متن امید

یگانه پاسخ به اندوه، زندگی کردن است. زندگی کردن همراه نظر داشتن به گذشته. به خاطر آوردن آنهایی که از دست داده ایم؛ و درعین حال، با امید و اشتیاق به جلو گام برداشتن و آن حس امیدواری و فرصت داشتن را از طریق محبت کردن، سخاوت مندی و همدردی...

اون ثانیه های آخر
دقیقا همون ثانیه های آخر که نا امید میشی و حس میکنی به آخر خط رسیدی
ببین دقیقا همونجا،
خدا بهت نزدیکتر میشه و همه چیو درست میکنه.

MS

برای تمام بی راه های رفته ببخش ،
بگذار احساسات قدری هوایی بخورد...
گاهی بدترین اتفاق ها هدیه ی زمانه و روزگارند...
تنها کافیست خودمان باشیم!
که خود را برای تمامی این بی راه رفتمان ببخشیم و به خودمان بیائیم تا خدا تمامی درهایی که به خیالِ باطلمان بسته را...

بهتره به چیزایی که ندارم فکر نکنم،
بجاش به چیزایی که دارم فکر می کنم
من یه عالمه امید دارم بهتره به امید فکر کنم

یاد دلنشینت ای امید جان

هر کجا روم روانه با منست

رفتی و با تو رفت مرا شادی و امید
دیگر چگونه عشق ترا آرزو کنم

یکی باید باشد تا شانه های ستبرش
تکیه گاهی امن باشد برای روزهای ناامنم

یکی باید باشد تا نگاه گرم و عاشقانه ش
بر کالبد وجودم بتابد و رنگین کمانی از عشق پشت باران اشک هایم بتاباند

یکی باید باشد تا میان بی رحمی آدمهای زندگی م
دستم رابه مهر...

بین خودت و گذشته ات یک دیوار آهنین بکش و خود را از آن جدا کن و در حال زندگی کن و امیدوار آینده باش.

آموختم که هیچ دارویی ،نمیتواند همچون " اُمید" آدمی را ایستاده نگه دارد !
آموختم که در همه حال و همه وقت باید عشق ورزید حتی در زمان خستگی ، بیماری و یاس .
آموختم که هیچ چراغی جز حال خوب ، امیدی روشن ، برای علاج دل بیچاره نیست...

باز تبسم رسید
عشق ندا می دهد:
هرچه بخواهد دلت
هرچه! به ما می دهد

در دل شب غنچه زد
صبح تمنا شدن!
رود شو ای هم نفس
تا لب دریا شدن

قصه ی فرهاد شو
با تب شیرین برقص!
می گذرد زندگی
شاد و غمگین، برقص!

با تو ردیفم،...

ور در لطف ببستی در اومید مبند

اروین د. یالوم:

بدترین مصیبت امید است، چون عذاب را طولانی می کند !

بخند جان من
زیرا خنده ی تو،
در پس نامرادی های زمانه
تنها کورسوی امید من است..⁦

کالیداسا:

دیروز تنها یک رویاست.
و فردا یک خیال.
اما این زندگی خوب امروز است که می تواند رویای دیروز را شادمان و خیال همه ی فرداها را سرشار از امید سازد.

ما      کویر خشک  را مانند دریا می کنیم
صد گره در کار باشد،بی گمان وا می کنیم

ما اگر  با  دست خود، جایی  نهالی کاشتیم
شک نکن آن را درختی سبز و رعنا می کنیم

ما  شبیه  رود هستیم  و به  دریا می رسیم
راه خود را بین این بیراهه...

ما به اندازه خاطرات خوشی که از دیگران داریم، آنها را دوست داریم و به آنها وابسته می شویم. و هر چه خاطرات خوشمان از شخصی بیشتر باشد علاقه و وابستگی ما بیشتر می شود.
پس هرکسی را که بیشتر دوست داریم و می خواهیم بیشتر دوستمان بدارد؛ باید برایش...

شعور یک گیاه در وسط زمستان، از تابستان گذشته نمی آید، از بهاری می آید که فرا میرسد...گیاه به روزهایی که رفته نمی اندیشد، به روزهایی می اندیشد که می آید! اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما انسان ها باورنداریم که روزی خواهیم توانست به هر...

شب را تا صبح به امید تو ستاره می چینم
شاید رسیده باشی...

گاهی دلت را به دریا بزن!
در کنار ساحلِ امید،یک نوشیدنی انگیزه بنوش...
و سوار بر قایق کوچکت، تا افق رویاهایت شادمانه تلاش کن...

شاخہ گلی از جنس امید درونم ریشہ زده است کہ کسے قادر به نابود کردنش نیست.

زمانه ی سیاه سپری می شود، روشنایی بر آستانه ایستاده است، باران می نشیند، آسمان صاف خواهد شد، آرامش خواهد رسید و شوربختی ها پایان می گیرد...

خداوندا ! اراده ام را به زمان کودکی برگردان.
همان زمان که برای یکبار ایستادن، هزار بار
می افتادم،اما ناامید نمی شدم...امروز کلمه مقدس امید را مشق کنیم.بگذار ذهن بخوابد تو بیدار بمون

امید دارم ...
روزی همه چیز درست خواهد شد
باران هر روز خواهد بارید
و روزهای خوب ...
در خانه هامان را خواهد کوبید
خورشید دختر خوشبختی خواهد شد
بر خانه های اندوهگین مان خواهد تابید
آرامش ...
دختر خونگرمی خواهد شد
که خانه هامان را
با لبخند خانه تکانی...

صبح آمده ، برخیز که خورشید تویی
در عالمِ نا امیدی ، امید تویی ...