متن دلتنگی

جز همین کاغذ و همین خودکار
حال من را کسی نمی فهمد

چه خوش رسید شعر تو به چشمه‌های جانِ من
که واژه واژه‌اش پُر از ، نسیمِ آشنای توست...

از غصه یک عشق دل آزار نوشتم،
شبها من دل سوخته چون شمع به محراب،

بر حال پریشان،دل غمبار نوشتم،
عشق از غم صد پاره به دل خاطره می ساخت،

دیوانه چو پروانه پریدن دل من بود،رقصیدن مستانه به تکرار نوشتم،

دل بستم و از عشق غزل ها که سرودم...

ای همدم شبهای شب تار کجایی؟
اشکم شده سیلاب نخواهی که بیایی.؟

میشود از لب یار
چید سیب های بهشتی.

خدایم گواه هست بر طهارتِ واژگانم
بیهوده از سفرهِ عشق تناول نمی کنند

عشق تو مثل نفس کشیدن است،
بیصدا ولی برای زنده ماندن ضروری..."

همیشه برایت چیزی کنار می گذارم
برای غافلگیر کردنت؛ تیکه‌ی آخر پیتزا
در یک عصر بارانی؛ قهوه
و برای روزی که نبودم؛ شعر و قصه
#ستوده

امان از زلف مشکینت.
که میگیرد ز تن، جان و دل و دین را.

حال مرا فقط جمعه

میفهمد

که در غروب اش

دلتنگی آوار شده...

دلتنگ و گرفتار سیه زلف تو ماییم.
ای یار سیه زلف پریشان تو کجایی؟

بی تو بعید است،
جان سالم در ببرم از این همه دلتنگی.

دلبسته و سرسپرده بر تنهایی
زانو به بغل کشیده در تنهابی
این دختر دلشکسته نامش یلداست
با چند دقیقه بیشتر تنهایی

فکر تو..،
روزها آواره ام میکنید.
شبها دلتنگ...

عشق یعنی تو..،
که آرامش دنیای منی.

انگار قرار است موج دلتنگی ِتو،
جانم بگیرد ز تن.

دل شکستن کار چشمانت نبود
دل ما طاقت تکراریِ دلتنگی نداشت.

روزگارم را،
نبودن های تو پر کرده است.

دلتنگم
همچون کشاورزی که در خشکسالی
در جستجوی باران است.
من جستجو کردم، در نماز باران
اکنون که تا سقف خانه‌ام نیز باران باریده
دل خشک من،
هیچ مایل به سبز شدن نیست.

آسمان چشمانت همچون آسمان ابری اخم کرده بی باران است

چه زیباست در امتداد زندگی
گاهی از اول آشنایی بگویی
پنجره های بسته دوباره باز شوند
نسیم عاشقانه بوزد
موهای تورا باد پریشان کند
ومن عاشقانه درپی باد
وگرفتن روسری ات را همچون بادبادک
بیایم پیشت و برگردنت آویزش کنم
وتو با چرخش موهایت دوباره بلرزانی دلم را
ونقطه سرخط...

فرهاد میدونست کوهو نمیشه کند
ولی فقط میخواست از اسمش کنار شیرین یاد شه¿

تو همه بود و نبود واژه های بی پایان احساس منی در رج به رج زندگی ام

با فکر تو بیدارم.
آن لحظه که تو خوابی