من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل من از افسون چشمت مست و او از بوی گیسویت
ساقیا امشب صدایم با صدایت ساز نیست یا که من مست و خرابم یا که سازت ساز نیست
با فنجانی چای هم می توان مَست شد اگر اویی که باید باشد، باشد
در هر طرفم صورت معصوم تو باشد چشمم هدف تیر تماشای تو باشد باغ شوی تا که روم دیدن گلها گلها همه نقش رخ زیبای تو باشد باران که شود نم بکشد موی سیاهت بوی تنم از نرگس موهای تو باشد ساحل بروی صید کنی کاش تو یکبار ماهی شوم...
اُفتاده به خُمره نِگهت گشته شراب،ناب بُردی ز منِ عاشقِ دیوانه،تب و تاب یک دَم بِنشین مست شَوَم از تو و عطرت هیهات من و آه من است، پیرهنِ مهتاب... سمیه صفرزاده (مستوره)
تو بیا ... مست در آغوش من و دل خوش دار ... مستیَ ت با بغلت هر دو گناهش با من ...!!
در دوری تو ای بت رنگین کمانم هرچند بسوزم به تو در حال گمانم حالی شده ام سیر زخود روی به ما کن تا با طربی دل به سرابی بسپارم مجنون تو بودن عجبی اوج عقول است مجنون تر از آنم که به تو دل نسپارم آری تو بگو شک...
در دوری تو ای بت رنگین کمانم هر چند بسوزم به تو در حال گمانم حال شده ام سیر زخود روی به ما کن تا با طربی دل به سرابی بسپارم مجنون تو بودن عجبی اوج عقول است مجنون تر از آنم که به تو دل نسپارم آری تو بگو...
عاشقم دیوانه ام،مست و مدهوش و خراب من به این دیوانگی جانانه مینازم چه باک
دستم را بگیر مرا بگیر از خودم مرا ببر با خودت. یک جایِ امن .. من در سر رویایی دارم تو درخت نارنج شوی ، من خاک. در من ریشه بدوانی به وقتِ بهار. شکوفه ها مان را بارور شویم و خدا مست شود از عطر باهارنارنجِ ما ..
مرا به بزم عاشقانه ات ببر در این شبی که ماه با نگاه هر ستاره جرعه جرعه مست می شود... پیاله ام شکسته است تو از شراب چشم خود دو جرعه قرض می دهی؟
بدنت بکرترین سوژه ی نقاشی ها و لبت منبع الهام غزل پاشی ها با نگاهت همه ی زندگی ام بر هم ریخت عشق شد ساده ترین شکل فروپاشی ها چشم تو هر طرف افتاد فقط کشته گرفت مثل چاقو که بیفتد به کف ناشی ها ماهی قرمزم و دلخوشی ام...
در عشق باید درد دوری کشید غم یار خورد ترس رقیب داشت و زیر بار این همه له شد، خوشه ی دست نخورده ی انگور زیباست اما مست نمی کند.
ازتماشای دو چشمان تو سردرگم شدم شور عشقم را ندیدی آخرش دوم شدم ناز چشمان تو بدجوری مرا دیوانه کرد که شدم بیچاره و بازیچه ی مردم شدم موج گیسوی بلندم مست شد در دست باد ساقه ام خشگیده شد تا خوشه ی گندم شدم با غرور کاذبت دل را...
فکر کردن به تو؛ لبخند روی لبم می نشاند... دیدنت؛ تپش های قلبم را نامنظم میکند.... و عطر تنت؛ مانند کهنه شرابی ست که عجیب مست میکند... داشتنت...! داشتنت باید اتفاق خیلی فوق العاده ای باشد! اتفاقی شبیه لمس قطرات ریز باران روی صورتت، وقتی روی دشتی سرسبز دراز کشیده...
بالا بلند ............. دختر دیروز خاطرات شعرانه ای بیاد تو همسایهء دهات یادم نرفته، صبح دل انگیز باغ چای شرمِ نگاهِ گرمِ گره خورده با نگات یادم نرفته ،شرجیِ شب های ساحلی آوازِ شور و دشتی و افشاری و بیات دستم میان دست تو در ،کوچه های تنگ مست از...
ای آدمها که بر ساحل نشسته، شاد و خندانید! یک نفر در آب دارد می سپارد جان یک نفر دارد که دست و پای دائم می زند روی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانید آن زمان که مست هستید از خیال دست یا بیدن به دشمن...
پناه مى برم به خیال از شرِّ حقیقت... بیا باران بزنیم و مست بشیم...
کمی آرام بگیر جانم، کمی شش دانگ حواست را جمع خودت کن. چقدر شیرین است اگر برای خودت یک فنجان چای بریزی و بنوشی تا لحظاتت آغشته به آسودگی شود. اگر دیوان حافظ را که در طاقچه ی اتاق خاک می خورد برداری و واژه به واژه ی آن را...
در خانه ى ویران شده ام چشم ترى بود تا در پى ابروى تو صاحبنظرى بود صد بار شکستى دل من را و ندیدى در قلب فرو ریخته جز تو نفرى بود ؟ هیهات که درد دلم از راه شفا رفت چشمان تو معشوق حریف قَدَرى بود تا چشم من...
موهاتو باز کن بگذار بپیچند در باد اینجا عاشقی با رقص گیسوان تو مست میشود...
اجازه دارم دست وقتتان را بگیرم؟ شما که سرتان بلند است از عشق... شما که با یک گلِ لبخندتان بهار می شوند همه... به من بگویید باران ببارد و آسمان شب نوشیده باشد و ابرها مست از خانه بیرون زده باشند تکلیف ماه چیست؟ ستاره ها یخ های جامی هستند...
"صبح" یعنی من پابرهنه بدوم تا وعدگاه عشق تو انیسِ غنچه های گل سرخ شوی و من مست و بیقرار عطرِنفسهایت را یکجا سربکشم.
کمی آرام بگیر جانم، کمی شش دانگ حواست را جمع خودت کن. چقدر شیرین است اگر برای خودت یک فنجان چای بریزی و بنوشی تا لحظاتت آغشته به آسودگی شود. اگر دیوان حافظ را که در طاقچه ی اتاق خاک می خورد برداری و واژه به واژه ی آن را...
