متن سکوت مرگبار

در من زنی زندگی می‌کند
که سال هاست روح خسته اش درد می‌کند ،
و
او را هرشب به بند می‌کشد
و هر روز محاکمه ،
آری ؛
در من زنی ست به نام سکوت
که سال هاست
مرده است
اما هنوز
نفس می‌کشد.

سکوتِ ما گنه‌کاری است، خیانت با زبان سرد
در آتش نگاهِ او، دل از اندوه می‌لرزد
صدای گریه ی یک طفل، چه آتش‌ها که افروخت
خدایا بر سر او هم، پناهی نیست، اگر دردی‌ست
کجاست آن عدالت‌ها؟ کجاست آغوش ایمن؟
که دستانش به لرز افتاد، دلش زخمی ز بی‌درکیست
نگاهش...

روزگاری می‌گفتندم:
چرا چنین ساکتی؟!
اگر اینچنین ساکت باشی و حرفی نزنی،
به تو مشکوک خواهند شد و سرت را بر باد خواهی داد!
روزی دیگر گفتنم:
خفه شو!
اگر چنین وراجی کنی و ساکت نشوی،
زبانت را از حلقومت بیرون می‌کشند
و زبان سرخت، سر سبزت را بر باد...

نمی خواهم بدانم کوزه گر از خاک اندامم چه خواهد ساخت

ولی بسیار مشتاقم که ازخاک گلویم سوتکی سازد

گلویم سوتکی باشد به دست کودکی گستاخ و بازیگوش

که او یکریز و پی درپی دم گرم خودش را در گلویم سخت بفشارد

و خواب خفتگان آشفته و آشفته تر سازد...