متن راز

نمازم را قضا کرده تماشا کردنت ای ماه
بماند بین ما این رازها بینی و بین الله!


.

همین پاییز
سر ساعت همیشگی
کنار درخت بید
با همان بارانی مورد علاقه ی تو
و چشمانی به درخشندگی خورشید
با قلبی آکنده از روزنه های امید و خوشی های ساده
و دستانی پر عشق
که از هر انگشت آن برای تو محبت جاریست
و تشنه ی نوازش
با دلی...

رسید ایام تابستان،دوباره مشت گل وا شد
هزاران راز پنهانی،به یک لبخند افشا شد.
شرف.م.شمیم

(سیب ممنوعه)
سیب را،
آدم و حوا گاز زدند
سیب افتاد
و نیوتن پی به جاذبه برد
ولی هیچ کس ندانست،
نه جاذبه اهمیتی داشت،
نه بهشت
راز آن،
عشق ممنوعه ی سیب،
به زمین بود

(محبوبه شب)

رفیق
زبان حرف زدن ما زبان معمولی نبود
زبان مهر بود، زبان شکوفه های بارانی بود و آن گاه که لب به خنده میگشود انگار که ساکنین سیاره های خیلی دور هم از شادی به دنیای دیگر سفر میکردند و نگویم از دل تنگی مان وقتی ثانیه ای از هم...

ببخش که زبانم نچرخید بگویم دلتنگی امانم را بریده، که دوست داشتنت
از عمیق ترین لایه های دلم برآمد، پرید توی گلوم و نتوانستم تحویلت دهم...
من آدمِ دوست داشتن های
پرسر و صدا نیستم
آرامم؛ ساکت؛ کمی خجالتی
این یادت باشد، آدم های آرام رازهای پرآشوب دارند و تو...

روباه گفت:
بذار یه رازی و درِ گوش ات بگم:

فقط از طریق دریچهٔ قلبه که یه نفر می تونه درست همه چیزو ببینه!
چیزای مهم از دید چشمها مخفی اند . . .

تو...
مگو ترین راز منی!
نِگهت میدارم،
سخت!
نِگهت می دارم،
دشوار!
نِگهت میدارم،
در آغوش!
نگاهم کن گاهی...
دل خوش می شوم به همین!

شب!
این موجود چیره دست؛
که جنس اش، تماماً از دلتنگی ست.
مُهر سکوت بر لب انسان ها زده و
امان آن ها را حلق آویز می کند.
شب! این موجودِ پرفریب؛
هزاران نغمه یِ متناقضِ
رنج و شادی
را درونش گنجانده است.
شب!
این موجود رنجور؛
رازی را در...

به چشمهایت نگاه که می کنم
انفجاری در من هیجان می گیرد
و راز خنده هایمان
از عشق لبریز می شود.

همیشه به چشمهایم نگاه کن
چشمانم در چشمهایت لبریز که می شود
عشق
تا استخوانهایمان جا باز می کند.

مرا به چشمانت وابگذار
خنده هایم
درتو ناتمام است.

مرا...

دور از نوازش های دست مهربانت..
دستان من در انزوای خویش تنهاست

بگذار دستت راز دستم را بداند
بی هیچ پروایی، که دست عشق با ماست

محبوبِ من
امروز آرام در گوش آسمان آبی نجوا کردم
در گوش گلهای کوچک حیاط رازی گفتم
و برای گنجشک های روی درخت حرفهایی زدم
و از خدای بهار خواستم با بهار حال خوب بیاورد که
ما کشتی شکستگان خسته ایم و جز امید به لطفِ
ناخدای هستی،هیچ کس را...

نمی دانم در آسمان نگاهت چه رازی نهفته
که از همان نگاه اول برایت تب کردم
مرا مبتلا کرده ای به خودت
درکویر سوزان قلبم عشق توجاری ست
نگاه عاشقانه ات دریای طوفانی دلم را آرام می کند
حرف های عاشقانه ات پرنده ی خیالم را به بام خوشبختی پرواز...

از روز ازل،
زن را با راز آفریدند
و مرد را،
برای نیاز
این راز و نیاز با هم درآمیختند
و عشق متولد شد

محبوبه شب

“پاییز می رسد که مرا مبتلا کند
با رنگ های تازه مرا آشنا کند

پاییز می رسد که همانند سال پیش
خود را دوباره در دل قالیچه جا کند

او می رسد که از پس نه ماه انتظار
راز ِ درخت باغچه را برملا کند

او قول داده است که...

چشمهای تو..... چشم های تو به دیوار بلند باغ عشق
روزن سبزی ست
که من از آنجا در لحظه مشتاقی
به درون می خزم آهسته.....
و با دامنی از سیب سرخ راز باز میگردم .....

دل روشنی دارم ای عشق!
صدایم کن ...
از هر کجا می توانی...
صدا کن مرا ...
از صدف های سرشار باران..
صدا کن مرا از گلوگاه سبز شکفتن...ِ
صدایم کن از خلوت خاطرات پرستو!
بگو پشت پرواز مرغان عاشق ...
چه رازی ست؟
بگو با کدامین نفس...
می توان...

آقای جناب ... !
گهگاهی
زن قصه ات را
بانویِ من
صدا کن !
گاهی با عجله
اسمت را که میگوید
آرام بگو
جانم ؟
بعد می بینی چه با شرم می گوید
جانت سلامت
گاهی بی هیچ دلیلی برایش
شکلات بخر
کنارش بنشین و تماشا کن
بانویی را که...

سرانجام این عشق
پیشکشِ رازهایت شد،

ای ابرهای سرگردان
حالا وقتِ باریدن است
بر آفتاب گردان ها

خورشید
برای زنهایی
با رویاهای شکافته
چگونه از نور
قصه خواهد بافت٬

همانها
که تمام شب را
با رازهایی سربه مهر
در قلبشان٬
به خاموشی گره زده اند

به چشمهایت نگاه که می کنم
انفجاری در من هیجان می گیرد
و راز خنده هایمان
از عشق لبریز می شود
همیشه به چشمهایم نگاه کن
چشمهایم در چشمهایت لبریز که می شود
عشق
تا استخوانهایمان جا باز می کند.

مرا به چشمهایت وابگذار
خنده هایم
در تو ناتمام است...

وقتی که رازی را آشکار کنی، شروع به درز کردن به همه جا می کند.

و عشق
پنهانی ترین راز پاییز است

گوش کن اکنون صدایی را که نیست
‎حرف های آشنایی را که نیست

‎رازهایی را که میگفتم به باد
‎اعتمادِ نابجایی را که نیست

گوش کن در اخرین دیدار ها
رفتن و اندوهِ پایی راکه نیست

‎من تمنّا میکنم پاییز را
‎روزگار باوفایی را که نیست

‎چشمهایم غرق احساسی عجیب...