متن نسرین شریفی

نیایش

می نوازد آب گیتار
می رقصند پونه های لب جوب.
عطر سنجد خاطره میسازد و می گوید من هم آری
عابری می باید تا که بصیرت یابد و مست گردد
ازهم نوایی این چرخ و فلک
مستی و دیوانگی و عشق و جنون
اهل دلی میخواهد
تا که شوند...

خبر که ندارید از اشکهایم و
بغضهایم،ای مردمان شهر
سرخاب برگونه و خنده بر لب وغم در درون
به گمانتان آدمی هستم با احساس مترسک
ولی بدانید قضاوت روزی پنجه بر گلویتان خواهد فشرد.

با دلواپسی هایتان چه کنم
سرتان به کارخودتان گرم باشد
میدانم آنچه درطی سالیان با کرختی زندگیم،حال درو کرده ام را چگونه آسیابش کنم
نیازبه آسیابان ندارم
از شما بخیر،و ازما به سلامت

س و ج الفبا را خوب بلدید
تا کی قصد بیسواد ماندن دارید

زندگی به پایان خط رسیده دوست من
کمی مرورش کن
زندگی فقط آن نیست که بنشینی و لی لی حو ضک بازی کنی
باور کن رمان فضولیت به چاپ هفتاد رسیده

لطفا به فکر نوشتن رمان توبه باش

نمیخواهم سر قبرم بیایی
وقتی در زندگی به خانه ام نیامدی
نمیخواهم در مجلس تعزیه ام لب و لوچه ات آویزان باشد
درزنده بودنم،تورا این چنین زیاد دیده ام.

نیایش

دلداده دیارتوام
پرسه میزنم دمادم در حوالی دهکده عشق
به رویای دیدنت
میدانم سرابیست
اما شهر آرزوهایم قشنگ است
و میدانم این را نیز
که تو خوب بلدی مرا
و چنان ناغافل مرا در آغوش میکشی
که آن لحظه را مدهوش و یاد دنیایم نیست
وچه کنم که چیدمان...

آدمی را دیدم که به شکل قاصدک شده بود
سریع و بی باک
تند و خیزان
گویی تمامی احساسش را به دست سبکبالی سپرده بود
از دنیا بی خبر و غافل
دست خودش نبود
میخواست فقط به هدفش برسد
و من دیدم که رسید
چون مرا بر بالهای مثلا قاصدکی...

انباراشکها را دیده ای هرگز
به گمانم جاییست به مانند خانه مورچه ها
ذخیره دانی هست پر
و گاهی که دلشان بخواهد سرسره بازی میکنند
بدون حرفی و حدیثی
پشت سرهم می غلطند بر گونه ها
به گمانم آن وقتیست که جایشان دیگر خیلی تنگ است
طاقت بغضهای تلنبارشده هم...

ازچه رو ساز دل ما میزنی
راز ناگفته ما تو میدانی
ندانستم
دیوارموش داشت
موش گوش داشت

خورشیدخدا در روز بیچارگان هم می دمد
دیده ا ی به نا اهلی بگوید، من نمی خواهم تو را

نمی توانم تمامت کنم
زجرهای به تو رسیدن تمامم کرده است

عریان سقف آرزوهایم شدم
غصه ها و دلتنگیها ،تبانی کردند و لباسهایم را بر تنشان کردند

اشهدانّ محمداً عبده و رسوله
دراین دنیایی سخن است
محمدرسول خداست
واما:
محمد قبل از رسالت ،"عبدِصالح" بوده است
مبعث برانگیختن است
به مادرس میدهد،
درسِ درخویشتن تعمق نمودن
و خودراشناختن
ودردریای عبودیت شناکردن
من وتو آمده ایم تابزرگ شویم
بزرگ درمعرفت
بزرگ در بندگی
که عاقبت این است زندگی...

دلها همه اندر خَم یک کوچه عشقند
یارب تو دعا کن
دل جامانده ما عشق بگیرد

کوچه های شهر نفسشان تنگ شده است گریبان مرا می گیرند
پرسانند
ازنشنیدن صدای رسای پاهایت
از شوخ و شنگیهای تو با عابران که شنونده بوده اند
چه بگویم که پیش قراول کوه نوردی،ناباورانه
هجرت کرد.

رفتی و جا گذاشتی تکه هایت را در من

و چه غمگین است ساختن پازلت

و عشق دیر وقتیست الفبای واژگانش خشکیده
و چکامه های عاشقانه اش خاکستر شده و باد برده است
وبرلباس عابرانی شاید بنشیند که با عصبانیت بتکانندش، بی آنکه بدانند دلبریهای معشوقی بوده است.

مرا به یاد آور در میان خاک و چمن و لاله و باد
شاید معجزه ای شود
هوار دلتنگی ام در آن حوالی برزخ تو را بیابد

و بر گردونه شانس
سرم در مسیر باد بر شانه ات بیفتد
و دستانت را در لای گیسوانم حس کنم
وه که خیال...

بارها گفتم و بازهم می گویم
حذر از عشقی که دستانش بسته و راهش بن بست
بقبولان بر خویش
کین جاده سراسر خطر است

دستهایم بی رمق و سرگردان
دلتنگ از دوری تو
به مانند دوره گردی شده اند و جار میزنند
شاید که صدای دستانم در آن دنیا به گوش توبرسد
#نسرین شریفی

خط خطی ام کن زندگی

ولی من با تو زنده ام

نیایش

عشق، دستهایش پر از جام می است
میدهد،میخورم، مستم میکند در نیمه شب
رقص عشاق خدا نیمه شبان دیدنی است

نیایش

راهی برقله درمسیرباد
به سوی کوهساران
خدایا ،بگذار تورا شاطری بدانم که نان میپزد
وچنان عطر نان پخش میشود که دیوانگان هم حس روییدن و بالیدن پیدا میکنند
تورا میستایم ای دوست
خلقت زیبایی هایت مرا مجنون میکند
و شیدا و و مست عالم عشق