باران می بارد... و من خیس از خاطرات تووو...تک و تنها، زیرِ باران آنقدر بدون چتر قدم میزنم تا تو بیایی...یک وقت دور از چشم من زیر باران،، سرت را بالا نگیری.... میدانی که من،،، حتی به بوسه های باران رویِ صورتت هم حسودی می کنم... آری من حسودم! جز...
و هنگامی که در رژه شما باران می بارد ، به جای پایین به بالا نگاه کنید. بدون باران ، هیچ رنگین کمان وجود نخواهد داشت.
بی تو زیر باران تمام کوچه پس کوچه های پاییز را قدم زدم هیچ چیزی شبیه گذشته ها نبود. حتی من!
کدام پرنده با بوی تن تو پرواز می کند که باران را این گونه عاشقانه می نوشم؟
° شنیدن صدای تو از آن دسته ازحس هاست که گویی در فطرت آدمیست مثل هنگام باریدن باران هنگامی که درجاده دریا برای اولین بار دیده میشود یا سروصدا کردن گنجشک ها اول صبح از این دسته از حس هاست حرف که میزنی بی دلیل شاد میشوم..
این معجزه ی توست که پاییز قشنگ است هر شاخه ی با برگ گلاویز قشنگ است هر خش خشِ خوشبختی و هر نم نمِ باران تا یاد توام هرکس و هرچیز قشنگ است کم صبرم و کم حوصله، دور از تو غمی نیست پیمانه ی من پیش تو لبریز قشنگ...
چترم را روی سرم می گیرم و از این شهر می روم باران های اینجا بوی دلتنگی می دهند ...
با یاد خنده هایت باد وزید ،، با عطر تنت باران بارید و برگ ها ریختن حال پریشانی من هم با خاطرات تو بارید
پاییز.... فصلی زیباست... که در ان زیبایی هزاران قطره ی اشک، درختان را سیراب میکند ... اشک هایی از طمع عشق... بغض هایی با بوی باران.... و دل هایی پر از فریاد های بی پایان که با صدای خش خش برگ ها خاموش میشوند..... اری :-( اینهاست که پاییز را...
باران معشوقه ی پاییز است وقتی این همه زیباست نغمه ی رسیدنش ... دلبری کردنش... جانا من پاییز باشم تو باران می شوی؟
باران که هَدَر برود چه تفاوت دارد من سرِقرارهای سرراهی گم شوم یا تو آدمِ کوچه های خیس نباشی. ؟!
- باران چه می تواند کند ، وقتی چتر ها پیش از آمدنش باز شده اند ... من چه می توانم کنم وقتی چمدان هایت پیش از رفتنت بسته شده اند.
و تو دوستت دارم را به لهجه ی باران و عشق را به زبان بوسه بر بند ، بند تنم ، جاری می کنی ...
از باران چیز زیادی نمی خواهم همین که ببارد ببارد و جای این چتر دست های او را در دستم بگذارد ...
دردم درد بارانی ست که هر چه عاشقانه می بارد کسی پنجره ای را برای در آغوش کشیدنش باز نمی کند ...
با توده ای از ابر در حال حرکت بودم!!! آه، چه صحنهٔ زیبایی بود... هوای خنک پاییزی... گاهی باد های سرد... و حس زیبای من در آن لحظه ناگهان فکری به سرم زد!!! آغوشم را باز کردم و طنین وجودم را به باد سپردم... نمیتوانم توصیف کنم چه حس زیبایی...
به او بگویید دوستش دارم ! اما دنبال یک عشق رویایی نیستم یک دوست داشتن اسطوره ای نمی خواهم همین که بعضی از روزها دستم را بگیرد و با من زیر باران قدم بزند، همین که در سرش فقط هوای من باشد گاهی نگرانش کند روزهای نبودنم ... و به...
گفتن ندارد اما ،از دست رفتم انگار نه تاب ماندنم هست،نه پای رفتن اینبار بی مهری و ندانم،این بی وفایی از چیست؟ در فکر رفتنی با باران و برگ پاییز بی تو جهان برایم هم تیره گشته هم تار فهمیده بودی انگار ،دیوانه ام من ای یار گم گشته ای...
مگر می شود باران بزند و قطره ها دلم را دست پاییز نسپارند نرمی لبانش چشمانش پر از حرف است
این باران نیست! تویی که از آسمان زیبای شهر می باری...
هوای دل بارانی ست کوچه ای میخواهم برای قدم زدنهای دو نفره پشت پرچین های مسکوت دل در ماورای افق های نامتناهی ببار باران... تا زندگی کنم با قدمهایش..!
در خیالم در دشتی پر از اقاقیا منم وتو که دست در دست هم قدم می زنیم در میان گلها وچشم در چشم هم با شراب نگاه عاشقانه مان غافل می شویم از این دنیا آنقدر غافل که جز بارش باران بر سرمان چیزی حالمان را جا نمی آورد
قبل پاییز تو غایب بودی! بعد پاییز تو غایب بودی! همه جا، کافه نشینی کردم آنور میز تو غایب بودی! آنطرف تر نم باران هم بود سرفه ی خشک درختان هم بود ساعت خیره ی میدان هم بود چشم بد، دووور دو فنجان هم بود آنور میز تو غایب بودی...
هر پاییزی که می آید عریان می شوم جسمم با باران شسته می شود جوری عاشقم که با هر نگاهت گسترده می شوم
