متن آفتاب

صبح
تکه تکه های آفتاب است
که به در و دیوار شهر
نقاشی شده
نور است که تقلا میکند
از شکاف پنجره میهمان
سفره صبحانه ات باشد
و دست مهربانی که برایت
چای میریزد
دریاب
صبح همین لحظه شیرین کردن چای است

خودم را از همه دریغ میکنم
پیراهن گُل گلیه تابستانیم را میپوشم
پنجره را باز میکنم ، به بوته های خار لبخندی پیشکش میکنم ، که خجالت میکشند و گل میدهند
چراغ هارا خاموش میکنم ، پرده هارا کنار میکشم
خورشید را به خانه دعوت میکنم ...
آفتاب دستو دلباز...

تو را به آفتاب می خوانند
جماعتی
که عمرشان
به روز
قد
نداد

چه روز های خوبی بود
هردو احوال پرس ما بودند
آفتاب و باد

شور و شوق اول دبستان
و دوستانی لطیف تر از برگ درخت
هنوز حسادت رنگشان را عوض نکرده بود

شهر مال ما بود
و هر آنچه که در آن بود
شاد بودیم و شاد
می خندیدیم برای...

می خواهم هر صبح که پنجره را باز می کنی
آن درختِ رو به رو من باشم
فصلِ تازه من باشم
آفتاب من باشم
استکان چای من باشم
و هر پرنده ای که
نان از انگشتانِ تو می گیرد …!

صبح با آن لبخند شرقی و جذابت،
لهجه آفتاب هم عوض می شود

ارس آرامی

گەر خۆڕەتاویش ببوایەم
ئاسمانم بە باوشت دەگۆڕایەوە
که بەیانیان لای تۆوە هەستمو
ئێواران خۆم لە تەنگی باوشت داشارم...

ترجمه:اگر آفتاب هم بودم
آسمانم آغوش تو می شد
که هر روز طلوعم از کنار تو باشد
و غروب هایم به تنگ آغوشت پناه برم...

صد بوسه ی نداده میان دهان توست

من تشنه کام و آب خنک در دکان توست

سر تا به پا زنی تو و زیباست این تضاد

زان شرم دخترانه که در دیدگان توست

باغی تو با بنفشه ی گیسو و سرو قد

یاست تن است و گونه وگل ارغوان توست...

بگذارطلوع کند آفتاب
بگذار نور بتاباند از هر طرف که دلش میخواهد
صبح من زمانی آغاز میشود،
که تو نور بتابانی به من
من صبح را با "تو” آغاز میکنم . . .

یک زندگی کم است...
برای آنکه تمام شکل‌های دوستت دارم را با تو در میان بگذارم...
می‌خواهم هر صبح که پنجره را باز میکنی؛ آن درخت روبه‌ رو من باشم..
فصل تازه من باشم..
آفتاب من باشم..
استکان چای من باشم..
و هر پرنده ای که نان از انگشتان تو...

بارها
خوش میدرخشی
در خیالم آفتاب

حق بده
من صبح را
با دیدنت معنا کنم ...

️

می نویسم آفتاب اما فقط خود را ببین
آفتابم باش و روشن کن تمام این زمین

می نویسم روشنای من تویی ای آفتاب
یک ستاره کی کند روشن زمین را اینچنین

روز ابری در کنار عشق زیبا می شود
ابر یک مقدار، و باران و ، توهم اینجا نِشین

شب...

به یغما می برد هر صبح
عبور آفتاب
بادبادک یادت را؛
که هر شب
میهمان آسمان وحشی
خواب هایم هست....

باران ببارد.
هوا سردتر شود.
برگ ها همه بریزند.
اصلا زمستان جای پاییز بنشیند.
تو باشی
دلم گرم است
مثل آفتاب نیمروز تابستان.

فاطمه صحرایی

مهتاب گاهواره رویای مشرقی ست
سرما حریف قصه ی مادربزرگ نیست
دستش لحاف کرسی گرمای مشرقی ست
«از هرچه بگذری، سخن دوست خوشتر است»
حافظ دوای روح و مسیحای مشرقی ست
سیب و انار و پسته، شیرین و ترش و شور
طعم اصیل یک شب یلدای مشرقی ست
حالا که...

ای دوست بیا لب به لب قند زنیم
دلتنگی خود به صبح پیوند زنیم

معجونِ جنونِ تلخ را سربکشیم
با عشق به آفتاب لبخند زنیم
خیرالهی(دلارام)

تو آفتاب و من آن ذره ام ز پرتو مهرت
که از دریچه درآیم، گَرَم ز کوچه برانی

دنیا که به پایان رسید
رؤیاها
دنیایی دیگر خواهند ساخت
و خنده ی تو
جای آفتاب را خواهد گرفت

آفتابی نی ز شرق و نی ز غرب از جان بتافت
ذره وار آمد به رقص از وی در و دیوار ما
چون مثال ذره ایم اندر پی آن آفتاب
رقص باشد همچو ذره روز و شب کردار ما

پشت به آفتاب می نشینم
و فکر میکنم
اگر تمام گل های آفتابگردان
به خورشید پشت کنند
خورشید خاموش خواهد شد؟

همه ی عمر
درد را زندگی کرده بود
مرگ را زندگی کرده بود
اینبار
درد را به خاک می سپارد
شاید
زیستن جای دیگری باشد....
شاید
یک جای دیگر
یک جای بهتر
خانه اش
رو به آفتاب و آرزوهایش باشد...
درد های من نگفتنی است....

به آفتاب احتیاج داشتم ...

احتیاج داشتم به دمیدن صبح
تا بیدار شوم از کابوس

خوش آمدی!
روزگار غم‌انگیزی داشتم بی تو

پرده‌ی پنجره‌ام از ابر بود

هر شب
با گریه به خواب می رفتم

و کشتی ها
در بالشِ من غرق می‌شدند..!

خرداد ماه
نه مثل فروردین
عطر بهار نارنج و شکوفه دارد
نه مثل اردیبهشت
حال و هوای عاشقانه
گاهی ابرها را می کشد در آغوشش
گاهی هم اَکلیلِ آفتاب را
می پاشد بر سر و رویش
اَبری و آفتابی بودنش هم
به هوایِ دلش بستگی دارد
خرداد
مثل خیلی از...

. در من ،
صدای " تو " می گوید
آفتاب آمده
در " تو " ،
نیاز من
صبح را آغاز می کند...