متن طلوع

هر صبح
یادت در من طلوع می کند
و خورشید نگاهت
وجود سرد مرا در آغوش می گیرد
واژه ی سلام هدیه ی نفس های توست
برای تولد روزی دیگر
و آغاز زندگی ام
با تو


مجید رفیع زاد

خورشید نگاهت
و لبخندهای شیرین تو
بهانه ی هر صبح من
برای زندگی است
برای نفس کشیدن و تکرار سلام
حتی در طلوع هر جمعه
چون که غروب آن
هرگز حریف
تبسم های تو نمی شود


مجید رفیع زاد

سقط کردند ریشه ها را
در آسمان بوسه زدند برماه
دردی در آبستن دیگر
زایش اندیشه در طلوع
انسانیت
نسرین حسینی

پنجره ی چشم هایت را
هرروز صبح
با بوسه وا می کنم
به خورشید!

تا عشق بتابی...
زیبای من!

🟦 سیامک عشقعلی

ای کاش پلک بودم
تا هر شب
چشم هایت را
در آغوش می گرفتم
و هر صبح
نوید طلوع خورشید را
به نگاه زیبایت
هدیه می دادم


مجید رفیع زاد

ساعت به وقت
طلوع چشم های تو کوک است
بیا که روز بدون نگاهت
شب تار است


مجید رفیع زاد

زحمت دارد!
آدم بودن را می گویم ...

در گوشه ی چشمم
طلوع و غروب آفتاب هم
به هم رسیده اند
من
که دو پای زمان دارم
پس
چرا به تو نمی رسم ؟!!...

آرمان پرناک

هر صبح
به استقبال چشم هایت می آیم
پنجره ی قلبت را می کوبم
و لحظه ی باشکوه افق چشم هایت را
به انتظار می نشینم
طلوع کن
که محتاجم
به یک مژه بر هم زدنت


مجید رفیع زاد

گفتی غروب زیباست...
غروب را به نظاره نشستیم به امید فردا
آن هم طلوعش
زیبای زیباست...

دل افروزتر از صبح
طلوع چشم های توست
آنگاه که با نگاهت
سخن شیرین سلامت را
بر جانم ارزانی می داری


مجید رفیع زاد

در این تاریکی مطلق
به دنبال طلوع می گردم
با چراغی خاموش.

آریا ابراهیمی

کاش خدا فصل پنجمی خلق می کرد و آن را انسانیت نام گذاری می کرد. فصلی فارغ از نیرنگ و دغل، دور از ادعاهای دروغین و آدم های دو رو. کاش نام آن فصل را با اقتباس از نام خودش، انتخاب می کرد. کاش نام آن فصل خدایی بود. در...

کوکبه ی آفتاب

خمار درد تو هستم شراب می خواهم
هوای مستی و حالی خراب می خواهم

شرنگ شعله عشقم علاج بدنامی است
زلال باده و قلبی کباب می خواهم

اگرچه سردم و خاموش مثل خاکستر
به جان خسته خود انقلاب می خواهم

قسم به غمزه بودای هر دو چشمانت...

بتابان برمن
نگاهت را

چشمانت
طلوع هر صبح من

صیدنظرلطفی

دلم گرفته است از این شب های تکراری، کاش خورشیدم شوی واز افق چشمانم طلوع کنی ،تا هر صبح، به تو اقتداکنم ،اذان واقامه ام را ،تا در برابرت به نماز ایستم
ای زیباترین خالق احساس
ای عطر گل یاس....
حجت اله حبیبی

بادِ پاک، با طراوتِ بهار
از افق، آن سوی باغ های آسمان
می وزد به مخملِ غروب
آفتاب، شادمانه با نشاط و شوق
با شتاب، با نوازشی به ابر
می رود به پشتِ کوه
من در این سعادتِ لطیف
غرق می شوم
تا طلوعِ ماه، تا دمیدنِ ستاره ها ......

گەر خۆڕەتاویش ببوایەم
ئاسمانم بە باوشت دەگۆڕایەوە
که بەیانیان لای تۆوە هەستمو
ئێواران خۆم لە تەنگی باوشت داشارم...

ترجمه:اگر آفتاب هم بودم
آسمانم آغوش تو می شد
که هر روز طلوعم از کنار تو باشد
و غروب هایم به تنگ آغوشت پناه برم...

طلوع تویی ،
صبح تویی ،
آفتاب کن در وجودم ......
صبحگاهم بهشتی است
با صبح بخیر هایت ......

صبح ...
خورشید با نگاه دلرباى تو طلوع میکند
و صبح بخیرهایت
همیشه گرما بخش است
مثل چاى تازه دم
صبحت زیبا جانم

طلوع زیباست ولی
باید خورشید را در آغوشِ غروب خفه کرد
نوری که نتوان با آرامش نگاهش کرد
بمیرد بهتر است

شب میرود، روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید، غم اینجا نخواهد ماند
عید و طلوع و معجزه، امید می آید

شب میرود ،روشن ترین خورشید می آید آرامش و عطر درخت بید می آید
دلواپسی، تردید ،غم اینجا نخواهد ماند
عید ،طلوع ،معجزه، امید می آید

خورشید را دوست داشته باشی یا نه
هر روز صبح طلوع میکند
درست مثلِ
دوست داشتنِ تو در من..!