متن دلتنگی

من دلم بند دل توست ، خدا  میداند

گِل من جنس گِل توست،خدا میداند

شب می‌آید،
با دلتنگی فراوان
. دلتنگی، مهمان ناخوانده‌ای است که بدون در زدن، روی مبل می نشیند
و ساکت می‌ماند.
سکوتش از هر فریادی بلندتر است
. به آسمان نگاه می‌کنی؛
ستاره‌ها، زخم های کهنه‌ی آسمانند که دوباره در تاریکی سر باز می‌کنند.

و تو در میان این همه...

شب را چه چاره باشد

با این هجومِ یادت؟

هر لحظه‌اش صدایی‌ست

از ردِّ بی‌قرارت...

خوابم نمی‌برد، نه

دل را تو برده‌ای تو

در من هنوز جاری‌ست

آن لحظه‌های ناب‌ت...

تا ڪے بـہ בلم حسرت בیـבار تو مانـב،
تا ڪے نگهم چشم بـہ راہ تو بمانـב.

احساسم نفس می‌زند
در بی‌همزبانی
درد باید دلت را
تا که دردم را بدانی

خود را
به خواب زده احساسم
شاید
که رویایت را
ببیند!

با احساسی پاک

آفتاب‌گردانِ نگاهم را

به آسمان دوخته

گرمای مهر می‌جویم

از درگاهِ آفتابِ مطلق

می‌جوید احساسم

عطرِ بابونه‌ی آغوشت را

با امید رسیدن به آرامش

من
ستاره ستاره
عاطفه می‌چینم
از شمیمِ گل‌بوسه‌هایت
و تو
نرم نرمک
در ترنّم بگیر
چکاوکِ محبّت را
از نبضِ احساسم!

چترِ دستانت را
سایه‌سارم کن
تا احساسم
رها گردد
از دستِ باران دلتنگی!

از خاک‌ آمد،
آدمی که خود را،
به آب و آتش می‌زند؛
تا حسّ عشق ورزی‌اش،
با هیچ بادی،
در خاک نیفتد!

روزی که تمام خانه خالی شد
یادت را جا گذاشته ای
که به هر کجا پرتاب کنم
در حلقه ی چشمانم بیفتد
تا کلمات
واژه واژه
از چشمانم
به لبهایت بریزد
مسایل شور زندگی
در من شیرین شود

به بند کشاندم

سروادِ احساسم را

در تکرار هر روزه‌ی مهر

اینک

دیوانِ دلم

جز ترجیع‌بندِ مهربانی

شعری ندارد

رودابه‌ی احساسم،
محصور است،
در تاریکنای دژی،
استوار از نامهربانی؛
تنها،
سُنبلِ رها در بادِ عشق،
می‌تواند سَمبلی باشد،
رهایشِ احساسم را،
تا بی‌نهایت پرواز،
در رویاهای عاطفه!

از احساس چه دیدی،
جز غم و اشک؛
که هنوز هم،
داری عطش،
برای بودنش؟!

سیبِ قلبت
سیبلِ دلم بود
کافی بود
لبخند بزنی
تا هوایی شود
حوّای احساسم
گل‌بوسه‌هایت را
آدم است‌و
دلِ احساسی‌اش!

از هجرِ تو هر روز، به تکرار بمیرم
روزی نه که یک بار؛ که صد بار بمیرم

وقتی نتوانم بِنِشینم به برِ تو
با قلبِ پُر از شورشِ بسیار بمیرم

احساسِ دلم با تو فقط، غرقِ جنون است
بی تو، بشوم غرقِ غم و، زار بمیرم

با مهرِ تو زنده‌ست دل‌و، بی گلِ مهرت
از سوزنِ خارِ غمِ جان، خوار بمیرم

در قابِ سپیدِ جان
تصویرِ تو را دیدم
روحم به تپش افتاد
از واکنشِ احساس

بـہ جز من ڪس نمیگیرב،
سیـہ زلـف پریشان تو را هر شب بهانه.

مگر چیزے بـہ غیر از خاطرات هست،
ڪـہ ویرانـہ ڪنـב ڪل وجوב آבمے را...

دلم آغوش میخواهد کمی گرم وکمی تب دار
چنان گرمم کنی تاصبح

که از هرم تن داغت
چنان سوزم
مثال کوره ای آتش
ومن در آتش گرم تنت
مدهوش،گردم
ومست از بوسه های ناب گلگونت
دلم آغوش میخواهد
نکن جانا دریغ ازمن
که این بانوی عاشق را دگر
تاب جدایی...

خنده بر لبهای تو هر وقت جاری می‌شود
حال واحوال دلم سبز و بهاری می‌شود

اشک شوقم می‌چکد هربار می‌بینم تورا
تو میایی گونه هایم آبیاری می‌شود

از بلور چشم تو ، ای در نگاهت آفتاب
باز صحن قلب من آیینه‌کاری می‌شود


از کنار عشق نابم ساده نگذر هیچ وقت...