متن تلخ

تلخ¡
مثله حال و روز دبیری ک با عشق برای دانش آموزانش درس اقتصاد تدریس می کند در حالی ک خودش دغدغه ی اجاره خانه ی هر ماهش را دارد...


فاطمه عبدالوند

قلب دنیا زخمی ست
قلب کره ی خاکی می لرزد
و قلب زمین ...
در تپش اضطراب می غلطد
و دنیایی که پر از سکوت سه بعدی ست
حقیقت با کدامین عقربه های ساعت
خود را آویخته است که پیدا نیست
هر دو نالان اند
زمین از لگد مال شدن...

من گره می زنم این فاصله ها را هرشب
تا که کوتاه کنم قصه ی تلخ جدایی ها را

چه تلخ است علاقه ای که عادت شود...
عادتی که باور شود...
باوری که خاطر شود...
و خاطره ای که درد شود...

به گمانم یک نفر دستش خورد

چای ریخت روی تقویم.

و تمام روزها

تلخ شد.

کام دل گر چه شد از شور غم عشق تو تلخ
جان شیرین منی، بلکه ز جان شیرین تر

پاییزی ست تلخ...
میان سمفونی باران وُ،
--غروبی دردمند!
که رقص برگریزانش حتا؛
حسِ دلگیرم را
به وجد نمی آورد!
وَ در این شب ها
مهتابی سراغم را نمی گیرد
***
آه، پاییز!
اندوهم بی پایان ست!



سعید فلاحی (زانا کوردستانی)

چقدر تلخه...
به همه آرامش بدی ؛
ولی خودت یه شونه گرم
برای غصه هات نداشته باشی..!

میگن وقتی غمی، اندوهی، مشکلی داری نباید ازش فرار کنی، نباید پناه ببری به قرص خوردن یا سر خودتو با فیلم و سریال و بازی وتفریح گرم کنی یا اونقدر کار بریزی سر خودت که فرصت فکر کردن نداشته باشی.
میگن باید واستی اون اندوه رو زندگی کنی، اون گره...

کافه چی...
قهوه مرا تلخ بریز
اصلاً تلخ ترین قهوه چیست؟!
از همان بریز
نه شکر میخواهم، نه شکلات
نه حتی یه تکه کیک شکلاتی تلخ
تریاک ! ولی نه ...
هیچ تلخی، تلخ تر از اقبال من نیست...
اذیت نکن خودت را
هر طور که راحتی بریز
با هر...

ژانر تراژدی داستان این ماسک ها,
همان حائلی است که برای ندیدن خنده هایمان
وجود دارد;
واقعیت تلخیست که کسی با لبخند ما,
دیگر نخواهد خندید.

به لحظه ی تولد قسم که مرگ تلخ است!
که مرگِ تلخ، تلخ تر است.
که امروز مردن، وقتی که می شد فردا را دید تلخ است.
که مردانده! شدن تلخ تر است از مردن.
.
به لحظه تولد قسم زندگی شیرین است، جان شیرین است.
زنده ماندن خوش است....

سر انجامِ داستانمان را خوب میدانم .
بالاخره روزی میرسد که من هم عروس میشم ،
ازدواج میکنم و میشم زنِ رسمی و شرعیِ یک غریبه !
به رسمِ عادت برایِ همسرم دلبری های زنانه میکنم .
غذایِ مورد علاقه اش را میپزم ...
عطری که دوست دارد به خودم...

می خندم، امّا مثل سیر و سرکه می جوشم
می خندی و مثل همیشه سرد و خاموشم

تا بند ساکَت می نشیند بر سر دوشت
یک آسمان غم می نشیند بر سر دوشم

با هر قدم من در دل خود اشک می ریزم
پیراهن تنهایی ام را باز می پوشم...

تلخ ترین لحظه آن جا بود که لبهٔ پرتگاه ایستادیم اما کسی نگرانمان نشد ...
شاید انقدر ساکت ماندیم که فراموشمان کردند ..!

آخر پائیز بود
شب چله و
باز،
یک قصه ی تازه

داستان ننه سرما...

اما نه
قصه ی آنشب تو
قصه ی تلخ سفر بود..

صبح آنروز
همه چیز زیبا بود
تو میرقصیدی
خورشید هم،
با تمام دردهاش . .
انگار
او هم میدانست

من اما..

،

تو خوابیدی و...

محبوب من!
حرف هایی است همچون لیموشیرین؛
به هنگام نگوییم تلخ می شوند!
مصایبی هم هست که
اگر به هنگامِ پریشانی بازی نکنی
خنده دار می شوند؛
مثل گفتن از عشق وقتی
که مژه هایت سفید شده یا
هنگامی که رو به آخرین غروب نشسته ای ...

این روزها دوست دارم قدری از دنیای مجازی فاصله بگیرم هر لحظه که وارد آن می شوی خبر فوت یک عزیزی را می شنوی. قدری تأسف می خوری که چقدر همه چیز پوچ و بی ارزش شده است. برخی لحظه ها هستند که آرزو می کنی ای کاش می توانستی...

به گمانم جایی میان شعرهایم مرده ام .
همان جا که زور وزن هایش به دلتنگی هایم نرسید.
همان جا که بنیان قافیه اش ویرانی های ذهن آشفته ام را از نو نساخت.
همان جا که آرایه هایش الفبای روح بیقرارم را از بر نکرد.
همان جا که با واژه...

تلخ ام !
تلخِ تلخ
تو اما ،
بخند بانو
بخند و مرا
شیرین کن
ترش که میکنی
آب می افتد
دهان چشمانم

من دچارم به یک ویرانی
و چه تلخ است که نمیفهمی تو
پابماهِ مرگِ خاموش
منم...!

گاهی صدای پای تو می آید
با اضطراب به سمت در می آیم
در را که باز میکنم
بهار آمده
و
تلخ ترین حقیقت این است که
سه فصل دیگر نبوده ایی!

زرد است که لبریز حقایق شده است
تلخ است که با درد موافق شده است
عاشق نشدی وگرنه می فهمیدی
پاییز بهاری است که عاشق شده است

یک جمعه
تنهایی ات را
به قهوه مهمان می کنم
تلخ تلخ
من
با لبخندم
تو
با حرفهایت
شیرینش کنیم