متن غم

چقدر ناگهان همه دنیای یک آدم
در یک روز تنها در چند ساعت
از بین میرود تمام رویاها و تمام آرزو هایی که چیزی نمانده بود تبدیل به واقعیت شوند به ناگهان ناپدید میشوند و جای خود را به غم و احساس ناباوری میدهند
چقدر راحت یک انسان از اوج...

سایه ای مثل سرابی مغرور
کل جذابیتم فاصله بود
چون که نزدیک نشد هیچ کسی
حرف ها منتجِ فحش و گله بود

تا که نزدیک شدی نوشیدی
طعم این چشمه ی جادوی سراب
علت رفتنت اما نرسید
از تو در نامه، نه توجیه و جواب

فکر کردم که پی ام...

کامل ترین فهرست تاوان هاست قلبم
غمگین ترین سال خیابان هاست قلبم

گهواره ی رویاست، مبنا باد پائیز!
در التهاب اوج این رقص غم انگیز

گلبرگ رویا های من پرپر ترین است
وارونه شد رویای من دیگر همین است↓

پائیز و چنگال غم و امید واهی
یعنی سحر با نوری...

می رسد روزی که شاید بی تو باید جان سپرد
گوشه ای سر در گریبان ، غصه را آهسته خورد

بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

غیر تو با هر کسی بودم بدان تقصیر توست
رو به دایه آورد طفل از غم بی مادری ...

وچه سخت است!
خواب برای کسی پایان خوشی هاباشد
وبرای دیگری شروع دلخوشی ها....








نگین رازقی

چیزی نیست
کلمه ایست که آن را میگوییم وقتی که درونمان لبریز از همه چیز است.

چه اندوه بار است؛
بزرگ می شویم
که بمیریم...

مستیت در شاعری افسانه می سازد مرا
چشم مستت از غزل دیوانه می سازد مرا

راز عشقت با کسی هرگز نمی گویم بدان
گرچه می دانم غمت غمخانه می سازد مرا

بهزاد غدیری/ شاعر کاشانی

هرشب خودم را در آسمان...
چند قدم مانده به ماه...
در آغوش ستاره ای کوچک و کم سو
زانو در بغل...
با موهایی آشفته
و چشمان غم آلودِ خیره به مهتاب...
و لبخند بی رمق
در انتظار تو نشسته ام...!
بیا و پریشان حالیِ مرا مرحمی باش
...
بهزاد غدیری...

با یک جمله ی ساده هم می توان اوج غم را درک کرد...!

دلم تنگ شده واست :]🖤

عاشق موج موهام بود
میگفت عصبی باشم ببینم موهاتو آروم میشم
میگفت تورو دوست دارم ؛
ولی موهاتو عاشقم...
هر لحظه اینا یادم میومد ذوق میکردم
لبخند میزدم صورتم سرخ میشد ...
اما الان. ..
اما الان...
لعنت به الان:)

هیچ نمی گویم فقط سکوت و سکوت و سکوت.
دیگر نه انرژی توضیح دادن دارم و نه حتی حوصله اش....

آسمان چشم هایم
پوشیده از ابر دلتنگی است
بغض میان گلویم نشسته
و غباری غم زده
قلب مسکینم را احاطه می کند
دلتنگ بارانم
در غروب جمعه
وقتی که
لحظه های بی تو بودن
تکرار می شوند


مجید رفیع زاد

تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه

پُرکن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم برآرم یا نه

بهزاد غدیری شاعر کاشانی

پشت چشمام دو فنجون قهوه و چند تا کتاب شعر گذاشتم
شاید یه روزی از همین کوچه های شهر بی خبر
بیای
بخوای برام شعر بخونی
و من سرتاپا ،با عشق گوش بدمش
آره چرا میگم چشمام
میدونم رفتیا
ولی خب هنوز پشت چشمام که جاموندی!!!
✍مهدیه باریکانی

خاطرِ من پُر ز تو، جسمم‍ خزان

از غمت دادم‍ به ݪب اشهد، اذان



می کنم گریه ز هجرت ای عزیز

پیش نااهݪان گل من تو نمان



جرم من اندک، غرورت جرم اصل

از گذشت و مهر دی با من نخوان



ریش و مو یار و رفیق رنگ آق!

با...

می توان زیبا زیست
می توان زیبا دید
بلکه شاید دل ما را غم او بود که چنین عاشق کرد؛
نه غم دوران ها،...
که دل ما را بِفِسُرد و به کهی باطل کرد

امشب شبی است که تمام حقیقت تلخ و ناگوار بر دوشم سنگینی عجیبی دارد.
اشک عجز و ناتوانی را ساعتها از دیدگانم سرازیر کردم ،اما به جایی نرسیدم.
چندین ساعت سکوت را بر حرف زدن مقدم دانستم ولی ... دل طاقت نیاورد و نوشتن را بر سکوت مقدم تر دانست...

دست به قلم بردن،
چه راحت و آسان است.
اما ...
روی کاغذ رقصاندنش،
چه سخت و دشوار...

ساناز ابراهیمی فرد

به قول آلبر کامو: تسلای این جهان این است که رنجِ مُدام و پیوسته وجود ندارد! غمی می رود و شادی ای باز زاده می شود. این ها همه در تعادل اند.
این جهان، جهانِ جبران هاست...🌿

اونجایی که غم چشم هارو خیس نمیکنه دیگ رسیده به استخوان
دقیقا همونجایی که ابتهاج میگه :
در من کسی اهسته می گرید

غمت غلیظ ترین کام است…

آرزو مُرد و جوانی رفت و عشق از دل گریخت

غم نمیگردد جدا از جانِ مسکینم هنوز...