متن گل

پناه خانه تویی نور دیده ام دختم
امید هر شب و صبحم تویی ز گل خوشتر

باغی پُر است از گلهای شفاف رنگ
دنیا در این باغ به عشق سرودن آمده است
آرامش در هر برگ و هر شاخه می جوید
نور آفتاب بازتابی از خوشبختی است
گلها با لبخند نورانی شادی می کنند
در این باغ، خوشبختی بر بانوی گل می چسبد

اگه قرار بود فروشنده ی مغازه باشم
قطعا یا گلفروشی داشتم
یا کتاب فروشی
شایدم هر دو کنار هم
همواره هم تومغازه یه موسیقی کلاسیک پخش میکردم
یه گوشش هم یه مبل سبز یشمی و یه فرش دستبافت قرمز
یه پیانو هم یه گوشه ...
فکر کن
بوی کاغذ و...

گل سرخ دلم را جز در این تنگی نمیخواهی
چه غمگین است این عشق و رسیدن های بی حاصل

گذری خواهی کرد..

بر گلستان کسی گر گذری خواهی کرد
یک دم آرام بشین در نفسش
تا نفسی تازه کنی
شاید آن گل به هوایت
نفسش را به تو آغشته کند

سبد سبد اعجاز نفس کشیدن تو
مسیح وار، به گلهای مرده جان بدهد
رضا حدادیان

نشستی روبروی من ، نشستم روبروی تو
گل همیشگی من، سیرنشوم زبوی تو


شعر : وحدت حضرت زاده

دختر گل را چید
افتاد و از دنیا رفت
نیلوفر در پارک...

سیر گلشن کردی و گل،غنچه شد بار دگر
بس که از شرم جمالت،دست پیش رو گرفت

خر چه داند فرق گل با خار چیست؟

بهارت شاد و خندان باشد ای دوست
چو خورشید درخشان باشد ای دوست

درون باغ سرسبز و گل افشان
دلت چون ماه تابان باشد ای دوست


بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

من همانم که قرار است دلش را ببری
ناز کم کن تو بگو از همه عالم تو سری☺️😜

میشود جای بهانه به لبم بوسه زنی
در گوشم تو بگی آه عجب گل پسری

بهزاد غدیری ، شاعر کاشانی

درکنار باغچه نوشته شده بود
گلبرگ ها را پَرپَر نکنید
اما افسوس که
باد خواندن نمیدانست

دوستان گویند سعدی! خیمه بر گلزار زن
من گلی را دوست می دارم، که در گلزار نیست...
(سعدی)

من و شمع و گل و یک خلوت رویای پاییزی
که در فنجان زیبایی برایم قهوه میریزی

اگرهیزم برای اتش دل شد فراموشت
توسل میکنم بر شعله های هرم اغوشت

بیا پایان دلتنگی ؛ که هستم عشق دیرینت
تو فرهاد غزل باش و منم
دلدار شیرینت

تو باچشمان خوش رنگ...

"دوستت دارم" ، در زبان مردان شکل های مختلفی دارد !
بعضی ها با یک شاخه گل ...
بعضی ها با یک چشمک در یک مهمانی شلوغ ...
برخی با بوسه ای آتشین در نیمه های شب ...
عده ای با گفتن : "خانم، آستینم را تا میزنی ؟"
اما...

شب نگردد روشن از وصف چراغ

نام فروردین نیارد گل به باغ

اینک بهار

سالی دگر گذشت و بهاری دگر رسید
فصلی پر از ترانه و گل های تر رسید

سردی دمار اگر چه درآورده بیشه را
آخر کلاغ بخت سیاهش به سر رسید

ساری بروی برگ صنوبر پرید و گفت
شادانه شو که مرهم زخم تبر رسید

از پشت قاب پنجره...

خواستم پهن کنم بستری از گل مادر
زیرِ پای تو که خود بهتری از گل مادر

عاشقِ سایه ی افتاده به خاکت هستم
سایبان است که می گستری از گل مادر

می نویسم غزل از جنسِ نگاهت هرروز
می کنم پیشکشت دفتری از گل مادر

اینقَدر با ادبیات کلنجار مرو...

وقت آن شد که به گل، حکم شکفتن بدهی!

ای سرانگشت تو آغاز گل افشانی ها!

دستانم بوی گل می داد
مرا گرفتند...
به جرم چیدن گل
به کویر تبعیدم کردند
و یک نفر نگفت
شاید گلی کاشته باشد...

گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت

مردم کریم تر شود اندر نعیم گل

ای گلفروش ، گل چه فروشی برای سیم

وز گل عزیزتر ، چه ستانی به سیم گل ؟

صفای گل و برگ در دلی می روید که در پهنای خاکش شور شکفتن دارد
بهنوش ولیزاده

فکر بلبل همه آن است که گل شد یارش