متن فردا

چقدر در حالاحالاهای نبودنت
امروزگار من
پر از فرداهایی ست
که هنوز نرسیده اند
و من همیشه
بوسه های تو را کال می چینم....


جلال پراذران

به فردا ها می اندیشم ،
به فردای بهتر
به سمت خیالات زیبا در سَر ؛
گذشته را باد برده است .
شاید لبخندمان سرخی شقایق ها یا زیبایی نقش و نگار پروانه ها را قرض بگیرد .
اما! بیا بیاندیشیم به زیبا زیستن ؛
مانند تصویر پرنده ی خوشبختی...

دیروز و فردا با هم دست به یکی کرده اند ؛ دیروز با خاطراتش مرا فریب داد و فردا با وعده هایش مرا خواب کرد ...
وقتی چشم گشودم امروز گذشته بود !

هیچ روزی تکرار نمی شود ، هیچ شبی دقیقاً مثل شب پیش نیست ، هیچ بوسه ای مثل بوسه ی قبل نیست و نگاه قبلی مثل نگاه بعدی !
روزها ، همه زودگذرند ؛ چرا ترس؟ این همه اندوه بی دلیل برای چیست؟ هیچ چیزی همیشگی نیست ، فردا که...

من خاطرم...

از دیروزها هست و همین امروز

از فردا و فرداها تو یاد هست؟!

رﺳﯿﺪﻥ ﻓﺮﺩﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﺘﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ،
ﭘﺲ ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﺮﻗﺼﯿﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺑﮕﯿﺮﺩ،
ﺍﯾﻦ ﻗﺪﺭ ﺑﺨﻨﺪﯾﺪ ﺗﺎ ﭘﻬﻠﻮﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺍﺫﯾﺖ ﺷﻮﺩ،
ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺘﺸاﻥ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺍﺑﺮﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﮐﻨﯿﺪ،
ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﯿﺎید...
ﺷﺎﺩ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﺘﻘﺎﻣﯿﺴﺖ
ﮐﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﮕﯿﺮﺩ.

ارنستو ﭼﮕﻮﺍرا

مرا به امید فردا راضی مکن
که اگر فردا حرفی برای گفتن داشت
امروز می شنیدم

ڪاش فردا
خبرم را برسانند به تو
هم تو آرام شوی
هم دل سرگشتہ ی من

زندگی درد قشنگی است که به آن دل بستیم

گاه آنقدر بی رحم که نفست می گیرد

گاه آنقدر شیرین که گمانت آرد

دنیا در کف توست

و همین هم شاید ساده ترین قصه یک انسان است

گاه باید خندید به همه دلهره ها

به هوای گلی از خاک خدا...

فردا دوباره روز از نو روزی ام از نو

دیگه تویی و روزگارت، من نیستم دیگه

امروز که نیامد
بنظر می رسد
فردا نیز بیاید
واگر نیاید
روز دگر خواهد آمد
دل خوشی ام
شمارش روزهایی ست
که قرار است بیاید

دیروز را فراموش کن ، چون او هم با تو همین کار را کرده...
به خاطر فردای نیامده هم نگران نباش، شاید نیاید...
چشم هایت را باز کن و هدیه ی باارزشِ "امروز" را ببین
لبخند بزن
به روزگاری که از نو شروع شده ...
صبح یادآور زیبایی هاست ،...

بخند!
هنوز می شود
از گوشه ی لبخندت
خورشیدی برداشت
برای فردا...

چشمِ من مدتهاست
از پنجره ی بسته امروز
فردایی نمیبیند...
تو اگر راهیِ فردا شده ای
گِله این دلِ رنجورِ مرا
خوب به گوشش برسان

همخون هم نبودیم، اما هم خونه بودیم؛
تو تمام من نیستی اما نقشی از تمام من هستی،
وقتی دنیا همانند چای، تلخ میشود،
خنده هایت آن قندیست که باید باشد
تا دنیا را به کاممان شیرین کند؛
بمان که بودنت حقیقتِ من است
رفتنت دور میسازد مرا از خودم،
چگونه...

ساعت هایی سرد
ثانیه هایی بی عبور
منو تصویر یک لبخند
و آخرین ضربانِ احساس
که زیر هجومِ واژه ها جان داد
قول می دهم امشب
آخرین سوگواری نبودنت
در شعر هایم باشد
فردا که بیاید
دیگر هیچ ردی از خود
درشعر هایم
نخواهی یافت
فراموش می شوی
ممکن می...

مثل فردا می مانی
همیشه هستی
ولی امروز
نیستی

نمیخواهم این قصه یلدا شود
نباید بدون تو فردا شود
همیشه گمان میکنم عاقبت
سرِ تو درین شهر دعوا شود .

جالا دقیقا ساعت سه بامداد است نه خسته ام نه نا امید از سونامی های زیادی رد شده ام کرونا نمی تواند مرا بترساند یا اینکه اینهمه شوق زندگی را در من بکشد و نابود کند من می توانم .....من همیشه یک راه دوم در آستینم دارم ....چون من یک...

فردا اگر آمدی
تابوتی برای ترانه هایم بیاور،
اینجا دلی مرده است.

فردا را به فال نیک خواهم گرفت
دارد همین لحظه
یک فوج کبوتر سپید
از فرازِ کوچه ی ما می گذرد
باد بوی نام های کسان من می دهد
یادت می آید رفته بودی
خبر از آرامش آسمان بیاوری؟!

سعدیا دی رفت و فردا همچنان موجود نیست
در میان این و آن فرصت شمار امروز را

فردا را با خودت به رختخواب نبر.

رفیق
شاید فردایی نباشه
خواستم بگم
مرسی که هستی