متن دلدار

من و شمع و گل و یک خلوت رویای پاییزی
که در فنجان زیبایی برایم قهوه میریزی

اگرهیزم برای اتش دل شد فراموشت
توسل میکنم بر شعله های هرم اغوشت

بیا پایان دلتنگی ؛ که هستم عشق دیرینت
تو فرهاد غزل باش و منم
دلدار شیرینت

تو باچشمان خوش رنگ...

مثلِ باران افتادم به دلَت
راست می گویند هر اُفتادنی پایان کار نیست،
این افتادن آغازِ دلدادگیست.

هرکسی دلداده هست
دلباخته است
سخت است دل بردگان دلدار نباشند

طلای نابم تویی دیده پرآبم تویی
مست و شرابم تویی
هند جگرخوار شدم
مست نگاهت منم دیده به راهت منم
عاشق و دلدار شدم
از همه کس تا که خسی
سبزه و پر آب شدم
مست شدم
خوار شدم
عاشق بی تاب شدم
زهر منم
درد تویی
در طلب آب...

بهار آمد و بوی یار می آید
پرستو نغمه خوان از آن دیار می آید
به هر دشت دمن بینی
نگار زلف یارم را،دل من عاشق و دلدار می آید
بشویید خانه دل را
بخندانید آن گل را
که بوی یار می اید که بوی یار می آید

خسته ام با دل زارم چه کنم
شب مهتاب که شد
با تو،نگارم،چه کنم...
وقت صبح وقت اذان
وعده یاران که رسید
با در میکده و بوسه یارم چه کنم
بوسه یار کجا عاشق دلدار کجا
من دیوانه بدنبال نگارم
چه کنم
خسته ام با دل زارم چه کنم...
خسته...

نسیم صبح پنداری ز کوی یار می آید

به جان ها مژده می آرد که آن دلدار می آید

به صد اکرام می باید به استقبال او رفتن

که بوی دوست می آرد ز کوی یار می آید

عشق یعنی جای نفرین با دعا یادش کنی
خانه اش آباد دلداری که یارش را فروخت

آن دم که دلم بود و دلت بود و دلش

دل دادم و دل رفت به دلدار چه راحت!

ارس آرامی

ابر می بارد و من می شوم از یار جدا

چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا؟

دلم آنگاه خوش گردد که تو دلدار من باشی

مرا جان آن زمان باشد که تو جانان من باشی

دلدار می آید دلت، می لرزد از شرمی عجیب
از اشتیاقش باز هم، بی پرده زیبا می شوی!
عاشق که باشی روز و شب، بی تاب هستی مثل تب
هرقدر هم پنهان کنی، یک بار رسوا می شوی!


شاعر: سیامک عشقعلی

بدهکار خودتون نباشید،هیچوقت و هیچوقت
دنیا خیلی کوتاهتر از اون چیزی هست که ما بخوایم
غم رو بنویسم تو عمق وجودمون... غم که نوشتن نداره!
نفوذ می کنه توی استخوان هات جاسوس میشه در قلبت و آروم آروم از چشم هات میریزه بیرون
اشک
اشک
پشتِ اشک
پشت پلک
پشت...

کاش راضی میشد قاضی ،عمر دهم
اما ببینم بار دیگر یار را

دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

هجرانش چنان پر آتش آمد که مپرس

گفتم که مکن گفت مکن تا نکنم

این یک سخنم چنان خوش آمد که مپرس

جان من هستی و دلدارم تویی ...
جان تویی ...جانان تویی ...
قلب بی آلایشم ...
دریای احساسم تویی...

رعناابراهیمی فرد (رعناابرا)

میان آن همه رنگ پاییزی چشمه ای طناز
در رقص برگ ها نغمه خوان می نوازد ساز
خیره در چشم های معشوقی از جنس کوه
دلگرم به امن ترین نقطه دنیا به آغوش باز
کم کمک لطیف می شود دل سنگی اش اما
آنقدر که می نوازد آن چشمه، روح...

من زیستن در شور و شر را دوست دارم
دل دادگی ،، با یک نظر را دوست دارم

عادت ندارم،،، زندگی را هی بنالم
از. کودکی،، هر. دردسر را دوست دارم

چون سرو ها، هم با وقار و با شکوهم
هم طعنه ی تلخ تبر را دوست دارم

از جاذبیت...

دیده دریا کنم و صبر به صحرا فکنم

و اندر این کار دل خویش به دریا فکنم

از دل تنگ گنهکار برآرم آهی

کآتش اندر گنه آدم و حوا فکنم

مایه خوشدلی آن جاست که دلدار آن جاست

می کنم جهد که خود را مگر آن جا فکنم

بگشا بند...

باران زد و پاییز مرا یاد تو انداخت
چشم و مژه تر شد دل و دلدار کجایی ؟

به یک غمزه دل ازمن برد دلدار
وفایم را نشد امّا خریدار

چنان بر باورم زد خنجری تیز
که شد روزم به مانندِ شبِ تار

دلدارِ من!
این قضیه همواره در افکارِ من
جولان می دهد
که تو را کمی بی ملاحظه
دوست بدارم.
چیزی شبیهِ یک
داستانِ عاشقانه ی کلاسیک،
با پایانی به یادماندنی.
من آیه ی داشتنت را
هر روزِ سال شمسی
با خود م مرور می کنم!
تا این گونه آشکار شود؛...

صدا می زند مرا
آنکه ذهنم را آشفته کرده
گوید
بنویس شعری
بنواز آهنگی
تا رها شوی از دلتنگی
در این روز ها
که پاییز است و
برگ ها می رقصند
در میان نسیمی
که از کوچه دلدار می آید

دلدار ِمحبوبِ من خدا خودش شاهد است
چراغِ حرارتِ عشقِ من ؛
هر صبح با آفتاب چشمان توست که یاقوت میشود
با دستهای توست که نور بی هوا می رقصد در بی نهایت صبح!
خوش به حال من که چشمانم چنین عریان راز قلبم را می نویسند با بهانه وبی...