متن سرگردان

اینجا
زیر باران بی امان
مردی مبهوت از نبودنت
آواره و سرگردان
تمام پیاده روهای شهر را گیج می زند ..!! 🖤💔

میان خاطرات مبهم ات
سرگردانم
بیا وُ
سامان بده من آواره را...



زانا کوردستانی

من و باد صبا مسکین دو سرگردان بی حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوی
گیسویت

یک قدم برداشتم دور از تو سرگردان شدم
آنقدر باریدم و باریدم و باران شدم

با نسیمی که گذشت از لای موهای سرت
دور خود چرخیدم و چرخیدم و طوفان شدم

بی سر و سامانی امروز این دل را نبین
من همان کوهم که دور از تو چنین لرزان شدم...

هرشب
وقتی زمین تلخ من
به دور چشم هایت می چرخد
از برزخ کابوس هایم می پرم
پاهایم را در چمدان می گذارم
و با خودم به سر همان هزارتویی
که سالهاست در رفت و آمدش سرگردانم، می برم
هربار اما
حواس مستم پرتِ ماه می شود
و کسی نمی...

درد تنها از جسم برنمی خیزد
گاهی روح درد میکشد
روحی که صبور باشد بزرگ می شود و به بالا می رود
روح بی تاب ،بی طاقت می شود
و چون جسم متلاشی می گردد
شکستن روح ورود به سرزمین حیرانی و سرگردانیست
پس هر سرگردان و حیرت زده ای...

ای حُسن یوسف دکمه ی پیراهن تو
دل می شکوفد گل به گل از دامن تو

جز در هوای تو مرا سیر و سفر نیست
گلگشت من دیدار سرو و سوسن تو

آغاز فروردینِ چشمت، مشهد من
شیرازِ من، اردیبهشت دامن تو

هر اصفهان ابرویت نصف جهانم
خرمای خوزستانِ من...

هلا ای آنکه سرگردان
درون کوچه های سرد و جانسوز و گدازِ شهر بی مهر و وفا
آواره میگردی ؛
شب یلدای درویشان
بدور سفره ی عشق است
خیاری نیست
اناری نیست
نه توت است و نه انجیری
نه مشتی گندم و آجیل
نه مشتی پسته و گردو
ولیکن استکان...

سرگردان است
سرم ؛ وقتی
شانه ی تو نیست.

- آلزایمر۲:


آی ی ی ی،،،
گمانم ناوی ام،
سوخته میان پاره آهن های سانچی!
یا که آن دخترِ نو بالغ
--بخت برگشته،،،
برای جوریِ اندک جهازش
می کرد در پلاسکو،
--خیاطی!
شایدم،
یکی از صد و چند تن
--مسافرانِ اوکراین!
افتاده به پای مرگ
از تیر تک تیراندازهای داعش...

- آلزایمر ۱:


آلزایمرم که بیدار می شود
نمی دانم امروز، دیروز است!
یا که دیروز، فردا!!!
به گمانم قرن هاست
که ماه های سال را
--خورشید می دانم!
قرص هایم،
لب طاقچه ست؛
می خورم وُ
--شاید می خورانندم!
تا به خودم بیایم،
اما!!!

من کی ام؟!
چه توفیر...

بدون تو
حوالی زمستان سرگردانم
هر چقدر میخواهی دیر کن
من تا آمدنت
پاییز را با یلدا معطل میکنم

من روحی مرده
در جسمی سرگردان

قبرم آسمان

فاتحه ام
آواز دم غروب گنجشکان

پنجشنبه هایم وقت سحر

بغض مادرم
گردوی خرما پیج

نوشته هایم حمدو سوره
دلتنگی هایم بغض تو شیشه

تَنِ من قایقِ لنگر زده در طوفان است ...
خودم اینجا دلِ من پیش تو سرگردان است !

روز یا شب؟ –نه، ای دوست، غروبی ابدیست

با عبور دو کبوتر در باد

چون دو تابوت سپید

و صداهائی، از دور، از آن دشت غریب،

بی ثبات و سرگردان همچون حرکت باد –سخنی باید گفت

سخنی باید گفت...

کیم من؟
آرزو گم کرده‌ای تنها و سرگردان
نه آرامی،نه امیدی،نه همدردی،نه همراهی .

تمام عمر اگر در بیابان سرگردان شوی . . .

بٍه که یک شب محتاج نامردان شوی . . .

کیم من؟
آرزو گم کرده ای تنها و سرگردان
نه آرامی
نه امیدی
نه همدردی
نه همراهی

به خاطر آوردم
خود را
ابر سرگردان!

باز می‌گردی...
اما آن قدر دیر...
مثلا در یک زندگیِ دیگر ...
که پرنده ای شده باشم...
دوباره سرگردانِ جفت خویش!

من عریانم عریانم عریانم
مثل سکوتهای میان کلام های محبت عریانم
و زخم های من همه از عشق است
از عشق عشق عشق
من این جزیره سرگردان را
از انقلاب اقیانوس
و انفجار کوه گذر داده ام
و تکه تکه شدن راز آن وجود متحدی بود
که از حقیرترین ذره...