متن پنجره

توجه کرده ای وقتی که
میگویی خداحافظ
دلم اندازه شبهای
بی مهتاب می گیرد
همین که پشت قاب پنجره
می ایستی با من
جهان زیباترین تصویر
خود را قاب می گیرد

نیستی! آغوش من احساس سرما می کند
پنجره سگ لرزه هایم را تماشا می کند

عاشقم اهل همین کوچه بن بست کناری،

که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی...

پنجره هم به باد وفا نکرد
آن هنگام که
اشتیاق اورا
پشت قفلهای بسته ی دلش حبس می کرد...

آینه خیالت را
گیسو می بافد
انتظار پنجره
کی می آیی

چشم هایم،،،
از این \روزنه\
به راه آمدنت دوخته ست...
♥
مگر خیاط ست پنجره!؟


سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

وای باران
باران
شیشه پنجره را باران شست
از دل من اما
چه
کسی نقش تو را خواهد شست؟

شنیده ام ز پنجره سراغ من گرفته ای
هنوز مثل قاصدک...میان کوچه پرپرم

ناگهان پنجره پر شد از شب

می بینی و می فهمی و انگار نه انگار
انگار نه انگار دلی مانده در آوار

لعنت به زمانی که پریشان تو باشم
یک خاطره از تو بشود بر سرم آوار

زیبایی چشمت همه را همدم من کرد
اشک وغزل و پنجره و ساعت و سیگار

از مرحمت عشق همینقدر...

باران 
بدجور
پشت پنجره
قدم می زند،
چترت را بردار
برویم 
با او قدمی بزنیم.



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

حالا که عشق پنجره را باز کرده است...
طوری نفس بکش ریه هایت عوض شود!!!

زندگی پنجره ای باز،به دنیایِ وجود
تا که این پنجره باز است،جهانی با ماست
فرصتِ بازیِ این پنجره را دریابیم!
در نبندیم به نور-
در نبندیم به آرامشِ پُر مهرِ نسیم...
رو به این پنجره با شوق سلامی بکنیم
و بگوییم به دوست؛
عشق یعنی بودن

هوای تو
بی تابی پنجره
کاش پرنده ای
بال اش را به من می داد.

دو هواییم ؛ دمی صاف و دمی بارانی
ما همانیم ، همانی که خودت می دانی

پیش بینی شدن ِ حال من و تو سخت است
دو هواییم ...ولی بیشترش طوفانی

آخرین مقصد تو شانه ی من بود ؛ نبود ؟
گریه کن هرچه دلت خواست ، ولی پنهانی

شاید...

𖣘💔❦︎ چجوری دلتون میاد
دسته که از کوچه تون رد میشه
از پشت پنجره نگاهش کنین؟!
من یا میوفتم دنبالشون یا
اگه اجازه رفتن نداشتم
خودمو میزنم به اون راه!
چون میدونم برم کنار پنجره
یهو دلم پر میکشه تو کوچه...
خودمو پرت میکنم پایین کوچه:)

نویسنده: ریحانه غلامی (banafffsh)

پنجره ای را که آزارت می دهد ببند
هرچند که چشم انداز زیبا باشد

عاشقم…..
اهل همین کوچه ی بن بست کناری ،
که تو از پنجره اش پای به قلب منِ دیوانه نهادی ،
تو کجا ؟
کوچه کجا ؟
پنجره ی باز کجا ؟
من کجا ؟
عشق کجا؟...

صبح آمده از پنجره با نور و هیاهو
خورشید و گل و معجزه و بوسه وجادو
بگذار که امروز فقط روز "تو" باشد
بگذار گره باز شود از خم ابرو...

دیوانه کننده نیست؟
که هر روز پای پنجره ی خانه ات بایستم و تو را صدا بزنم!
پرده کنار برود،
پنجره باز شود و ...!
و قبل از دیدنت، فیلم به انتهایش برسد!
کاش بتوان زندگی را در قسمت بعد ادامه داد.
مثلا پنجره باز شود،
تو را ببینم.
ببینم....

باران که می آید
دلتنگی ها شعر می شوند
پنجره ها باز می شوند
چشمها بیدار می شوند

و یک نفر که مانده است
و یک نفر که رفته است
و نگاهی خالی
که بی بهانه تر از باران
مدام می بارد........

صبح
تکه تکه های آفتاب است
که به در و دیوار شهر
نقاشی شده
نور است که تقلا میکند
از شکاف پنجره میهمان
سفره صبحانه ات باشد
و دست مهربانی که برایت
چای میریزد
دریاب
صبح همین لحظه شیرین کردن چای است

خودم را از همه دریغ میکنم
پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم
پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند
چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم
خورشید را به خانه دعوت میکنم ...
آفتاب دستو دلباز...

در خاطرِ خود بهانه ی شادی داشت
رویایِ بهارِ سبزِ آبادی داشت
بیچاره پرنده ای که در کنجِ قفس؛
از پنجره انتظارِ آزادی داشت!