متن دلتنگی عاشقانه

لعنت به هوایی که تو را یاد من انداخت.

چه می‌شد ماهی عیدت خودم بودم به تنهایی
گهی با پشت ناخن میزدی بر شیشه ی تنگم

می خواهم فریاد بکشم اما بر سر چه کسی...
تو؟
هرگز...
می خواهم نفرین کنم چه کسی را...
تو؟
هرگز...
می خواهم یک دل سیر گریه کنم برای چه کسی...
به غیر از تو؟
هرگز...
و می خواهم بمیرم برای چه کسی...
باز هم به غیر از تو؟
هرگز...
آری...

شاید با تو به پایان برسد، این همه دلتنگی من.

کاش پر تکرار بود، لحظه ی بوسیدن تو.

همه چیزی تکراری بود، جز بودنت.

بغض مرا شکست، خاطراتت.

نیازمندم به یک آغوش، به یک بوسه، به یک تو.

از تو فقط یه خاطره مونده به جا.
چشم تو و چشم تو و چشم تو.

عاشقی قصه ی تلخیست میان من و تو.
که فقط من به تو دل بستم و تو بی خبری.

قسمت این بود،
نشود قسمت ما، ما بشویم.

تنگ چشمان تو میشود دلم، گهگاهی.

مگر دلتنگی چند کلمه است؟
که آسمان را برهنه می کند
و روی کاغذ می بارد
باور کن که پشت پای تو این باغ
سیب خُشکید...

خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این‌؟ که پیش چشم خودت‌
کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد

چه می‌کنی‌؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد…

رها کنی‌، برود،...

مو پریشانی و من در به در موی پریشان توام.

در میان خاطراتم، تو را سخت در آغوش گرفتم.

بمان ، که مرا با خیالت توان زندگی نیست.

بی پناه و خسته دل، چشم به راهم که بیایی.

دلیل این همه دردهای تکراری، سیه چشمان توست.

چشم تــــــو،
خوب بلد بود بدزدد دل ما.

کیلومترها فاصله دارم
از آرامشی که آرزویش را داشتم.

دوازده فروردین که میاد، من و بهمن‌ها قرار قدیمی‌مونو تازه می‌کنیم
دستامو می‌برم سمتشون، اونا هم دلشونو میدن به دستای من.
گره می‌زنم طراوتشونو به لحظه‌هام،
میذارمشون کنار دلم و لبخند می‌زنم به دوربین...
که یعنی این رسم هر سالمه،
که یعنی دلم هنوز بهار رو باور داره

بی تو با تک تک این ثانیه ها درگیرم
خبرت را همه از آینه ها می گیرم

امروز، جهان چهل‌و‌یک سال است که
مهربان تر شده،
از روزی که تو را
در آغوش گرفت.
و من، زنی بی‌سپر،
که از تو آموختم
عشق،
گاهی پناه است
گاهی آتش
و گاهی… هر دو
با تو، زن شدم.
با تو، بلد شدم مهربان تر شوم
بلد شدم دل ببندم...