متن عاشقانه غمگین

اتاقم خالی شده ، خالی از تو..
خالی از من ، خالی از زندگی..
همه چیز را برده ای جز خاطراتت،
راستی کوله بارت را نگا کن
انگار مرا هم برده ا ی ..
رنگ اسمانم. .شوق خنده هایم
و طعم چای عصرانه ام..

از پارک ها دلگیرم،
نیمکت یک نفره ندارند!
نمی دانند این شهر
بیشتر از آنکه عشق های
به هم رسیده داشته باشد
تنهای رها شده دارد...

دلتنگ که میشوم به دیدار نیمکت قدیمیمان میروم
واندکی انجا میمانم و به دریا خیره میشوم
تو چقدر شبیه دریا بودی!!!!
مراشیفته خودکردی،به اغوش کشیدی و درعشق خود غرقم کردی و وقتی غرق در عشقت بودم !!
مرا به سوی ساحلی نا امن پس زدی
تو چقدر شبیه دریا بودی!!!!

و شاید
غمگین ترین موسیقی بی کلام جهان
صدای پای رفتن توست
که هنوز در من مانده ...
.

خواب هایم از عطر تو مى زنند
بیدار مى شوم
در ، انگار که بگوبد:
آرام بخوابی،بوسه بر پیشانى،خداحافظ
بسته مى شود
و
من مستِ عطر جامانده ات در خانه
بى هوش مى شوم
دلم میخواهدت یک بار
به بیدارى آغوشت شوم
و بمانى
.
وقت های رفتن
درها موجودات...

هر صبح

از خواب می پرم

عجله می کنم

دلفین های آبی را به موهایم می زنم

جای لب هایت را بر لب هایم صورتی می کنم

میز را می چینم

صدایت می زنم

بعد به یاد می آورم

از پاییز به بعد

دیگر نبوده ای و من

هر صبح...

می نشینم با خیالت چشم می دوزم به در

در هوایت شب به شب از عمر من کم می شود

پیش از این بیشتر دوستم داشتی

حرف میزدی

لب هایت با خندیدن مهربان بود

و آغوشت می توانست باغ های خشکیده را سبز کند...

حالا اما از روزهای گذشته کمرنگ تری

حرف نمیزنی

دستت از دستم عبور می کند

در واقعیت ترکم میکنی

در خواب ترکم میکنی

در رویا ترکم...

هفت تیر بود و
تاریخ
هفتتیری شد
نشانه رفته
به قلب طفل دو ماهه ی انتظار
امید
پیش چشمانم جان میدهد
و من
اعدام خونین
رابطه را به تماشا نشسته ام
و به احترامش
سکوت می کنم

چنان از خاطر برده ای مرا
که انگار هیچگاه، در روزگارت نبوده ام...

« من دوستت داشتم
چنان که انگار تو
آخرین عزیزان من روی زمینی
و تو رنجم دادی
انگار که من، آخرین دشمنت روی زمینم.»

قلبی که شکسته باشد ...
شاید بزند
شاید زنده باشد
شاید نفس بکشد
اما زندگی نمیکند ... !

گفت:
قول بده...
گفتم:چه قولی؟
گفت:
که هروقت یاد من افتادی بخندی...
رفت...
همه فکر کردن اونقدرا هم دوسش نداشتم
که فقط خندیدم...
که همش خندیدم

سفر تو کردی و من در جهان غریب شدم

هرگز گمان مبر که دلم را شکسته ای
با هر قدم که دور شدی استخوانم شکست

بعد از تو...
دست و دلم به عشق نمی رود...

وقتی
نگاه ِ تو
سرد
از کنارم گذشت
اندوهانِ جهان
در من
پیچیدند!

خردادِ بیچاره

هنوز بهار است

اما نه باران دارد

نه شکوفه

مثل من که هنوز عاشقم

اما نه تو را دارم

نه نشانت را

می روی که خوشبخت شوی
و من حال کودکی را دارم
که نخ بادبادکش پاره شده...
مانده
برای اوج گرفتنش
ذوق کند
یا برای از دست دادنش
گریه!...

شب هاےِ بلندِ پاییز
نبودنِ تو را بیشتر بہ رخ می ڪشد..!
وقتی هر دقیقہ اش جان می ڪند
تا بُڪَذرد..!




️️️

از من عبور کردی و حالا تمام عمر
باید کنار خاطره های تو سر کنم
هر جای شهر یاد تو را زنده می کند
راهی نمانده باید از اینجا سفر کنم .

ویترین نشانم میدهد پیراهنت را

یادم میاید عطر جذاب تنت را

داغی که بر قلبم نشاندی مرگ بار است

هضمش نکردم درد تلخ رفتنت را

نقاش میفهمد که میمیرم در این درد

میبوسم آن تصویر سایه روشنت را

از تو نوشتن بی نهایت درد دارد

خط میزنم در خاطرم دل...

با آنکه رفته ای
و مرا برده ای ز یاد
می خواهمت هنوز
و به جان دوست دارمت

با فاصله ای اَمن که آسیب نبینی
بنشین و فقط شاهد ویرانی من باش