بیو

با خیالت، زندگی ها کرده ام.

دگر نیست،
و این آغاز دلتنگیِ من است.

خیال با تو بودن،
قشنگترین حال من است.

درونم پر ز دلتنگی ایست، ولی چشمم نمی بارد.

واسه بیداریِ شبهام، خیال چشم تو کافیست.

من سرودم، عاشقی را پُرتپش
با صدای جیغِ الماسِ دلم

عزیز شمایید و دوستان
به زیبایی لبخند یک بوستان

غم نبودنت بد به جانم ریشه زده.

خودش که نیست،
ولی غمش یار من است تا به ابد.

چه دردهایی که در نبودنت، به جان خریدم.

دست هایت را دوست می دارم

برای دیوانگی، فقط یک بوسه ات کافیست

مثل سابق پیشِ چشمانم نداری جایگاه...

تو همان شوق دمیدن نفس در تنمی.

دیدن چشمان تو، آغاز رنج دل بود.

چقدر لبریز بود از تنهایی فال قهوه ام.

میانِ مرگی ، به نامِ دلتنگی ، نفس می کشم.

تو انعکاس نور در جام بلور قلب منی.

در دلم هستی و انگار از این بودن خود بی خبری.

نیستی و دلتنگی از سقف چشمانم چکه میکند.

بی تو هر شب،
لبم بوسه ز لبهای تو را کم دارد.

عهد بستم که غیر از تو،
ز هر عالم و ادم بکنم دل.

عجب رنج عجیب و درد ناکیست، دوریت...

در دلم رویا شده، دنیای شوق‌انگیزِ مِهر