متن عاشقانه

تو را که بوسیدم

ساعتِ مچی‌ام

به زبان دیگری تیک‌تاک کرد

آنقدر از شدت غم و دلتنگی
سیاهی قلبم را فرا گرفت
که یک روز نقاش رویاها
آن را روی بوم جای
آسمان شب پاشید
ستاره ها به سقوط رسیدند
و ماه تماما گریه شد
شب با تمامی سیاهی اش
در من گم شد.

ما از تبار عشقیم ، نفرت نمی شناسیم

من شاعر آیینه ی چشم تو هستم
بی تو غزل هایم به غیر از نقطه چین نیست

با نغــمه ی عشــق لحظه ها دلخواه است
لبخــندِ من از بـودن تــو چــون ماه است

از راه رسـیــده فـــــصـلِ پــایــــیز بـیـا !
ای دوست که خوشبختیِ ما در راه است

‏یک بار شـعله‌ی نگاهت به نگاهم افتاد،
‏عمــری‌سـت به آتـشِ عشـــق می‌سـوزم!
‏

‏سـخـنانت گـرانبـهاتـر از زعــفرانِ ایــرانی‌سـت،
‏لبانت انگورِ شیراز و خوردنِ شرابش ویرانی‌ست!
‏

ز بس نامردمی
دیدم زِ هر کس
من و تنهایی‌ام
عشق است و این بس!

وقتی که ز یار میشود حالت زار
بر دل نرسان ز بازی عشق آزار

اینرا تو بدان که عاشقی است اکنون
سوزنده چو آتشی میانِ نِی‌زار

        

غرق زیباییِ چشمان سیاهش شـבہ قلبم.

آغوشت طعم شیرین زنـבگے میـבهـב.
زنـבگیم را از من مگیر،

شاعر چشمان تو شـב،
בل בیوانـہ ے ما.

تو بمان

تو بمان…
نه برای روزهای خوش،
که آن‌ها بی‌تو خوشی نمی‌فهمند.
تو بمان برای لحظه‌هایی که دل می‌لرزد،
برای شب‌هایی که سکوت، سنگین‌تر از درد است.

تو بمان،
تا جهانم از چشم‌هایت معنا بگیرد،
تا صدایت، مرهمی باشد بر زخم‌های بی‌نامم.
بمان، حتی اگر رفتن آسان‌تر باشد،
حتی...

اسیر نگهش شـב،
بیچارـہ בل ما.

عشق یعنے تو...
کـہ בلیل اشک و لبخنـב هاے منی.

خداوندا
به ره
فانوسی افروز

کند
شبهای تارم را
به چون
روز

درد؛ آن است:
دلت گیر کسی باشد و او

به رقیبان بِنَماید رخ
و
گیرد ز تو ؛ رو

        

در دعوی عشقت
کنم
اینگونه
اقامه

کز جور تو
بر تن
بدریدم
همه جامه

تو بهترین واژه برای غزل شدنی
تو تکثیر احساس من عین خودمی
تنیده ای به روح من پر از هوس
پر از لفاظی و تغزّل و شیرین سخنی
پیله ی عشق تو خوشترین حصار من
تو خوشتر زِ اشعار رَهی ، فروغ ، منزوی
در آغوش تو پروانه شدن رویای...

ساعت ، ساعت عاشقی است
اما نمیدانی
کنار تو حتی ثانیه هام هم
برایم از عشق حرف می‌زنند.

اوج عشقم به تو!؟
کافی است بوسه ای
دلبرانه بکاری گوشه ی لبانم
تا هفت آسمان عروج خواهم کرد .

کجا ی دنیا بی هیاهوست
همه اش آشوب و جنگ است
اِلا گوشه آرام آغوشت
راستی یادم نبود
شنیدن ضربان قلبت
در ورای نفس هایت
خودش آشوبی دگر به پا خواهد کرد .

نبض هایم تَرک برداشته اند
لب‌هایم تشنه اند
کارِ آب نیست
عشق اَبدی من
جرعه ای بوسه میخواهم .

از کدام شب برایت بگویم
در نبودت
هیچ شبی به خیر نگذشت.