متن تقدیر

حالا که تقدیر ، تو را
به دریچه ی قلبم کشاند
بیشتر بمان...
تو که اینگونه بیخبر دل می بری
بی اِذن هم نرو...
مهمانخانه ی دل را با فرش کاشان
مزین کرده ام...
کفش هایت را به در کن...
چایی ات را بنوش...
در کنار مردی از دیار کاشان......

کاش میشد دفتر تقدیر خود را خود نوشت
کاش میشد باتمام حرفها دل سازی برای فردا ها نوشت...!
کاش میشد بین دل آشوبه های زندگی دفتر تقدیر خودرا از نو نوشت!!
کس نداند بازی سرنوشت تا کجا برایش خواهد نوشت آشفته دلانیم میان بازی سرنوشت اما قضا و قدر هر...

گفتی که از نسل آدمیم
غافل از آنکه
ما کوه بودیم
و تقدیرمان
نرسیدن به هم بود


مجید رفیع زاد

فرقی نمی کند که چگونه... چرا ، ولی

تقدیر و سرنوشت به کام دلم نشد

جان بنوشان

یارب! کویر تشنه را باران بنوشان
هر خاطری درمانده را درمان بنوشان

ما ساکنان شهر تردید و یقین را
از پرتو خورشید خود ایمان بنوشان

زیر غبار خودپرستی جان سپردیم
یک بار دیگر مردگان را جان بنوشان

تقدیرمان در دامن مهر تو افتاد
این بخت خوابآلوده را سامان...

در تقدیر صنوبرها
مرگ نیست؛
به روایتِ نیمکت ها
گوش کنیم،
که عشق را می فهمند!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

تقدیر گفته این مسافر بر نمیگردد
تو ساده ای پشت سرش هِی آب میریزی...

تقدیر الهی چو پی سوختن ماست

ما نیز بسازیم به تقدیر الهی

با عکس هایت دردِدل کردن چه زیباست!
گاهی تو را در خواب می بینم عزیزم!
حالی نپرس از من که ویرانم برایت...
من چندسالی هست غمگینم... عزیزم...

رودم که در خود می روم هی سمت دیروز
هی زخم هی نیش از شکستن خورده ام من!
گفتی بگویم زندگی زیباست اما......

وَ تَنهآیی تَقدیر آدماییِه کِه دَر قَلبِشون قَبرِستونی اَز حَرفهای نَگُفته دارَن:)🤍

هر لحظه که تسلیمم در کارگه تقدیر
آرام تر از آهو بی باک تر از شیرم

هر لحظه که می کوشم در کارکنم تدبیر
رنج از پی رنج آید زنجیر پی زنجیر

تقدیرمان اینگونه شد،محکومِ جبرِ سرنوشت

هر چه که میلش می شده،قسمت به پیشانی نوشت

حسرت به دلها گشته و در زندگانی مرده ایم

نفرین بر این تقدیرمان با روزگار بد سرشت

جاری در این قسمت شدی بی انتخاب و ناگزیر!

محکومِ زنده ماندنی ،گر خوب وبد،زیبا و زشت!

خونی به...

تقدیرغریب ب اتمام میرسد...
وپس از ان
تقدیر قریب...
سایه به سایه ام میماند... (:

نیچه:

پرنده ای که پرواز بلد نباشه
به قفس میگه

تقدیر

بدهکار واژه هاییم
در رقم زدن تقدیرشان
می ماند در حسرت طلا شدن
مس

چشمان من را خیس باران کرده بودی
تقدیر را درگیر هجران کرده بودی

پایان نمی دادی هوای سرد غم را
ای عشق! سهمم را زمستان کرده بودی

در ساحل پر مهر آغوشت نبودم
این زندگی را غرق طوفان کرده بودی

دیوانه بودم از غم جانسوز عشقت
یک عمر قلبم را...

آهِ شب واندوه ، اگر که اثری داشت
این تیره شبِ غصه یقینا سحری داشت

ای کاش که در منطقِ چشمانِ سیاهت
ققنوسِ غزل های دلم،بال و پری داشت

در معجزهِ چشمِ تو کافر شده این دل
ماهِ رخِ زیبایِ تو... شق القمری داشت

از روزِ ازل\عشق\ درونِ گِلِ ما...

《 آمد، نماند، رفت...》

وقتی تقدیر از این سه کلمه برایت جمله می سازد،

این جمله تبدیل می شود به حزن آلودترین داستان زندگی تو!
ارس آرامی

در این دوران که مرگ سهل یاب است و عشق دیریاب، در این زمانه که درهای دوزخ گشوده است و راه های رضوان بسته، خوشا آنان که با کوله باری تهی از حسرت رهسپار دیدار با تقدیر خویشند.

ملک الموت یک بار می کُشد، حسرت بارها.

خودم ، جانم با تو چه بگویم ؟! از درد ها و ترس هایت یا از خیال بافی ها و وابستگی هایت

بگذار هر روز عاشق و مجنون تو باشم عاشقی که درآغوش ات گریه کند ، اشک غلتان کند و خالی شود از تمام غم هایش

 پناه دلم باش...

اصلا مگر مهم است تو دوستم داشته باشی؟!
مگر مهم است من دلتنگت باشم و تو عین خیالت هم نباشد؟!
چه اهمیتی دارد که من سعی میکنم علاقه ام را ابراز کنم و تو مرا مدام پس میزنی؟!
این ها که مهم نیستند...
یعنی
میدانی؟!
تا وقتی دنیا تو را...

آشفته دلانیم که در نقطه ی تقدیر

پرگار به کام دل بیچاره نچرخید

هادی نجاری

«دلنوشته عاشقانه»

حالا که تقدیر ، تو را
به دریچه ی قلبم کشاند
بیشتر بمان...
تو که اینگونه بیخبر دل می بری
بی اِذن هم نرو...
مهمانخانه ی دل را با فرش کاشان
مزین کرده ام...
کفش هایت را به در کن...
چایی ات را بنوش...
در کنار مردی از...

«عشق نهان»

در پشتِ شرم خویش عشقی را نهان کردم
کَز دوری اش هر لحظه دردم را عیان کردم

در بازی صد رنگ تقدیرم هزاران بار
با هر شکستِ دل، دوباره امتحان کردم

پیچید چون پیچک حضورش در وجودم تا
مِهر و وفایش را به دل دُرِّ گران کردم

در...