روسری ای که در باد می رقصد رویای رنگ پریده ی... زنی است که از فرسنگ ها فاصله تو را به.... ««نام »»می خواند گیسوان بیقراری ام در هوای مهربانی ...شانه هایت سفید خواهد شد در شبی که ابر دلتنگی بغض های نباریده ی "دوستت دارم" را بر تنت می...
هر چه از من فاصله میگیری من...، کمتر لبخند میزنم بیشتر بغض میکنم کمتر فراموشی میگیرم بیشتر افسوس میخورم کمتر فریاد میزنم بیشتر سکوت میکنم کمتر نفس میکشم بیشتر غرق میشوم بگذریم...!!! کم یا زیاد دیگر فرقی نمیکند وقتی تمامِ من لبریزِ از تو ست
می دانی یاد تو که میفتم بهار می آید خزان می شود خنده می آید بغض می شود گل می آید ولی پرپر می شود شعر می آید غم می شود قهوه می آید اما آن هم سرد می شود راستی این را بگویم یک بار هم خودت آمدی ولی...
فضای مجازی تبعیدگاه آدمای خسته اس . . . . تظاهر کردن خیلی سخته فکر کن همه اش یه نقاب زدی و خودت پشت اون نقاب پنهانی هیچکس خود واقعیت و نمی بینه هیچکس زخم هات و نمی فهمه و شاید تو یه روز خسته شی از اینکه این همه...
بغض گلوگیری ست جمعه تا خفه نکند دست برنمیدارد
محبوب من . شما نباشی؛ همه ی بغض های جهان در گلوی من است کوچه ها را یکی یکی ورق میزنم از پاییز راهی به شما پیدا میکنم باران های درونم آغاز میشود محبوب من؛ بی تو پاییز دوران سختیست...
آدم هر چقدر هم ادعا کند که می تواند تنهایی اش را قُلدرانه به دوش بکشد... باز هم در خلوت خود نیازمند حضور گرمی است که ظرفِ شنیدنش را با دردهایش پر کند. تا گوشه ای از ذهنش آرام شود از اینکه قرار نیست غم هایش را سر بسته، به...
خسته ام از تو و از مکر و ریا می فهمی..؟ بی وفا بودنت و ژستِ وفا می فهمی..؟ خسته ام خسته تر از کودک کبریت فروش زیر باران و ... کسی گفته گدا می فهمی..؟ مثل مردی که از او مانده فقط یک پسر و شده آلوده ی تزریق...
وای به حالِتان اگر دُختری بُغضش را به جای گریه بخندد .. کارتان تمام است ..! دیگر او سنگی شده است ، با نقاب فرشته ..! دیگر کارتان تمام است ...
تظاهر کردن خیلی سخته فکر کن همه اش یه نقاب زدی و خودت پشت اون نقاب پنهانی هیچکس خود واقعیت و نمی بینه هیچکس زخم هات و نمی فهمه و شاید تو یه روز خسته شی از اینکه این همه مدت خودت نبودی ولی مجبوری این نقاب و نگه داری...
مرگ زودرسی است وقتی با همین بغض های در گلو مانده بدونِ شب بخیرهای تو به خواب میروم...
عاشق نشدم که بی تو شاعر بشوم در خوردن بغض، بی تو ماهر بشوم لبخند زدی خودت نمیدانستی یک روز به عشق، بی تو کافر بشوم بعد از تو قرار شد بمیرم اما انگار بناست بی تو ظاهر بشوم کابوس ندیده ای که احساس کنی در مرگ چقدر بی تو...
بغض آمده است مرا گرفتار کند دیوانه ی کوچه و خیابان کند تو بگو ای یار به کدام کوچه ای؟ به کدام در، این دل باید زاری کند رو راست باش با من ای یار بگو که دروغ بود تا این دل تمام کند... سجده صاد
خیره می شوم به اتاق ته راهرو بغض کمین کرده گلویم را می چسبد... آن اتاق بایگانی خاطرات ماست عطرت پیراهن چهارخانه مردانه ات و حتی موهایت که جا مانده روی شانه من آن ها را تا ابد نگه خواهم داشت ، آن ها نماد عشقند...
بغض گلوگیری ست جمعه تا خفه نکند دست برنمی دارد
مراقب باش شکستنی شده ام زود می شکنم کنار ثانیه های سر گردان خویش و بغضی که آرزوی باریدن را درد می کشد ای تمنای آشنا زخم این درد ها را زود تر شفا بده که درد را به درد می کوبد و با خواهش تن روبرو شده...
با چشم هایت حرف دارم می خواهم ناگفته های بسیاری را برایت بگویم از بهار از بغض های نبودنت از نامه های چشمانم که همیشه بی جواب ماند باور نمی کنی؟! تمام این روزها با لبخندت آفتابی بود اما دلتنگی آغوشت رهایم نمی کند به راستی عشق بزرگترین آرامش جهان...
پشت هم شعر نوشتم که بخوانی،خواندی؟ بغض کردم که ببینی و بمانی،ماندی؟ به خدا شعرترین شعرِ منی، می فهمی؟ هوس انگیزترین حسِ منی، می فهمی؟
شده دلتنگ بشی؟ بغض کنی؟ اشک بشی؟ با خیالِت همه لحظه هامو من بارانم
چقدر به چشمانت زل بزنم چقدر برای روز مبادا کمت دارم به دستت نیاورده ام که بخواهم از دستت داده باشم تو بگو این اشک های بی هنگام از کجا می آیند؟ تعادل شانه هایم را بغض های عمل نکرده ام به هم ریخته است بغض سنگینم می کند اشک...
بغض هایم میراث دارِ زخم های کهنه اند. با خنده هایی که طعم تلخی گرفته فریادهایی که با سکوت خفه کرده ام ، در میان حنجره ام دق می کنند. واژه هم حال مرا نمی فهمد. و این شب ها قبل از خواب برای آوار این حجم از دلتنگی \وَتَوَاصَوْا...
دلتنگ توام می کنم اقرار به این کار از بغض من اصرار و از اخم تو انکار دل کندن تو باعث جان کندن من شد از من نفسی مانده تو انگار نه انگار ای ناز تو ویرانگر شب های نیازم جان بخشی و جانکاه دل انگیز و دل آزار از...
پاییز پیام آور ِ بغضی زرد است یادآوری ِخاطره های درد است این دغدغه ی همیشه ی آدمهاست تا آمدنِ بهار دلها سرد است
من نفس های زنی خسته ام از استثمار قطره ی اشک سرِ گونه ی بی تقصیرم بغض یک دختر افسرده ام از بی عشقی غم یک جان به لب آمده از تقدیرم
