متن عاشقانه غمگین

دوست دارم که عاشقت باشم
درهمین لحظه های دور از تو
عشق تو ازبرای من باشد
یک جهان پراز غرور از تو

مثل دریای پر خروش دلم
مثل آبی آسمان صبور
دوست دارم کنار من باشی
مثل صبحی که میتراود نور

لحظه های بدون تو عمریست
هرکدامش برای خود سالی...

در کافه ، کنار پنجره
چای را هم میزدم
و تماشا میکردم
که چگونه عشق
مثل قند در دل فنجان
آب میشود

ای کاش
می شد قایقی از برگ های افرا ساخت
و به آن سوی فصل ها رفت
به بهارانی که تو در آن نفس می کشیدی
به زمستانی که دست هایت
گرمای وجودم را تضمین میکرد

کفش‌هایم پر از خاک سفر است
و چشمانم پر از گرد غربت
اما وقتی آینه را نگاه میکنم
تصویر تو
روی آینه می‌ماند
یک حضور همیشگی.


رفتی...
اما مثل هوایی که نفس می‌کشم
مثل ضربان آرام قلبم
تو در تمام ذره‌های این وجود جاری‌ هستی
پدر...
نبودنت
به من یاد...

من که میدانم دلت خوش روزگارت عالی است
در  کنار من ولی جایت همیشه خالی است

بعد  تو  با درد این غصه نمی آیم کنار
زندگی بی تو  برایم قصه ای  پوشالی است

تا که بودی زندگی  رنگین کمان  عشق بود
طرح بی روحش کنون مانند نقش قالی است

در...

پاییز رسیده و دلم غم دارد
یک حس عجیب وحال مبهم دارد
برگرد بیا کویر شد خانه دل
باران محبت تو را کم دارد

جمعه‌ها،
همیشه برایم شبیه به یک سالن تئاترِ خالی است؛
جایی که قرار بود در آن زندگی را به تماشا بنشینم از هر ثانیه‌اش لذت ببرم، اما...
فقط سکوت مانده و صندلی‌هایی که ردیف به ردیف جای خالی‌ات را فریاد می‌زنند.
​این روز، نه به خاطر غروبش،
بلکه به خاطر...

دلم تنگ شده است…
مثل ماهی برای دریا ...
مثل پرنده برای پرواز..

تنگ تر از پنجره‌هایی که به باران نگاه می‌کنند.

عشق تو،
مثل نفسِ گرمی است
که در حنجره ی یخ‌زدهٔ صبح جاری می‌شود.

کاش می‌آمدی…


من و تو،
دو نقطه بودیم در یک سطر بلند…
حالا فاصله،...

باز،
در این دوریِ همیشگی،
روزها نو می‌شوند…
هر ثانیه،
برگی است که از تقویم دل کنده می‌شود
و باد،
آن را به کویر می‌برد.

راه،
ریسمانی سرد است
به گردنِ روزهای تکراری.

تو نبودی…
و من،
در ایستگاه‌های خلوتِ ،
ساعت‌ها
قطارهای سوخته‌ی خاطرات را
تماشا می‌کردم.

کاش باد،...

یک لحظه تو بودی
و دلم غرقِ چشمانِ تو شد
در عمقِ نگاهت،
دریایی از عشق موج می‌زد
رفتی،
اما خیالت ماند
مثل عطری که در باد پیچید
و هر نفس،
دوباره تو را زنده کرد

در سکوتِ شب،
نامِ تو زمزمه‌ی قلب منست
و سایه‌ات،
بر دیوارِ جانم می‌رقصد...

گــر مــرا لایــق بـבانــی،
بنـבہ ے آن لب خنـבان و گرفـتار نگاہ تو منم.

تو نیستی
و تمام دلتنگی هایم
از ظرف آرزوهایم سرریز می شود
تا آغوشم را پر کنند از درد
تو نیستی
و همه ی ابرهای دنیا
از چشمانم
غزل وار چکه می کنند
تا اندوهبار
به اسم شاعر آوازم دهند
که من مریض از تو نوشتنم

بیا بازم بریم دریا، شمال عَطرسفر داره
ببین ساحل یه رَدپا ،روی شِن ها رو کَم داره
******
منو فکر سفر با تو،بازم، غرق خیالت کرد
هوا شَرجی شُدُ،موهات، منوحالی به حالی کرد
*******
نم بارون زده کم کم،توی برکه ،توشالیزار
یه جایی عاشقی باشه ،من و تو، تا سحر...

بدان...
وقتى ندارمت انگار تمام تنهایى
دنیا روى دوشهایم سنگینى میکند .
وقتى ندارمت خیالم هم حوصله تنهاییم را ندارد .
وقتى ندارمت گویى تمام
شهرم هواى سرد زمستانى
را برخود تجربه میکند

پاییز آمد، ولی بی تو غم‌انگیز است

هر برگِ زرد، نشانی از پاییز است


مهر تو کو؟ که این فصل بی‌لبخند است

دل بی‌تو سرد، و دنیا دلگیر است

پاییز قول داده بود که مرا مبتلا کند

نیمۀ آبان است من خسته ام از انتظار
انگار چیزی در هیچستان دلم کم است
وگرنه من آدم خانه نشینی نیستم

امان از شب، امان از حرف‌های ناگفته
امان از عشقی که در سینه‌ام لانه دارد و زبانش در بندِ سکوت است

شب که می‌آید، شعله‌ها درونم فوران می‌کند
قلبم صاحبِ بدن می‌شود و عقل از کار می‌افتد

هراسِ یک اعترافِ خاموش بر جانم سایه می‌اندازد:
نترسم که بگویم و نشنوی،...

حریف غم و تنهایـے و בلتنگیِ تو نیست בل ما،
شـڪستیܩ...

گر ڪـہ بیرون بروב جان ز تنم از غم בورے تو،
بایـב چـہ ڪنܩـ...؟

آن‌کسی که می‌رود
هیچگاه چنان آنکه
تنهایش گذاشته‌اند
غمگین نمی‌شود.

نوشته بودی:
تا که سرمای اینجا اذیتت نکند
موسوم شکفتن شکوفه‌ها برگرد پیشم.
و نوشته بودی:
حتا اگر درختان جوانه نزنند،
باز هم من میل دیدارت را دارم.



شاعر: #سارا_عثمان
ترجمه‌: #زانا_کوردستانی

من بـہ شوق בیـבنش گریان شـבم،
او بـہ اشک شوق من خنـבیـב و رفـت.

هر صبح بارانیِ من،
هر روزِ باران خورده یِ
چشمانِ تو...
یک شعر ِپایــیزی
خواهد فقط ..!


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

همه عمر من تباه شـב،
בر پس خیال با او بوבن.