متن قهوه

در چشمانت عسل هم بکارم

باز از تلخی قهوه پر می شوم

میان من و تو و سرگذشت

آن که از سرش می گذرد منم

و زنی عجیب در خواب های تو تعبیر می شود

هروقت حس کردی حالت میزون نیست
خودت به دادش برس
یه قهوه تو یه کافه دنج خودت رو مهمون کن
به خودت حرفای قشنگ بزن...
حواست باشه
این وسط مسطا یه دل هست که تو صاحبشی،
نذار فکر کنه فراموشش کردی
بخند!
خنده هات قشنگن
لذت ببر از زندگی....

حسین...

کافه چی قهوه رو تو فنجون ریخت
یه لبخند کج و کوله زدم به نشونه تشکر
..
..
..
نشست رو به روم یه لبخند دلبر زد و گفت:
تا ته بخور زود بده بهم میخوام فالتو بگیرم
-مگه بلدی؟!
+اره بلدم زود تر بخور
قهوه رو تا ته سرکشیدم...

از بار اولی که دیدمت، زیباتر بودی!
من سر تاپای وجودت را با عشق تماشا میکردم..
باز آن روسری که بر روی آن، غنچه های فیروزه ای کاشته شده بود، روی سرت گل کرده بود...
خنده های پر از شیطنتِ روی لبانت، بر لبان من نیز نهالی از جنسِ خنده...

چشمانم قهویی اند؛
اما
اشک هایم قهوه نیستند
که برایت تعارف کنم!

می گویی تنها سه ساعت اختلاف ساعت داریم. می گویی سه ساعت اما نمی دانی در مسیر تنهایی، در مسیر پیدا کردن گمشده ها و گم کرده هایت، هر یک ساعت مثل میلیون ها سال نوری کش می آید. سه ساعت اختلاف زمان یعنی وقتی تو چای خوشرنگت را می...

تنها نموندم دیگه بعد از تو
یه زن شبیه من توو این خونست
شکل منه امّا یه وقتایی
حس می کنم این زن یه دیوونست

گاهی ازم چشماشو می دُزده
گاهی کنارم قهوه می نوشه
هی توو خیالش با تو می خنده
حتّی لباس تو رو می پوشه

من ساکتم،...

یک فنجان قهوه مهمان من
می خواهم دقیقه ها را بخرم
فال امروز
عجیب در چشمانت پیداست

کافه چی...
قهوه مرا تلخ بریز
اصلاً تلخ ترین قهوه چیست؟!
از همان بریز
نه شکر میخواهم، نه شکلات
نه حتی یه تکه کیک شکلاتی تلخ
تریاک ! ولی نه ...
هیچ تلخی، تلخ تر از اقبال من نیست...
اذیت نکن خودت را
هر طور که راحتی بریز
با هر...

‏گاهے برای خوب شدن حالت
نباید سمت آدم ها بروے...💫🍓
گزینہ های امن تر و مطمئن تری، نیز هست:
باران
هوا
موسیقے
قهوه
☕

و زندگی همین است...
در سایه ای به دور از هیاهو آدمها، دو فنجان قهوه باشد، تو باشی و من...
شیرینی اش هم بماند پای چشمانمان...

مقصود تویى...
قهوه بهانس...

️

عاقبت انتظار می کُشد مارا
این دل بیقرار می کُشد مارا

با لبت میشَوَد کنار آمد
چشمهای خُمار می کُشد مارا

دیر کردی ،نیامدی ،به خدا
غصه ی بیشمار می کُشد مارا

چمدانی که بسته ای به کنار
رفتنت بی گُدار میکُشد مارا

حکم تیرست دوریت انگار
آتش و اختیار...

یک قهوه سر میز به یادت قجری
یک عالمه بغض با کمی دربه دری
یاد تو نشسته باز مهمان من است
مدیون منی دست به جیبت ببری

نصف قهوه ات را که نوشیدی
بیا فنجان هایمان را عوض کنیم
در کافه های شهر نمی شود یکدیگر را بوسید

و زندگی همین است...
در سایه ای به دور از هیاهوی آدم ها دو فنجان قهوه باشد، تو باشی و من...
شیرینی اش هم بماند پای چشمانمان...

تنهایی...
بَرازنده حالِ هیچ کافه ای نیست
وقتی تو باشی...
آنسویِ میز
"قهوه ات را بنوش، سرد شد"
می تواند عاشقانه ترین شعر جهان باشد.

من چای را با دارچین دوست دارم،
قهوه را با شکر،
و تو را با تمام تلخی و شیرینی ات

کشتن که مقدمه نمی خواهد
بگذار چاقو با گردن
حرفش را صریح بگوید

آبی که قبل از سر بریدن
به گلویم می ریزی
آتش وجدان ناآرامت را آرام می کند
اما مهربان ترت نمی کند
مطیع ترم نمی کند

من یاد گرفته ام که در تسلسل روحم
صبور بمانم
حالا...

سال ها بعد؛
هر روز عطر مورد علاقه ی تو را به لباسم میزنم...
به همان پیراهن چهارخانه مشکی و قرمزی که دوستش داشتی...!
فقط سایزش کمی تغییر کرده است....
هر روز به همان کافه ای که پاتوق عاشقانه هایمان بود میروم...
پشت همان میز همیشگی...
سال ها بعد؛
باز...

توبرام شبیه عطر یک فنجان قهوه ی گرمی ساعت ۸صبح یک روز بارانی
گرم، زندگی بخش، دل آرام
آن هنگام که چشمانم را میبندم عطرش ریه هایم را پر میکند ...
و قلبم را گرم
تو لبخند بعد از بوییدن بخار قهوه ای
دقیق تر بخواهم بگوییم
تو قهوه ی...

می دانی یاد تو که میفتم
بهار می آید خزان می شود
خنده می آید بغض می شود
گل می آید ولی پرپر می شود
شعر می آید غم می شود
قهوه می آید اما آن هم سرد می شود
راستی این را بگویم
یک بار هم خودت آمدی
ولی...

بگذار که یک عمر فقط قهوه ببویم
تا بلکه فراموش کنم عطر تنت را

چشمهایش قهوه ای بود و به حق فهمیده ام

قهوه از سیگار و قلیان اعتیاد آورتر است