بغض گلوگیری ست جمعه تا خفه نکند دست برنمی دارد
مراقب باش شکستنی شده ام زود می شکنم کنار ثانیه های سر گردان خویش و بغضی که آرزوی باریدن را درد می کشد ای تمنای آشنا زخم این درد ها را زود تر شفا بده که درد را به درد می کوبد و با خواهش تن روبرو شده...
با چشم هایت حرف دارم می خواهم ناگفته های بسیاری را برایت بگویم از بهار از بغض های نبودنت از نامه های چشمانم که همیشه بی جواب ماند باور نمی کنی؟! تمام این روزها با لبخندت آفتابی بود اما دلتنگی آغوشت رهایم نمی کند به راستی عشق بزرگترین آرامش جهان...
پشت هم شعر نوشتم که بخوانی،خواندی؟ بغض کردم که ببینی و بمانی،ماندی؟ به خدا شعرترین شعرِ منی، می فهمی؟ هوس انگیزترین حسِ منی، می فهمی؟
شده دلتنگ بشی؟ بغض کنی؟ اشک بشی؟ با خیالِت همه لحظه هامو من بارانم
چقدر به چشمانت زل بزنم چقدر برای روز مبادا کمت دارم به دستت نیاورده ام که بخواهم از دستت داده باشم تو بگو این اشک های بی هنگام از کجا می آیند؟ تعادل شانه هایم را بغض های عمل نکرده ام به هم ریخته است بغض سنگینم می کند اشک...
بغض هایم میراث دارِ زخم های کهنه اند. با خنده هایی که طعم تلخی گرفته فریادهایی که با سکوت خفه کرده ام ، در میان حنجره ام دق می کنند. واژه هم حال مرا نمی فهمد. و این شب ها قبل از خواب برای آوار این حجم از دلتنگی \وَتَوَاصَوْا...
دلتنگ توام می کنم اقرار به این کار از بغض من اصرار و از اخم تو انکار دل کندن تو باعث جان کندن من شد از من نفسی مانده تو انگار نه انگار ای ناز تو ویرانگر شب های نیازم جان بخشی و جانکاه دل انگیز و دل آزار از...
پاییز پیام آور ِ بغضی زرد است یادآوری ِخاطره های درد است این دغدغه ی همیشه ی آدمهاست تا آمدنِ بهار دلها سرد است
من نفس های زنی خسته ام از استثمار قطره ی اشک سرِ گونه ی بی تقصیرم بغض یک دختر افسرده ام از بی عشقی غم یک جان به لب آمده از تقدیرم
کسى چه میداند باران،اشکهاى چند نفر را در پس کوچه هاى این شهر پوشانده است؟! و شاهد دستهاى گره خورده چند عاشق بوده است؟! باران که میبارد،قلبهاى بسیارى را به شوق یکدیگر به تپش مى اندازد و از بغضهاى بسیارى گره باز میکند... باران براى همه عاشقانه نیست...
بغضم می شکند که هر بار باران می بارد وُ منم پشت پنجره به امید گذشتنت از این سو به آن سو (چشم در راهم) ولی هیچگاه ولی هیچگاه تو نیامدی و نیامدی هرگز منم هر بار که باران می بارد منم و دلتنگی به یادت سرمم سیر می شود
پاییز را دوست دارم… ﭘﺎﯾﯿﺰ، ﺯﻣﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺗﺐ ﮐﺮﺩﻩ! ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﻟﺮﺯ ﮐﺮﺩﻩ! ﺑﻐﻀﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ! ﺣﺮﻓﯽ ﺍﺳﺖ؛ ﮐﻪ ﺳﮑﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ! ﻣﻦ، ﺳﮑﻮﺕ ﺭﺳﻮﺏ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺗﺐ ﻭ ﻟﺮﺯ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺭﺍ ﻣﯿﭙﺮﺳﺘﻢ! ﭘﺎﯾﯿﺰ، ﻋﺮﻭﺱ ﺗﻤﺎﻡ ﻓﺼﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ . ﯾﺎﺩﻡ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﮐﻪ ﺭﺳﯿﺪ؛...
امشب عروسیشه حواست هست تنهاترین دامادِ این شهره ما خیلی بد کردیم در حقش حق داره که با هردومون قهره از هم یه دنیا دور بودیمو تنهاییو انکار می کردیم این اشتباهو از سر اجبار با هر نفس تکرار می کردیم هرچی که باهم بیشتر بودیم درکمون از همدیگه کمتر...
جمعه یعنی با خودت خلوت کنی، اما رفیق... عصر جمعه با تمامِ بغض و حسرت میرسد
فریاد بزن بغض، بگو درد خودت را تا کی همه شب چشم تر و بالش نمناک ؟
پاییز گاهی مثل یک شعر تلخ است میچلاند قلبت میریزد برگت میگریاند چشمت گاهی هم چون مشعوقهء دلربایی است از راه که میرسد عشق دوباره جان میگیرد تا زمزمهء نسیم در بزم رنگها عاشقانه به تماشا بکشاند و نوازش کند خستگی هایت دلتنگی هایت شکستگی هایت حتی گاهی با تلخی...
گاهی دلم برایت تنگ میشود . انگار ناگهان یک نخ از دل کشیده شود میان یک کار عادی بیادم می آیی و چند ثانیه از کار دست می کشم . ناگهان احساس میکنم یک بغض میان گلویم رسوخ میکند اما به خودم می آیم و میگویم به کارت برس ...دلت...
دیدنیست چشمهای منُ هوای پاییز ، رخ به رخ در دلم سوز تو و نفسهای من ، بی قراری یک دل و نا گفته های نَفَسم ، آخ که عجیبست این هوای زیادی خوش... چشمهای تو و بغض نگاهم ، این نفس قطع نمی شود هوایی که تو را جاری...
خواستم از چشم زیبایت بگویم، بگذریم از قد و بالای رعنایت بگویم، بگذریم باد تا آهنگ میزد با نُت موی فرت شعرِ در خور,وقت اجرایت بگویم، بگذریم مصرعی در وصف لبخند مونالیزات یا خلقت عاری از امّایت بگویم، بگذریم خواستم آرایه های شعری ام زیبا شود از صدای ردّ پاهایت...
بغض که می کنم پاییز می شود به یک باره... اشک هایم شبیه برگ های زرد می ریزند و جهان را سرد می کنند. درست همان لحظه است که باید لباس گرمت را بپوشی تا از سرمای چشم هایم در امان بمانی... علیرضا سکاکی
حوالی تو را نمیدانم اما اینجا باران با رویایی تو می بارد ؛ شجریان با بغض بیشتری می خواند؛ باد روی مدار موهایت می وزد و بوی خاک آلوده به عطرتنت؛ اینجا همیشه خزان است بهار من.....
به را دئنه ده مول ٚ سرٚ رخاصان دریا کورکی فورشان ٚ سر اوروشواره نیویسه ته هسا ایتا مالا دس ٚ شوب زیی اب کاکاین نک کوبستید هله باقایده بشم وینچه خوپشداما دریا سمساک ٚ بویا دیهه. مسعود پورهادی گیلکی در راه نیستند/رقصنده های روی موج شکن پری دریایی(دختر دریا)/روی...
به قدر کافی، زن نبودم تا دامن چین دار و کفش های پاشنه بلند بپوشم و تق تق با سر و صدا وارد زندگی ات شوم! کفش های کتانی ام را پوشیدم کوله پشتی ام را که از بغض هایم پر شده بود برداشتم و آرام و بی صدا از...
