شعر غمگین عاشقانه

چه رویاها که آمدند و تو نیامدی
شبم گذشت و ماه آمد،
تو بر فراز نیامدی
دلم به شوق تو تپید و عمر من به ناز رفت
هزار بار جان رسید به لب و تو نیامدی

نبودی در دلِ شب‌های قلبم
و پوچ و هیچ شد رویای قلبم
ز بس لرزیده دل، حسّی، نمانده
پر از خالی شده، دنیای قلبم

مرا اینگونه می‌شناسی ،پریشان ،اندکی بی تاب
همیشه چشم در راه و کمی ویلان و سرگردان
مرا در قاب چشمانت ترحم بار میبینی
درختی نیمه خشک و زرد گرفتار غم و طوفان
تعارف می‌کنی یک سیر از آن عشق تو خالی
مرا در گوشه قلبت به سختی می‌کنی پنهان
غریبانه...

در نبودت
دوستت دارم ها
در تارهای صوتی ام گیر کرده اند
عنکبوتی
که هر روز زندان جدیدی می بافی
برگرد
و روی نعش صدایم
کاغذهایی از اشعار سپیدت را بیانداز

تو نیستی
و تمام دلتنگی هایم
از ظرف آرزوهایم سرریز می شود
تا آغوشم را پر کنند از درد
تو نیستی
و همه ی ابرهای دنیا
از چشمانم
غزل وار چکه می کنند
تا اندوهبار
به اسم شاعر آوازم دهند
که من مریض از تو نوشتنم

پاییز قول داده بود که مرا مبتلا کند

نیمۀ آبان است من خسته ام از انتظار
انگار چیزی در هیچستان دلم کم است
وگرنه من آدم خانه نشینی نیستم

فکرِ تو اَم
تو،
فکرِ همه؛
همهمه
فاصله انداخت
بینِ من و تو.
#آگرین_یوسفی

شب است...
و من، در تاریکیِ خودم
به واژه‌هایی فکر می‌کنم
که هیچ‌وقت نگفتم.

حرف‌هایی که لب‌هایم را سوزاندند،
اما به گوشِ تو نرسیدند.

عشق، درونِ من
چون رودخانه‌ای‌ست
که از ترسِ سنگ‌ها
خودش را پنهان می‌کند.

قلبم
گاهی فرمان می‌دهد،
بدنم مطیع است،
و عقل،
جایی گوشه‌ای می‌نشیند و...

مرا ببخش
به خاطر دوستت دارمی که
از دهان افتاد و نه
دردی از نگفتنی های من دوا کرد
و نه دردی از نشنیدنی های تو

بعد از تو
هیچکس بین من وسایه ات
پادر میانی نکرد
تا عشق  رنگ دود گرفت و
خاکسترش را
پاییز فوت کرد....

هروقت میخواهی برو دیگر دچارت نیستم
رنجیده ازعشقم ولی من بی قرارت نیستم.

از درد میپیچم بخود چون پیله ی ابریشمی
پروانه ای در پیله ام بال فرارت نیستم.

. دربازی شطرنج دل مات نگاه تو شدم..
من باختم در زندگی مرد قمارت نیستم...

باغ دلم آتش گرفت از حسرت...

چپاول کرده ای ایمان و دینم
دلم را هم ربودی نازنینم
دگر از من چه باقی مانده ای یار
کنون با هر چه غم من هم نشینم

بعد تو بر هر چه پیش آمد ، من استادانه خندیدم،
تو گفتی میروم ، اما منِ دیوانه خندیدم..

این خونه زندون منه،این زندگی رویام نیست
اینی که میمیره برام،اونی که من میخوام نیست
دلخوش به برگشتم نباش،پشتم بجز دیوار نیست
اینجور رفتن ها یعنی، برگشتنی در کار نیست❤️‍🩹

از من شاعر بساز
و روشنایی را به دفترم بیاویز؛
زخم واژه‌ها را ببند
و نپرس که چرا غمگینم؛
زیرا دهان من
سال‌هاست چهره‌ام را ترک کرده است...

بعـב تو من نـבهم בل بـہ בل چشم کسی.
بعـב تو بوسـہ نگیرم ز لب مست کسی.
چشم و בل بوسـہ ز لب نیز فـراوان باشـב.
بعـב تو عشق حرام باشد بر من نـفـسی.

🍂
درختان لخت شده‌اند
مثل دلم
که بی‌لبخند تو
پاییز را
با تمام برگ‌هایش
گریه می‌کند.

شادمان از پسِ پاییز دویدم
شاید، که بهار
در پسِ دستان تو پنهان باشد.

باد
بر شانه‌هایم وزید
و هر بار ،
صدای قدم‌های تو
در کوچه‌های خیس تکرار شد.

اما
بهار نیامد،
و تنها باران است
که گام‌های تو را
بر سنگفرشِ بی‌کسی
به یاد می‌آورد

پدر.....
درختِ من، به خوابِ خاک افتاده‌ای
بی‌برگ و بی‌صدا، ولی پر از آوازِ گذشته...

ریشه‌هایت هنوز در تپشِ خاک‌اند
و سایه‌ات روی خاطراتم کشیده شده است.

نامت را باد می‌خواند از گوشه‌های کوچه
و من هنوز با صدای تو دعا می‌کنم، بی‌آنکه لب باز کنم.

خاموش شدی، اما چراغِ...

چه خوش بودیم با آن عشق پنهانی
به گوشم خوب میگفتی الفاظ ویرانی

تو بودی ماه شب تابم و من آن ابر تیره رو
به ظاهرکردمت پنهان ولی در چشم تابانی

نبودی جز خیالی دور و بس زیبا
که جا ماندی در اوهام و افکار خیابانی

از آن روزی که...

چرا امــشـب ،شبی دلگیر دارم
چرا دل، بسـته در زنـجیر دارم


نمی دانم چرا تقدیرم این است
چرا بخــتی چنین من پیر دارم

دیدمش زلزله بم سرم آمد
دیدمش هی گسل یل سرم آمد
دیدمش مات نگاهش شدم آری
آنقدر خوب نگاه کرد حمل بر سرم آمد
آنقدر مست نگاهش شدم آری
که گمانم خبرم از دل تاریخ به سر آمد
و من خسته دل و لات و پریشان
به خودم گفته ام...

בر هـــراســـم،
کـہ مباבا ز لبت بوسـہ نچینم و بمیرم یک בم.

آنقدر دیر آمدی، دل خسته شد

خاطرم در خاطرت وابسته شد

با غبار چشم من بازی مکن

چشم من از شوق دیدن بسته شد