ازبس که فراق عشق بیگار کشید برنیمکت غم نشست وسیگارکشید معشوقه ی خود به حالت مست کشید نقاش شدو از عاشقی دست کشید گفتند:چرا ازعاشقی دست کشید؟ ازعشق دو جاده رو به بن بست کشید
باز هم تیغ غم از طاقت من تیزتر است نازنین ! امشب قصه ات قصه ای دیگر است سردرگمی سوال قشنگی است بعد تو تا مرگ احتمال قشنگی است بعد تو قبول می کنم بهار عوض نمی کند مرا اجازه میدهم غبار عوض نمی کند مرا اشکم به نردبان توسل...
دیشب همه اَش ثانیه بر دار کشیدم دلتنگِ خودم بودم و سیگار کشیدم با مشت زدم بر سرش وباز تپش کرد با این روش از قلبِ خودم کارکشیدم یک دفعه کبوتر شدم و بال گشوده تا صبح زمان نامه به منقار کشیدم یک باره شدم مورچه ، از روزن ذهنم...
رفتی بدون یک خدا حافظی ی دیگر من ماندم و سیگار و دود و برج خاکستر نام تو را در گوش من هر روز می خواند این عشق کهنه این زبان حال خنیاگر حالا بدون تو من و این خاطراتی چند تنهایی و سیگار و شعر و برگی از دفتر...
رفتی بدون یک خدا حافظی ی دیگر من ماندم و سیگار و دود و برج خاکستر من ماندم و این درد جانفرسا و یک گوشه با خاطراتت می شوم گم توی هر دفتر تنها درون خانه با خود عالمی دارم از ابتدای پنجره تا انتهای در با حس بد هر...
گاهی سبد سبد گل سوریست قلب من گاهی نماد زنده به گوریست قلب من این مغز من مسیر خودش را شکسته است خود را به دام پیله ای وارونه بسته است یک عمر رو به آیینه دیدم که کیستم یک عمر روبه آیینه دیدم که نیستم اصلن من اتفاق تن...
این مرد بر لب گریه را خنده تظاهر می کند آیینه هم از دیدنِ حالش تحیر می کند از بس میان کوچه ها آواره ی راهت شده آن دوره گردِ پیر هم او را تمسخُر می کند بُغضی همیشه آشنا هر شب کنارِ سفره اش- نان شبش را در گلو...
▪︎خەیاڵ: خەیاڵەکانت ئەوندە باڵا کردونە کە ڕۆژێ چەن جار دێنە سەر دانم، باران هەتا شەو دەبارێ و بەدوایی -با- دایکی پیرم هەموو بەیانی کۆلانە خوولینەکەمان گزک ئەدا بەڵکەم کە بیت و سەرێکم لێ بدەی و ئەم زامە کۆنە لەژێر چاومدا لابدەی و بیفڕێنی. دڵم، شیشەیکی ناسکه بەڵام دڵگیریەکانم و دڵگیریەکانت...
خیالاتِ تو،،، به ارتفاعی قد کشیده اند که، روزی چند بار به ملاقاتم می آیی. هر روز صبح مادر پیرم، --باد! کوچه ی خاکی ما را جارو می کند! باران می گیرد تا، شب ها، به من سر بزنی! شاید این درد کهنه را از گَودِ چشم هایم بشویی قلبم،...
پاکت سیگار خوب است یا بد نمی دانم فقط یک شعله ی آتش میان من او فاصله است. روشنش میکنم همین حالا کام میدهد یا کام میگیرد نمیدانم فقط دنبال گم شدن میان دود سیگار می مانم. حمید پناهی زاده
فراهم کن شب دیدار خودرا شراب و دفتر وسیگار خودرا بخوان آواز از پروانه ای خیس برایم کوک کن گیتار خود را شهلا الوند(خاتون)
دستانت حاشیه اند در پیراهن زنی که تو را دوست دارد و ندارد وقتی با دکمه های پیراهنش قرار تازه ای نیست کلافه می شوی با لب های این معشوقه ی کوچک لاغر سیگارت قرار تازه ای بگذار خاطره ی هر سیگاری را از دهانت بر می داری و دل...
شده شب تا سحر بیدار باشی ... فقط در حسرتِ دیدار باشی ؟ شده در دود مرگت را ببینی ... ولی باز عاشقِ سیگار باشی ؟ شده بخشی بخارا را به خالی ... ولی خود خالی از دینار باشی؟ شده در فال ، سختی را ببینی... ولی باز در پیِ...
فراهم کن شب دیدار خود را شراب ودفتر و سیگار خود را بخوان آواز از پروانه ای خیس برایم کوک کن گیتار خود را شهلا الوند (خاتون)
من دختر شیرین سخن دورهٔ قاجار تو پست مدرنی و مضامین دل آزار من اهل دل و چای هل و لعل نگارم تو اهل شب و شعر سپید و لب سیگار
هر شهروندی که سیگار را ترک کند ، یا چند پوند از وزن خود را کم کند ، یا با سخت کوشی واقعی شروع به مدیریت بیماری مزمن خود کند ، به نفع همه ما ترک می کند.
گریه کردیم ...دو تا شعله ی خاموش شده گریه کردیم...دو آهنگ فراموش شده پر کشیدیدم ،بدون پرِ زخمی با هم عشق بازیِ دوتا کفتر زخمی با هم مرگ پشت سرمان بود ،نمی دانستیم بوسه ی آخرمان بود ،نمی دانستیم... زندگی حسرت یک شادی معمولی بود زندگی چرخش تنهایی و بی...
سیگار می کشد که تو را دود و دودتر شاید که از دلش بروی زود و زودتر هی فکر می کند به تو و گریه می کند زیر دو چشمش از غم تو هی کبودتر هر لحظه فکر می کند آیا به جای او... هر لحظه از دقیقه ی قبلش...
از یک جایی به بعد دلت میخواهد همه چیز را واگذار کنی نامه استعفایت را روی میز دنیا بگذاری … کیفت را برداری و به دورترین جایی که می شناسی بروی چای بنوشی سیگارت را دود کنی و به هیچ چیز فکر نکنی … از یک جایی به بعد دلت...
پسر که باشی دلت هم که گرفته باشه بی اختیار دلت یه جاده میخواد سواره یا پیاده اش فرقی نمیکنه مسیری خلوت و ساکت و دور از آدمای این دنیا پسر که باشی دلت هم که گرفته باشه دلت سیگار میخواد تا دود شی و از این شهر پرواز کنی...
دلم جنگل را می خواهد در یک روز پاییزی باران ببارد قدمی بزنم برگ های زرد زیر پایم در ان هوای نم دار سیگاری روشن کنم اب راهه های کوچک زیر پاییم به کجا میروند شاید به سمت رودخانه ! تو نیز کجای پاییز ماندی اخر چرا نیامدی بیا تا...
غرور گوگردی ام را بگیران بگذار روی سیگاری که نمی دانی برای به خاطر آوردنم است یا از خاطر بردنم بسرانم در ریه ات به یاد روزهایی که نفست بودم
تو نگران من نباش حالم خوب خوب است به قول عزیز حالم نمره اش بیست است ولی تو باور نکن وقتی فروغ می خوانم و سیگار به سیگار برایت می میرم!!
+ نمی تونستم از رفتن منصرفش کنم - پس چی کار کردی؟ + نشستم کنار دریچه، سیگارم رو روشن کردم و رفتنش رو دیدم.. - بعدش رفتی خونه؟ + نه ، یه پاکت سیگار کشیدم ، گفتم شاید برگرده.. - بعدش چی؟ رفتی خونه؟ + آره رفتم خونه و همه...
