متن کوتاه

سر به این دیووانه ی بیمار هم گاهی بزن...

که به جز اغوش گرم تو، درمان نشود...

درد و درمانم یکیست ـ..



آن هم سیه چشمان توست...

در من ***
چیزی گم شده
مثل صدای پایی
که جمعه برده ..

**تو همان شعر بلندی که
به دامن صبح می‌ریزی...
و من، ادامه‌ی نفس‌های یک غزل.**

زمستان فصل مردن آفتاب بود
و آتش بازی تو
فقط سایه ای از دود
روی برفهای ساکت ...

بشقاب گل سرخی مادرم
از دستان پدر سُر خورد
وجنگ خاورمیانه
از آنجا شروع شد...

اشکم کبوترانه
ابری به ناف شب می دوزد
دلتنگی همین است...

فکر کردن به تو
خوش بو تر از
بوی ترنج
در جمعه های
کهربایی من است...

همتی می طلبد راه که هموار شود
دل که در کار نباشد اگری می آید

کیلومترها فاصله دارم
از آرامشی که آرزویش را داشتم.

آه، ای زندگی!
منم که هنوز
با همه پوچی از تو لبریزم...

ببین تو وقتی داشتی پر باز میکردی، ما تو ارتفاع پرواز میکردیم :)

موج زلفت کشتی چشمان من را دل بِبُرد

ترسم از روزی که پهلو گیرد او، در ساحل آبهای تو

و زندگی آنقدر کوچک شد
تا در چاله ای که بارها از آن پریده بودیم
افتادیم

ملت وقتی میرن بیرون اُدکُلُن میزنَن
منو رفیقام وقتی میخوایم برگردیم خونه:|

گاهی
باید دروغ را راست
پنداشت
و گاهی راست را دروغ!
بی فریب خوردن،
زندگی سخت است

درسته از لحاظ روحی مُردم ولی خب زِندَم مث کسی که وجود داره باهام رفتار کنین(:

نوروزتان همراه با شکفتنِ بهارِ آرزوهایتان
مبارک باد

تو چه دانی که حال دل من...

بی تو چقدر بارانیست...

شانه میخواد چکار، آن پریشان موی تو...


تا دو دست عاشق من هست، شانه میخواهی چکار...

میِکشد هر شب مرا چشمان تو...


تا به سر حد جنون...

بیا تکیه بکن بر قلب این دیوانه ی عاشق...



نترس رنگی نخواهی شد، ولی عاشق کمی شاید...

من ندانم که تو کیستی و کجایی ولی...



دانم این قلب گرفتار نگاه تو شده...

نسل ما نسل همان عاشق دل سوخته ایست...


که دلش خواست به معشوق رسد، اما نشد...