متن زندگی

به تو که زل می زنم
از قاب بیرون می آیی
لبخندت را بر لبم می کشی
نگاه می کنی به پیراهنِ مضطربم
و با لحنی، عکسِ عقربه ها،
از نبضِ زندگی می گویی ...
«آرمان پرناک»

کجایِ زندگی را خوب یاد نگرفتیم
که از زیستن عقب افتادیم
کشوری که از فقرِ شادمانی و وفورِ غم
رتبه دارِ اندوهِ جهان است
جهانِ چندم میشود...؟!

اسماعیل دلبری

آرتور شوپنهاور:

برای پیمودن راه زندگی ، صلاح آدمی در این است که توشه ی بزرگی از دو چیز را به همراه داشته باشد : یکی احتیاط و دیگر مدارا ؛ اولی ما را از آسیب و زیان در امان می دارد و دومی از مشاجره و نزاع ...

مے آیی....
نفس بہ شمارہ مے افتد
مے روے..
نفس مے ڪَیرد
بندِ تو است زندڪَی...!
🩷 ‎ ‎ 🩷

در دامنه پر شیب خاطرات
دوستت دارمهای تو
بوی بابونه و آویشن می دهد
و بوی عشق
بوی زندگی
همان که در مشامم
تا همیشه باقی است ...

از زیر و رو شدن زندگیتون نترسید
زندگی مثل یه تاسه
شاید زیرش از روش خیلی قشنگ تر باشه...!

با قلبی آهنی به جنگ زندگی بروید.
زیستن نوازش شدن نیست.

به راه ادامه می داد. راه می رفت، آری در زندگی نیز باید چنین راه پیمود.
بدون اینکه با خبر باشی در جاده ی عمر به چه کسی برخورد خواهی کرد.

گراتزیا دلدا

آنقدر پُرم از تو که بارم نکنی /
آنقدر شبم تیره که تارم نکنی /
یکبار نشد قلب مرا گرم کنی /
یکبار نشد ابرِ بهارم نکنی ...
«آرمان پرناک»

در پشت خاکریز صدایی گلوله خورد /
افتاد کوله ای که پر از اتفاق بود ...
«آرمان پرناک»

آرزو کن واسه فردا، اگه امروزتو چیدن
آرزوهاتو بغل کن آرزوهات همه چیتن!
اگه دنیات رفته از دست، اگه غمگینی و بی کس
آرزو کن که حواس یه نفر هنوز به تو هست
زندگی همین یه باره نزار فرصت بره از دست
آرزوهاتو بغل کن، تا خدا هست زندگی هست......

زمان در شتاب است
و عقربه ها در فرار
من و تو نشسته ایم
روبروی مهربانی هم
چقدر خوب است
هنوز بر ایوان تابستان،
بادی خنک می وزد
کاکائی ها قاب آسمان حیاط اند
و گل ها به تماشای باران نشسته اند
این روزها رفیق دلم می خواهد
کنار هم...

پیوند دهنده ی عشق و جان است،
بر بلندای زندگی -
زن!



شعر: دریا هورامی
ترجمه: زانا کوردستانی

زندگی روز و شبش از غم نشمرده پر است

هرجور که فکر کنی زندگی جهنم است،
ولی اگر چیزی باشد که بتوانی از آن لذتی ببری
و این کار را نکنی، احمقی.

شکایت /
شکایت /
شکایت /
... /
بیشتر بگرد /
لای پرونده هاست /
ندیدی ؟ /
دیدی ؟ /
دیدی ندیدی ! /
این همان زندگی ست که می گفتم /
آرمان پرناک

عقربه ها همیشه از تو عقب ترند
هنوز هم در دهانت
الفبای زندگی،
مزه ی کودکانگی دارد...
«آرمان پرناک»

در دلم
آوایی ست که تنها
به احترام تو بر می خیزد
دروغ نمی گویم
با همان لهجه ی چشمانت
کافیست صدایش زنی: زندگی ...
آرمان پرناک

حرص نخور قندم !
فنجانِ زندگی,
قهوه تر از آنست که بخواهی
مزّه بپرانی !!

آرمان پرناک

می خواهم صادق باشم
آغوشت
آنقدر زندگی ست
که احساسِ مرگ میکنم ...

آرمان پرناک

چقدر دیگر باید
پله های مرگ از تنم بالا روند
تا به زنگِ زندگی برسند؟
«آرمان پرناک»

ای سینمای محوِ تماشای زندگی
اربابِ حلقه های تو از دار خسته است...
«آرمان پرناک»

یک روز خسته تر از آنی میشوی که دیگر توان پلک زدن هم نداری....خودت را خسته نکن، زندگی همین است،امروز قدرت مقاومت داری! فردا چه؟

ما را به آغوش زندگی ای فرستادند که سراسر بویِ تنهایی میدهد ، برایِ چه؟هدف چه بود؟