متن عاشقانه غمگین

در غربت هر غروب ،
در انتظار رسیدن شب می مانم،تا شوق فردا
در گلویم بغض شود !
بدان امید، که در سپیده ای روشن
همچون نفس هایم
برایم تکرار شوی

شبی مانده‌ام بی‌صدا، بی‌نفس

دلم خسته از رفتنت، بی‌قفس

نه دستی، نه آغوش، نه شانه‌ای

فقط یاد تو مانده در هر نفس

مرا بغل کن و با آسمان بیامیزم
مرا که چشم و سر و دست و سینه‌ام خاک‌اند

اگر تمام زنان عشوه و ادا بشوند
دلم نمی‌لرزد، چشم‌های تو پاک‌اند

یادم نیست شبی یاد ز چشمت نکنم.
یاد چشم تو و چشمان خودم تر نکنم.

رفتی و نگفتی چه شود بر سر دلدار!

گفتی که تو را عاشقم و تا به ابد یار!

آسان تو شکستی همه یِ قول و قرارت

دل تنگم و گریانم و حالی که شده زار..‌.

از تو می نویسم
تویی که نمی دانم کجای این جهان هستی
نزدیکی یا دور
آیا اصلا هستی ؟!
یا تنها در خیال من حضور داری ؟!
نمی دانم
اما از تو می نویسم تا برسد به گوش باد
و زمزمه ی قاصدکها و چکاوک ها
چهل کلاغ شود
شاید...

گشته ویران قلبِ من چون ارگِ بم از دوریت


مشکل اســت آبادیش با این همه دلتـنگی ام

اصلاً بگذار ببینم
تو نباشی
چه اتفاقی می‌افتد مگر!؟

صبح،صبحانه‌ام را می‌خورم
با خیالِ آسوده به سرِ کار می‌روم
ناهار که شد، یک دل سیر
ناهار می‌خورم

شب که شد، شب!؟
شب که بشود، من
بدون تو می‌میرم

نوش دارو
قفس را کنج خلوت کرده این دل
به آب و دانه عادت کرده این دل

ندیدم نوش دارویی به جز غم
به خون دل قناعت کرده این دل

طالعم را دید طالع بین.
چیزی جز حسرت دیدار تو در آن ندید.

شوق دیدار تو...
تا این زمان خسته و پژمرده ولی زنده نگه ام داشته.

این روزها
جای نبودنت تیر می کشد
و بغض کهنه ای گلویم را می فشارد
بیا در این وانفسای زندگی
کمی از دوستت دارم هایت را
برای من کنار بگذار
که من‌ برای شنیدن واژه های احساس
محتاج لب های توام

هر شب
در سردی نگاه لحظه ها
و دلمردگی ثانیه ها
دلم
به چله می نشیند
نبودنت را

دوستت دارم
واین بهانه ی خوبی ست
برای سوگواری

دلم هر لحظه تو را می خواهد،
آری تو را،
گاهی با خود می گویم دروغ است و نمی شود،
باز هم آوای درونم خبر آمدنت می دهد و با تو بودنم،
دلخوش به اینکه ی روزی در کنارم باشی ، قصه ی عشق بخوانیم در کنار هم،وبا هم بودن،...

تو،
آخرین لبخندِ
در آن لحظه‌ی جدایی بودی،
که پُر اندوه و آکنده از غم، بر لب نشاندی.

کاش میدونست چشماش شده همه دنیام.

عشقی که با نفرت خاموش شده است،دیگر زنده نمی شود!

میدانی عزیزم؛
تو مقصر هیچ یک از زخم های من نبودی!
فقط کمی دیر رسیدی...
من برای لمس شدن زیادی شکسته بودم.

هیچ چشمی به قشنگیه تو آوارم نکرد.

یار گر مثل قناری این سَر و آن سَر رَوَد

عاقبت در پنجه های یک عقابی میرَوَد

یار باید یار باشد تک پر و عشقش یکی

نه همان یاری که هر جا سوی عشقی میدَوَد!.....

کشته ما را جمله های عاشقی و دلنشین

لحظه ای وقتی گذار و اندکی نزدم نشین

تا بگویم سرگذشتم را که دادم بر فنا

در همین بازی عشق و سور و ساتی آتشین.......

نداشتنت را
به پای قسمت می گذارم
تنها رقیبی که
فرصت بیان احساساتم را
از من گرفت
تا برای همیشه
عشق پنهانی من باشی

رفت بی آنکه بداند.
چشمانش در دلم جا مانده.