متن دوست داشتن

عشق در لحظه پدید می آید، دوست داشتن در امتداد زمان.
این اساسی ترین تفاوت میان عشق و دوست داشتن است.
عشق معیارها را درهم می ریزد،
دوست داشتن بر مبنای معیارها بنا می شود ...

هر روز
دوست داشتنت را
از اول
مرور میکنم
مبادا لحظه ای
بی تو از قلم بیفتد !
کار که از محکم کاری
عیب نمیکند ...

به نام نامی عشق...
به نام جنون
به نام باران...
و بوی خوش سیب...
اگر بارها و بارها بِرانی ام...
دوباره به تو برمی گردم...
برمی گردم ...
و بیشتر از قبل دوستت خواهم داشت...

عاشقانه


بی آنکه بدانی
هرروز، دزدکی
از چشم هایت پرتغال می چینم
با نگاهت حرف می زنم
حواس از لب هایت برنمی دارم؛
تا تک تکِ کلماتت را در مشت بگیرم!

بی اجازه بگویم:
به تعداد چشم هایی که هرگز تو را ندیده اند؛
عاشقت هستم!
آن قدر که می...

حالم تماشایی ست
درگیر دوست داشتن توام
درگیر خواستنت
با توووو
تمام ثانیه های من
شیرین و رویایی ست
باور کن که تو را
فراوان تر از عشق
دوست می دارم...

دوست داشتن تو
در وجود من است
خاکش، آبش، نورش
زندگی و خیالش با عشق
با هم آمیخته است.
تو همچو نفسی هستی که در جانم
همان سویی هستی که در چشمم
همان تپشی هستی که در قلبم
و همان فکری هستی
که در سرم جریان دارد.

فاصله ها هرگز مانع فراموش کردنمان، نمی شود...
مهم قلب هایمان هست که از پشتِ
فاصله ها برای هم می تپد !!❤️

ما یک خورشید قراضه آن بالا داریم
که همه چیز را مهربانانه زخمی می کند
دل هایمان را جمع کرده ایم
تا به او قرض بدهیم
که به دل قدیمی خود بچسباند
و همه باهم
بتوانیم با چیزهای کهنه کنار بیاییم
برای دوست داشتن بیشتر
برای زخمی شدن بیشتر

اگر تو را بخواهد
با همه یِ دین و دنیایش؛
خرابی هایِ روزگارانش کنارت می آید؛
می ماند...
تمام نمیشود از تو.
و برایِ بدست آوردنت با همه ی دنیا میجنگد.
اگر تو را نخواهد...
از عالم و خاتَم ؛
سپاهِ عظیمی میسازد
در راسَ ش قرار میگیرد
و همه...

من ،
دوست دارم ،
باران را ،
وقتی خیابان ،
به تو ختم می شود ،
در پیچ دستانی که،
تفاهم آن را پیچیده است
حجت اله حبیبی

هر انسانی که
نمی توانم دوستش بدارم
سرچشمه ی اندوهی ست ژرف
برای من

هرانسانی که روزی دوستش داشته ام
و دیگر نمی توانمش دوست بدارم
گامی ست به سوی مرگ
برای من

آن روز که دیگر نتوانم کسی را دوست بدارم
خواهم مرد

آی شمایان
که می دانید شایسته...

هوشنگ گلشیری:

هنوز هم دارند مخفی کاری می کنند ، حتی در عشق ! من می گویم آدم اگر کسی را دوست داشته باشد باید با صدای بلند بگوید ...

گفتمش مونس شب هایم تویی
تاری از زلف سیاهش را داد
موقع رفتن ب همه یادگاری دادو به من انتظار سر راهش را داد..

گفتمش مینشینم همه عمر را ب انتظار..
امد سایه اش ب سنگ مزارم او بی وفایی نکرد.،
من وفادار ب او ماندم ،عمرم ز انتظار امدن...

در خیال هم بین اغوش من و او دیواریست از جنس تقدیر .،
درد این است در اوج یک عمر حسرت




نویسنده سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود

ای ک گفتی ز تو دورم..

تو در جانی ..

ز دیده دوری .،

من با جان می بینم تو را

هر چند ز دیده پنهان باشی.،



نویسنده المیرا پناهی درین کبود

خود در جان چه داشتی؟
روح من از خود تو جان گرفت…


المیرا پناهی درین کبود

خود تو چه در جان داشت؟؟
روح من ز خود تو باز جان گرفت!!!




المیرا پناهی درین کبود

گفتند :چرا تنهایی ؟از تنهایی خویش ب جمع ما بیا…
دگر نمی دانستند من در تنهایی خود ب عهدم وفا دارم..
در محفل آنها باشم ،خیانت ب قلبم کردم..




نویسنده المیرا پناهی درین کبود
دانش اندوخته علم روانشناسی

قلبمان ویران شد در امتداد این فاصله هاا


امان از این فاصله هااا




پناهی درین کبود

گفتند بزرگترین اشتباه تو چه بود؟

گفتم این ک هنوز هم دوسش دارم…

اگر دوست داشتنی نبود
بزرگترین اشتباه نبود..







نویسنده :سرکار خانم المیرا پناهی درین کبود

دانش اندوخته علم روانشناسی

گفتم مرا چگونه دختری میبینی؟

گفت کاریزماتیک..
گفتم آخر چگونه..

گفت زیبایی تو در موقع حیا..
غرورت در هنگام تواضع..
بیانت در موقع خشم..
خنده ی آرامت در کنار جمع..
غم پنهانت در هنگام ناراحتیم ..
ماندت کنارم هنگام تنگ دستی ..
وفایت در نبودم..

و چشمانت ک معصومانه ترین...

غم دلتنگی را زبان نمیتواند شرح دهد..

غم را از چشم بخوان ،چشم زبان دل است..


دل هم زبان قلب

قلب ز عشق می تپد
دل ز عشق تنگ می شود
چشم زعشق می بارد
زبان و دهن ز عشق لال می شوند..

از اعماق چشمانم بخوان اوج دلتنگی را...

خطاب به خواهر و برادر کوچکترم:عزیزانم، من از شما بزرگتر هستم و زندگی در این دنیا را چندسالی زودتر از شما تجربه کرده ام، پس راهی را که درآن قدم می گذارید، قبلا پیموده ام، شما در طول زندگی تان بیشترین ارتباط را با پدر و مادرتان خواهید داشت، پدر...

و عشق، دوست داشتن کسی نیست که نزد توست
گاها منتظر ماندن برای کسی است
که نخواهد آمد.

_جان یوجل
_برگردان: فاطمه جعفری