متن زمستان

کوچه ها را با دانه های برف
آذین می بندند
زمستانی سرد سرد
حجم سرما !
ضربان قلب را می شمارد
و من به دری تکیه داده ام
که زنگوله های یخ
آنرا پوششی دوباره داده اند
آیا برای روییدن دوباره
بهار می آید ؟؟؟

آرام دهان غنچه ها را بوسید
احوال تمام سیبها را پرسید
یک کاسه آب دست فروردین بود
پشت سراسفند وزمستان پاشید...

مثل یک استکان چای دارچین وسط سرمای زمستان، بیا و همانقدر "داغ"، به همان اندازه خوش عطر، کنار دلم باش..
بیا و همان حال خوشی باش که نشستنش روی دلم، مثل اولین برف سال، یک دل سیر می چسبد، همانقدر دلخواه...

مثل این زمستان سر درگم
گاه شکوفه می زنی
گاه برف
تو اما
نگران نباش
همه جورت زیباست

جا مانده فصل من در زمستان، بیا

ورقی بزن و این فصل را بهار کن

ارس آرامی

من دختر بهمنم مرامم عشق است
یک مادرو یک زنم مرامم عشق است

چون زاده ی سرمای زمستان هستم
گل داده به دامنم مرامم عشق است

آذر رئیسی

زمستون از اون فصل هاست که اگه برف به خودش نبینه، به دل آدم نمیشینه!
.
اگه سوز سرماش، مجبورت نکنه اون شالگردن رنگی رو از گنجه در بیاری، وجودشو حس نمیکنی!
.
اگه شب نشینی های یهویی زیرِ کرسی نباشه، شب های طولانیش راحت نمیگذرن!
.
اگه شیشه ی...

چه بیهوده انتظار یست آمدن بهار
وقتی یادت در زمستان هم گل می کند

بیا مثل زمستان باشیم.
که کولاک را به نیامدن قسم می دهد اما در انتظار
معشوقه اش؛
گریه های دلتنگی، شبانه هایش را
خفه می کند.
بیا مثل او باشیم...
نه جدایی قاصدک ها را باور کنیم،
نه قصه رهایی برگ از پاییز را.
بیا مثل او عاشق باشیم...
آنقدر...

در سرمای زمستان که گل ها خفته در خاک اند
تو سفید و زرد زیبا سر از خاک بیرون می آوری
به خانه ام می آیی و زمستان مرا زیبا تر از هر بهار می کنی

چه خورشید غزلخوان قشنگی

چه چشم انداز رقصان قشنگی

شکفته پشت شیشه غنچه ی برف

عجب صبح زمستان قشنگی

عجیب!!!
-- سرد است،،،
لحظه به لحظه عمرم،
بدونِ گرمای دستان تو!
♥
به دیدارم بیا
گرم شود
-- زمستانِ سرد...




سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

از فصل های سال،
فقط بهار و زمستان را میشناسم!
که بستگی دارد به؛
--بودنت که چارفصل بهارست وُ،
بی تو،،،
همیشه زمستان!



سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

زمستان است دیگر
دل زمین به برف گرم است من به تو

درگیر نگاهت شد این فکر و خیال من
چون قطره بیا بنشین بر نرمی بال من

سوزنده تر از آتش عشق تو کشد شعله
مغرور و چه زیبایی ای خوش خط و خال من

شیرینی لبخندت با چای چه می چسبد!
قندم چه به کار آید؟ آرامش حال من

سرمای...

دست مرا...
محکم تر بگیر
لحظه هایمان را در آغوش بکش
رسالت
این فصل سرد
این زمستان جز این نیست...

گرم شویم از عشق
گرم شوم از "تو"




یداله رحیمی امید

پاییز هم گذشت و دلت عاشقم نشد
چشم انتظار سوز زمستان و بهمن ام

پاییز چو از گستره برگ تو افتاد
گویی که بومِ فلک از جلوه ورافتاد

یلدا بنهاد دست بدستان زمستان
تا نقشِ سپید بردل بوستان بیفتاد

عباس نبی زاده

هر چه پاییز
رشته بود
زمستان پنبه کرد

زمستان فصلی که پایان تمام تردید هاست بین رفتن ها و ماندن ها !

فصل دلگرمیهای عاشقانه ؛
تا ته قصه ی شب بیداری!
با گل بوسه های سکوت و وسوسه!

با نرگس های بی تاب از برای دلدادگی
و بابونه هایی که یک فصل زندگی را با خیال راحت...

دوست داشتم ماه باشم
هر شب عبور کنم
از روی پرده
گوشه ی اتاق را روشن کنم
در شب های زمستان
اما هنوز همین درخت پرتقالم
که تنها می توانم حواست را پرت کنم
در مسیر هر روزه ات به سمت کار .

درست وقتی انتظارش را نداری
به سراغت می آید
در پارک
در کتاب فروشی
یا همین جا که حالا من ایستاده ام
عشق به همین راحتی از پیراهن ات بالا می آید
و همچون شال گردنی
زمستان را کوتاه می کند

عطر گل برف و شوق پنهانی مان
آغاز سپیده ی غزلخوانی مان
روشن کن اجاق زندگی را باعشق
تا گرم شود صبح زمستانی مان

طلسمم کرده ای آری، شبیه آدمک برفی پرازفریادتکراری، شبیه آدمک برفی مراازنوتراشیدی، زجنس سردبرف و بعد
نمودی پرده برداری ،شبیه آدمک برفی
سرش ازمن، تنش ازمن ،نگاه برفی اش از تو میان چاردیواری، شبیه آدمک برفی
وجودم برف بارید و زمستان حضورم را
نگفتی دوستم داری شبیه آدمک برفی
وطفلی...