متن کوتاه

در دعوی عشقت
کنم
اینگونه
اقامه

کز جور تو
بر تن
بدریدم
همه جامه

ساعت ، ساعت عاشقی است
اما نمیدانی
کنار تو حتی ثانیه هام هم
برایم از عشق حرف می‌زنند.

از کدام شب برایت بگویم
در نبودت
هیچ شبی به خیر نگذشت.

تو هم
دلبسته این شعر خواهی شد
وقتی که پای صحبتت
با من یکی باشد

کنارم نیستے اما،
تمام جسم و روح و فـکر من مملو ز یاב توست.

چـہ ساבہ بوבم،
و ساבہ تر از من قلبم بوב
کـہ بے هوا בرگیر چشمانت شـב.

کودکان هم رقص در میدان عرفان می‌کنند
هر کسی منصور شد حالا که دیگر دار نیست

مرا قلب ایست آکنـבہ از عشق تو.


امین غلامی (شاعر کوچک)

نبود چشمای سیاهت تو زندگیم
زندگیم رنگی کرد با قرصای رنگی رنگی

و בر آخر بایـב رقصیـב...
بـہ ساز בنیایے کـہ بـہ ساز ما نمے رقصـב.

بر من ببخش، گاه چنان دوست دارمت
کز یاد می‌برم که مرا برده‌ای ز یاد

موثرترین راه برای کنار اومدن با درد اینه که در آغوش بگیریش. این طوری هیچ قدرتی روت نداره.

اگه تو لحظه زندگی نکنی، یا داری با دلشوره به آینده نگاه می‌کنی، یا با حسرت و درد به گذشته.

فریاد های بی صدا
در سکوت زده می شوند
اگر زبان سکوت بدانید
اتفاقا خیلی هم شنیدنی است

راستش را بگویم
فقط کنار تو
دَردهای بر جانم
خنثی و بی دَرداند.

‏سهـم ما از آسـمان زیبا، شـب شـد چـرا؟
‏بارالها سهم ما از دریاها، خشکی شد چرا؟
‏

ارغوان جان
سایه را
دیدی
سلام مرا برسان
دیگر هیچ شعری
به رنگ ارغوان نیست

این جهان
تلخ تر
از قهوه‌ی ترک
تو
به آواز دلت
شیرین کن

آهسته ..
لبخنـد بزن
دار بزن غمِ افسار گسیخته را
آخر ...
جهان
دار مکافات ست

نامت آرام است،
اما نبودنت، هجوم موج‌های بی‌قرار است.

معلمم می‌گفت: «هر سؤالی پاسخی دارد.»
اما نگفت چرا بعضی غیبت‌ها، هیچ جوابی ندارند.

او گفت: «عشق، مرز نمی‌شناسد.»
اما هیچ‌وقت نگفت که نبودنش، مرزی می‌سازد تا همیشه.

مادرم همیشه می‌گفت: «لبخند بزن.»
اما هیچ‌وقت نگفت گاهی لبخند، عمیق‌ترین گریه‌ی دنیاست.

شعرهایم،

فرزند سکوتی ست

که ناکام

از دنیا رفت..