متن عاشقانه

عشق هیچوقت خاموش نمی‌شود  یک جایی آن لا بلای خاطرات قایم می‌شود زاد و ولد می‌کند زیاد می‌شود

روزی از پشت این شب تار
با یک بغل نور میپیچی
در بن بست تنهایی من
می‌دانم...

عزیز من
اگر در زندگی ات برای چیزهایی
که دوستشان داری جنگیدی
و به دستشان نیاوردی
ناراحت نباش
چرا که من در این گوشه جهان
تو را دوست دارم
فارغ از همه شکست هایت...
تو را برای آنچه هستی دوست دارم
نه برای آنچه میخواستی باشی

"تو ناز می‌کنی "


تو ناز می‌کنی 
و پس از آن، تمامِ شهر 
به بازارِ خیال می‌آید، 
که نازِ تو را بخرد. 

من اما، 
نه در معامله، 
که در گلخانه‌ی عشق، 
نازِ تو را می‌کشم؛ 
چون نرگسِ خسته، 
چون نسترنِ روشن، 
که هر دم در هوای تو می‌شکفد. 

این منطقِ...

«امیدِ وصل»

دست تو گر هوسِ زلفِ مرا دارد، چه باک
ما به دل راهش دهیم، بی‌نیاز از تار و تاک

دست گر به زلفم ره نیافت، عشق در دل می‌رسد
امیدِ وصلِ جان، بی‌خویش در جان می‌رسد

«بزمِ دل»

چشم تو، آتش به جانم زد، کمی پروا بکن
دل به لرزه افتاده‌ام، غوغا بکن

خنده‌ات چون قهوه‌ی شیرین، مرا بی‌خویش کرد
هوش از سرم برده‌ای، تنها مرا شیدا بکن

نازت از حد می‌گذرد، آهسته‌تر پیمانه‌ریز
ساقیِ جانم شدی، با من همین سودا بکن

آخر این بزمِ دل،...

«میخانه‌ی دل»

هر که در میخانه‌ی دل، جرعه‌ای نوشید از او
مست شد، بی‌خویش شد، افتاد در آغوشِ او

من به بزمِ عشق، چون شمعی به جانم سوختم
روشنی بخشیدم و خود را به آتش افروختم

هر که را دیدم، به معشوقش سپرد آرامِ جان
من به محبوبم رسیدم، ساقی‌ام...

«یادگار عشق»

هر که در آینه‌ی دل نقش رخ یار بماند
در صفای نفسش نغمه‌ی تکرار بماند

گرچه طوفان ببرد برگ و شکوفه زِ بهار
عطر آن باغ به جان تا ابد انگار بماند

هر چه از عشق رسد، ماندنی‌تر زِ جهان
نام او بر لب ما همچو گلزار بماند

نفس‌هایش
بوی تمشک می‌دهد
در چشمش
اناری ترک خورده‌ام...‌‌


.

و در آن سوی شیشه
نبض یک کبوتر
جهان را می آفرید
تا نام تو را فراتر از کهکشان
بر سنگهای مرجانی
بنویسند....‌

سالهاست..
قلبم را با دوست داشتن هایت مهر و موم کرده ام
و لبانم را
با بوسه هایت..
گلگون

و عشقِ تو ..
مثل گلِ یاسِ، حیاطمان می ماند
که هر صبح
از عطر آن مست میشوم
چشمهایم را می بندم، نفس
میکشم تو را
بویت هوای ریه هایم را تازه میکند،
و من
پُر می شوم، از عطرِ
دوست داشتنت .... !!!

تا تو در آغوشِ من گل نکنی‌،
 این بهار، بهار نمی‌‌شود...

باور کن محبوبم؛
‏هر کارى از دست من بر مى‌آید
‏فقط کافی‌ست که دستانت
‏در دستان من باشد...

«دکمه‌ی پیراهنش»

آنقدر دل بسته‌ام بر دکمه‌ی پیراهنش
که نفس‌هایم همه در عطر او پنهان شده

فکر آغوشش مرا در خواب هم آرام کرد
هر نفس با یاد او چون نغمه‌ی باران شده

لبخندش چون سحر بر جامه‌ام گل می‌دمد
دل اسیرش تا ابد در حلقه‌ی ایمان شده

عاشقانه‌تر بنگریم:
می‌توان
جریان نبض زندگانی را
در دستان پینه‌بسته‌ی پدر
در سینه‌ی صاف مادر
و در نگاه‌های بی‌گناه کودکان شهر
با آبیِ چشمانی عاشقانه
و سبزیِ نگاهی ژرف
به تماشا نشست...

دلم، نازک‌تر از: مینای کاشی

هوایت می‌کنم وقتی نباشی

تو می‌دانی که حالم با تو خوب‌ست

بپا حسّ مرا از هم نپاشی

رنگین‌کمانِ چشمانت نه باران می‌خواهد

نه آسمانِ صاف.

از نگاهت می‌جوشد روشناییِ بی‌نامی

که جهان را بی‌هیچ دلیلی صبح می‌کند.

من ، تنها

در امتداد آن نور قدمی برمی‌دارم

و خیال می‌کنم که شاید یک لحظه

به اندازه‌ی تپشی به تو نزدیک شده‌ام.

در خماری به سفر های خروشان رفتم
به گذرگاهِ همه باده فروشان رفتم
تا به کوی تو به ناگاه رسیدم هیهات
که ز عقل و هوش با زلفِ پریشان رفتم

هیچ می‌دانی
که من در قلب خویش،
نقشی از عشق تو
پنهان داشتم...

عشق واقعی نه می تواند در جایی که وجود ندارد پیدا شود
نه می تواند در جایی که وجود دارد انکار شود!

نامت، دلیل وجود عشق است!
اکنون،
من از کجا مولانا را بیاورم
که این اصل اساسی را
به چهل و یکمین سبک عرفان مبدل کند.

بید مجنون است گیسوانت،
عطر زندگی از آنها برپاست -
کجا ریحان چنین رایحه‌ای دارد؟!

با تو باشم،
حتا در کنج قفس -
احساس می‌کنم در بهشت برینم.