متن احساسات عمیق

من نوازش‌های دستانِ تو با
سرخیِ گل‌بوسه‌های مهر را
دوست دارم، با نهانِ شورِ جان
همچنان، با شورشِ جانم، بمان

یکروز می آید که فصل چیدنت باشد
اردی بهشت تازه ی بوییدنت باشد


گل با گلاب ناب دارد نسبتی دیربن
می آید آن روزی که فصل چیدنت باشد

گفتی که می آیی به دیدارم‌پس از باران
باران خودش چشم انتظار دیدنت باشد


تنها دلیل اشک هایم اشک های توست
تنها...

🌿💕

خوشا به بختِ بلندم که در کنارِ منی
تو هم قرارِ منی هم تو بیقرارِ منی

صدایم کن:
با بازتابِ صداقت؛
تا من از حجمِ صدایت،
در وجدی شورانگیز؛
به شوقِ ناپایانِ پرواز؛
با پرِ نیاز،
پرکشم؛
آیم به سویت؛
شوم میهمانِ کویت!

باید،
با خامه‌ای؛
از جنس محبّت،
بنویسم:
از دلم؛
از روحم؛
از جانم؛
که درگیر عشقی،
بی پایان است...

ساکنی در قلب من.
معنی عشق شاید همین باشد،
سکونت در میان قلب من.

نیازمندم به یک آغوش، به یک بوسه، به یک تو.

کس ندارد ذوق دیدار تو را، الا من.

در میان خاطراتم، تو را سخت در آغوش گرفتم.

به آغوش خودم یک تو بدهکارم، همین و بس.

اعتبار خانه به نور آن است
و نور خانه من تویی.

مرا دریاب، گاهی در میان خاطراتت.

ای جوانه ی نوپا!
به کدام ریسمانِ خورشید
گره خورده ای
که به تحلیل کشانده ای
رگهای جهان را؟

زدم سازِ دلی، با تار و پودم
تمامِ مهرِ خود بر «تو»، نمودم
شدم مجنون‌ترین، لیلای عاشق
از احساسم، به غیر از «تو»، زدودم

شدم، در عشقِ تو، لیلای مجنون
شد احساسِ درونم، غرقه‌ی خون
نمی‌خواهی بفهمی، هرگز این را
که می‌بارد دلم، در هجرت اکنون

تو را دوست می‌دارم؛
و در پیچش عاشقانه با تو،
محبّت را خوب می‌فهمم!

آمدی با انرژی بسیار؛
و با بارش بوسه‌هایت،
لب‌های تفتیده در تب عشق را،
طراوت دادی؛
و شیره‌ی احساست را،
نثار صداقت سینه‌ام نمودی!

نه!
قول شرف می‌دهم
دستِ ابرِ اندوه
به چشمانت نمی‌رسد
در قلبم پناه بگیر!
حتی یک تپش
عقب‌نشینی نخواهم کرد...

عجب آشوبی بر پا کرد.

میان قلب آرامم آن چشمان مست تو.

قلبم
شکارچیِ کارکشته‌ای است
هر بار نگاهم به تو افتاد
حرفِ عاشقانه‌ای
از عمق وجود
از پا افتاد!!

یکی یکدانه قلبم،ای کاش تو...
چندی بودی ،میگرفتم back up از تو

گر تو رفتی ،نسخه ای دیگر
داشتم تا ابد و یک روز از تو...:)

برای باران مینویسم
برای بیابان
برای تو که بودنت مثال نفس
برایم ضروری است
پس بخوان
همچو بیابان که محتاج باران است
منم محتاج تو هستم تو که همچو بارانی
برای تنِ خشکیده من
بیا؛ ببار بر من تر کن خاک وجودم را
شاید که سبز شد این بیابان تن...

➷➷➷➷➷ غرورم را ب زانو نشاندم ،تا غرورت بـہ اوج برسـב..
عشق این است..

آه ای عشق
ای شادکامی پاک و مشروع،تو را نیز باید خرید.