متن تنهایی

پاییز رسیده است گُلم
و دست هایم
زیرِ بارانِ برگ ها
تنها...
«آرمان پرناک»

حس میکنم خیالت تکثیرشده عزیزم نمیره ازکنارم همینه که مریضم

کسی که هست داره کسی که نیس میکشه یکیم نیس که بگه هرچی کنی بیخوده

برگ ها در خزان خاموشی
سایه ات محو شد در گوشی
هر ورق دفتر ایام من است
این خزان، آینه ی جان من است
سایه ات گر چه به خاک افتاده
نور عشقت به دلم تابیده
برگ ها رقص کنند از دوری
من به دنبال تو با مهجوری
هر نفس...

قهقه؟
نه
بیشتر بلرز
آنقدر که وارونه شود
احوالِ این قابِ عکس
بیشتر بلرز
آنقدر که...
خانه ی درخود فروریخته!
هق هق بس است
به من بگو
نعشِ تنهایی کجاست؟
«آرمان پرناک»

سفر نکن...
سفر یعنی خداحافظی و جدا شدن
سفر یعنی دربدری و درد و غربت
سفر نکن!
آی که چه منتفر از چمدان و رخت سفرم!
و وقتی می بینم قصد رفتن داری
غم و غصه تمام وجودم را می گیرد
و دلم پر از اندوه می شود
سفر نکن!...

گاهی “تنهایی” یعنی خیلیا در “حدت” نیستن :)

💕💕💕💕

آمدی وقتی که دیگر بی نهایت دیر شد
آن جوانی که رهایش کرده بودی، پیر شد

آفتاب انتظارت آن قَدر تابید که
پهنه دریای عشقم عاقبت تبخیر شد

من همانم که پُر از شور رسیدن بود؟ نه
از تمام زندگی چشم و دل من سیر شد

شور و شوقِ...

همسایه بالایی ام پیرمرد بود که سالها درد و تنهایی و آوارگی را تحمل کرده بود و حالا تمام کرده بود و بو ی جسدش تمام ساختمان را برداشته بود . فکر می کنم این طوری است که هر کدام از اعمال و حال و هواها و احساسات ما در...

از تنها بودنم هیچ گله ای ندارم!
من همیشه چنین بوده ام
که در تنهایی، لذت حضور در اجتماع و شلوغی را برده ام
از این رو بارها به دوستانم اعلام کرده ام:
--: تنهایی را دوست دارم!
...
تنهایی هم بیشتر از مردم با من سخن می کند!
چکار...

اهویم بوی کفتار میداد .....

گفتار هارو بخشدبم...

اما اهویم را «نه».....🌵🥀

کیستم؟ یک تکه تنهایی، چیستم؟ یک پیله دل تنگی

آخرین باری که زخمی شده بودم
«کرج» با تمامِ خیابان هایش
نتوانست یک جرعه لبخند پیدا کند
برای رفعِ دلمردگی ام!

«تنهایی» گوشتِ زانوهایم را،
می کند و می خورد!
«حسرت» گلویم را گرفته بود!
سایه های فک و فامیل
دورم کِل می کشیدند
و قهقهه شان
تا «نون» پایان...

افراد از سر عشق ورزی و دوست داشتن نیست که ابراز علاقه می کنند، آن ها از تنهایی و مهمتر از آن روبرویی با خویش واهمه دارند.
این یک خلاء درونی است که ما را به سوی آدم ها می کشاند و نتیجه همیشه خفت بار است.

تنهائی ام آنقدر عمیق است که دستی
جز دستِ خودم نیست پیِ بدرقه یِ من

آنچه سرنوشت
درمن جا گذاشت
باقی مانده های دریاست
دلتنگی برای آب
و تو
به وسعتِ یک آه
طولانی تر از خیابان های تنهائی
درمن ممتد میشوی…

🍁🍁🍂🍂

با این همه تنهایی و این همه پاییز
در پایان فقط شعر است
که برای شاعر باقی می ماند.
و ستاره ها را از خواب بیدار می کند
که به شب بفهماند
این همه تنهایی و
این همه پاییز را تمام کند.








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

چه بزرگ است،
پاییز!
شبیه تنهایی ست...








شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

این همه تنهایی،
یا دیوانه ام می کند،
یا که شاعر!






شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

شبیه نمک است!
که بریزی بر روی زخمت،
تنهایی...



شعر: ابراهیم اورامانی
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

در کوچه های سرد تنهایی پرسه زدم تا بیابم آغوش گرم تو را...
زهرا نمازخواجو بیتا

غربت به دور ماندن از خانه و دوستان ربط ندارد
همینکه به خودت رها میشوی و حتی نزدیک ترینِ آدم ها
معنی حرف و حرکاتت را نمی فهمند،در غربتی

«تنهایی گرگ می شود»

تنهایی، مثل مشت محکمی ست که به دیوار می کوبی، تا درد زنده بودنت را حس کنی.
مثل فریادی که در گلو خفه می شود، در میان هوای سنگین اتاقی بی نور.
گاهی تنهایی، زخم کهنه ای ست که هرگز خوب نمی شود،
یا ساعتی ست...

دلم تنگ است ...
برای کسی که نه میشه او را خواست
نه میشه او را داشت ...
فقط میشود سخت برای او دلتنگ بود
و در حسرت داشتنش سوخت :)