متن شب

سه کبریت ، یک به یک در شب روشن شد
اولی برای دیدن تمامی صورت تو
دومی برای دیدن چشمانت
سومی برای دیدن لبانت
و بعد تاریکی غلیظ برای اینکه
به خاطر بسپرم همه را
زمانی که تو را در میان بازوانم گرفته ام

خیالِ تو،
پایان ندارد...
این را از سیاهیِ ممتدِ شب هایم
می فهمم...

غزاله غفارزاده

کوچه غمگین، کوچه خلوت، کوچه تنها؛ شب بخیر!
دوری اما با تو هستم در همین جا، شب بخیر!

آخر هر بغض با لبخند می بوسم تو را
ماه من! زیباست شاید صبح فردا؛ شب بخیر!

◽شاعر: سیامک عشقعلی

میدانی
زندگی هایمان شده است محل پیاده رو
آدمها می آیند و سلامی میدهند و میروند
بعضی ها هم مینشینند یک چایی، قهوه ای چیزی خودشان را مهمان میکنند و
دو سه خطی خاطره می سازند
برای شب های تنهایی ما

شبی از میان دردهایم روییدم
گل نشدم
خاری شدم در چشم باد

هنوزمانده است
تا گلهای پیراهنم
بوی انار بگیرند
شب راگفته ام
انقدر بیدار بماند
تا یلدا
خواب آمدنت را
تعبیر کند

در
ورطه ى این شب
که رنگش به سیاهی سٺ
طوفان زده اَم من به سیماب نگاهی ...!!

مرا برد
تا آن سوی عشق
سپس رهایم کرد
حالا من مانده ام با سرزمینی از خاطرات
که هر شب از آن صدای گریه می اید

شبی به خوابم بیا
من که میدانم تعبیر خواب هایم با تو
همه نرسیدن است
اما بگذار فقط ثانیه ای
داشتنت را باور کنم
قرارمان همین امشب لابه لای تاریکی ها

از خانه ی ما بهار را دزدیدند
دلگرمی عشق و یار را دزدیدند

ما فکر زمستان و شب یلدایم
دزدان شب و انتظار را دزدیدند

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

چه بی رحمانه
سکوت فرصت سخن گفتن را
از ما گرفت
تا واژه هایی با احساس
در پشت دیوار لب هایمان
به صف بایستند
حالا دیگر
یلدا هم برای ناگفته هایمان
شب کوتاهی است


مجید رفیع زاد

هرشب خودم را در آسمان...
چند قدم مانده به ماه...
در آغوش ستاره ای کوچک و کم سو
زانو در بغل...
با موهایی آشفته
و چشمان غم آلودِ خیره به مهتاب...
و لبخند بی رمق
در انتظار تو نشسته ام...!
بیا و پریشان حالیِ مرا مرحمی باش
...
بهزاد غدیری...

سن تکجه بیر جان دییلسن منیم اوچون بیر دونیاسان...
گونش سن آیسان کیهاندا کهکشاندا ثریاسان ...

سعید هجران

هر شب
همراه با عطر دل انگیز یادت
آلبوم خاطرات گذشته را ورق می زنم
ای کاش لحظه ای کنارم بودی
تا در دل تاریک شب
خاطره هایت را
از چشم هایم پاک می کردی


مجید رفیع زاد

قصهٔ شب های عاشق آخری دارد مگر؟
شب سکوتش انتها و اولی دارد مگر؟

شب هجوم گریه های بی امانِ عاشقی
شب بجز دردِ نهان، آرامشی دارد مگر

ارس آرامی

شب

چگونه هرشب
ببافم
رشته ی آسمان تنم را
وقتی نیشخند ماه
می خشکاند خوابم را
در پستوی شبهای رویایی


مهدی ابراهیم پورعزیزی نجوا
شعر سپکو

https://t.me/mhediebrahimpoor

در نگاهت آنچه من دیدم، کَس دیگر ندید
خوشه ی خورشید چیدم از شب نیلوفری

حرف من بود آنچه دیگر شاعران هم گفته اند
عشق هرکس محترم «اما تو چیز دیگری»

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

شب

چه زیبا شبی ست
پرسه زدن زیر چتر بوسه هایی
که باران
از چشمان تو آواز سر می دهد
شبگردی باد بی قرار را

-مهدی ابراهیم پورعزیزی نجوا
-شعرسپکو

شب
قلبم به درد آمده باز ، میان گیر و دار شب
بیا که با تو بشکند ، سکوت درماندگار شب

ای قامت سرو رعنا ، ناز کم کن عشق والا
بیا که نورت می دهد ، پایان بر اعتبار شب

بیا که با صدای تو ، می شکند سکوت...

گویا صبح دمیده ست!؟
من اما،،،
بی تو
صبحی نمی بینم!
***
-شب؛
در تداومش می کوشد!



لیلا طیبی (رها)

تسخیرم می کند
شبی که یک لحظه
بدون یادت چشم بگذارم
پلک هایم سنگین
همچون هوایی که در ریه هایم در حال عبورند
شبی تلخ و سرشار از کابوس
بی گمان خاطره ات
مرهم این آشفته حالی است
وقتی که یاد تو را
در آغوش می گیرم


مجید رفیع زاد

شبِ سیاه و تو ماهی ،به کهکشان دلم
که جز به دیدن تو ،میل پشت بامم نیست
حجت اله حبیبی

شده آیا به کلنجار نشینی
که چه شد؟
من به این دردِ پُر اِبهام،
دچارم هر شب!

شب است دیگر غباری بر دل انسان می نشیندو اشک های ناخوانده اش را مهمان چشم هایمان میکند.