رقم خورد که زمین، عشق را به نام تو نوشت.

ای هم‌نفس روزهای آفتابی و شب‌های بارانی، میلادت شکوفه‌ای است که در باغ دلم شکفته؛ عطری از حضور تو در لحظه‌ها جاری است.

باشد که این روز، چون فانوسی در...