متن برکه

به هیچ می زنی ماهِ خفّاش ها!
سنگ اندازی ات
تکان نخواهد داد
هیجانِ برکه ی آب از سرگذشته را !!
«آرمان پرناک»

خم شدم تا انعکاس ماه را در برکه ببوسم، غافل از اینکه تاوانش غرق شدن بود…
-الهه قائمی-

چهره ی صبح می شکفد!
دمیکه
عکس خویش را
در برکه آفرینش
به نظاره می نشیند...
حجت اله حبیبی

قورباغه ای غرق در سکوت ژرف برکه ی زندگی،
خیره در آینه ی یک دانه انگور بر خاک افتاده،
می نگرد به گذر تند فصل ها در سپیده دم خمار زندگی...
مهدی بابایی ( سوشیانت )

بی قرار است ماه
بیچاره غرق شده است
در دل برکه

سنجاقکِ بازیگوش،
تصویرِ ماه را
مخدوش کرد...
***
برکه،،،
از خشم لرزید!



لیلا طیبی (رها)

خشکید

برکه

از ماه خیالی

عصمت برهمت

تن می دهد به تبخیر
زیر شکنجه ی آفتاب
جرم برکه بود
دل به مهتاب دادن

ماهی ها که مردند؛
برکه
- از درد تنهایی
خشکید!


سعید فلاحی(زانا کوردستانی)

گفتمت رو برنگردان از دلم
گر روی حالی به حالی میشوم
.......
ماه من اکنون درون برکه است
تا بیایی مغرور ماهی میشوم
. ......
درمیان بازی ات با برکه ام
گفتمت آزادی از بند دلم
.......
گفتمت آزادی از بند دلم
تا ندانی این دلم وابسته است
.... .....

ماه ست که،
سَرَک کشیده ست
برای دیدنِ تو
از پشت ابرها!
باید پلکِ چشم هایم را
به بندم...
--من،
بِرکه ای حسودم!


(رها)

جمعه هم با عطر گیسوی تو زیبا می شود

برکه ی خشک دلم با عشق دریا میشود

این تنِ یخ کرده با گرمای سوزان لبت

سبز گشته غنچه ی خنده به لب وا می شود

به ماه می مانی
در برکه نزدیک و ،
در آسمان دور

من اینجا بس دلم تنگ است
درون سینه ام هر روز یک جنگ است
من اینجا آسمانم ابری و سرد است
کنار برکه ی دنیا ؛ برایم زندگی ؛ پردرد و بی رنگ است ... .

جا مانده
رد نگاهم
بر ماه ِ برکه ی آرزوها

از مرگ چه می دانی
گندیدن به گاه سکون
حتی اگر برکه باشم
از درد چه می دانی؟
مرگ تدریجی خود را به تماشا نشستن
حتی اگر دریچه باشم
و از زندگی؟
شهامت پروازی که هیچگاه نداشته ام
حتی اگر پرنده باشم

صدف
یک شبی...
دل ز دریا برید...
چون از برکه ای...
دوستت دارم
شنید..

کوه را به کوه می رسانم.....
ماه را به برکه.......
کبوتر را به باز.........
در یک کلام بگویم.........
دنیای ضرب المثلها را زیر ورو میکنم ، ...
اگر در منطقشان رسیدن من به تو نباشد...

سبکبالترین موجوداتی که آفریدی

پرندگان نیستند

زنان رنجیده اند

و قسم به زن وقتی می رنجد

قسم به زن

به لحظه ای که می تواند

سبکبال تر از سنجاقکی

از یک برکه دور شود...

ماه

برکه ای ست

در آسمان

که عکس تو

در آن افتاده

.
آمدی و رفتی...
مثل سنگی که به برکه افتاد
و به هم ریخت سکوت شب را.... .

من اگر ماندم و دلخوش به نگاهت بودم
راز چشمان تو را فهمیدم
که به هر کس افتاد
دل و دینش همه به یغما رفت....
.
من به زیبایی مهتاب قسم خوردم...

مثل شب های دگر باز به هم خیره شدند
برکه و ماه ، ولی از سر بی حوصلگی

درد من حصار برکه نیست!
درد من زیستن با ماهیانی است
که فکر دریا به ذهنشان خطور نکرده است!!

وقتی ابرهای سیاه بیایند
ماه در آسمان نیست
در برکه نیست
در چاه نیست