تو آرامشم باش و با آغوشت خیالی ازشب بوسه هایت را روی گونه هایم به یادگار بگذار آرامش شب های بیقراری ام باش بگذار سکوت نفس هایت خاموش کند نبض طوفانی قلبم را...
اگر میتوانستم، نیمی از عمرم را به تو هدیه میدادم تا در خیالم حتی، پرسه زن خانه ای نباشم که بی حضورت رنگ آرامشی به خود ندارد.تو آخرین امیدی به وقت ناامیدی که هیچگاه از دست نمیرود و فراموش نمیشود. فکر میکنم آدمی هرچقدر بزرگتر میشود، به همان اندازه یا...
جاده ای که ما را به مقصد میرِساند گاهی سخت بود و بارانی،آدم هایی که با ما همراه میشدند گاهی درد بودند یا شاید هم درمانده.گذشته با تمام آدم های همراهش بخشی از زندگی ما بشمار میروند که سپری شده اند،نمیتوان با زمانه جنگید و قدم های آدم های رفته...
محبوبِ من زمان درحال گذر است و کلمات یاری ام نمیدهند.. خوب میدانم که عشق را هیچگاه، زبانِ توصیفی نیست ساده و از دل برایت مینویسم من هیچگاه از این زندگی چیزهای زیادی نخواسته ام جز دو چشم که با قلبی آکنده از مهر به تماشای این زندگی نشسته باشد،...
مسئول نهایی آرامش جهان... آغوش عجیبِ حضرتی... به نام زن است!
ڪاش میشد تورا از خیال بیرون ڪشید... ڪمی بوسیدت ڪمی به چشمانت خیره شد ڪمی موهایت را نوازش ڪرد تورا به آغوش فشرد و یڪ لبخند تورا مهمان شد...
ای عاشقان ! آغوش بگشایید پاییز با باران و شعر و شانه می آید!
با رفتنت گویی تمام شهر تنها یک خیابان شده است! که مدت ها مارا به کنار هم در آغوش میکشید، این روزها فقط ردپای من است و من... کاش بارانی ببارد بلکه بشورد ردپارا که کسی مرا بی تو نفهمد. .
خدا به خیر کند عاقبت این همه زیبایی را ان شاءالله در آغوش من
بهار لابلای موهای " تو" خانه دارد و باران به یمن بودنت می بارد... نسترن ها از برق چشمان تو می رویند و آغوشت اردیبهشتی ترین بهار دنیاست...
علم بهتره یا آغوش؟ فصل اگه بهار باشه یار اگه کنار باشه بادِ آروم اگه پرده رو تکون بده بوی بارون اگه قاطی بشه با بویِ عطرِ تنش تو بگو کل دنیا یا آغوش؟ تو بگو بهشت یا آغوش؟ آغوش! آغوش!
با کدام واژه تو را در "آغوش" بگیرم وقتی دلتنگی از تمام واژه هایم چکه می کند ...
لال می شوم وقتی به نام تو می رسم، کور می شوم وقتی به چشمان تو می نگرم، لمس می شوم وقتی در آغوش تو می لغزم. عزیزِ من چگونه می توان هزار بار برایت مُرد تنها با یک جان در بدن؟
اگر چمدان ها از اندوه بی پایانِ سفر می گفتند اگر جاده ها از محو شدن غم انگیزِ رد پاها می گریستند اگر نامه ها از خوابِ خاموشِ خود بیدار می شدند اگر دستهای ما دست ازخداحافظی می کشیدند و چشمهای ما قهر را بخاطر نمی سپرند اگر خاطراتِ بلاتکلیفمان...
برای مردم جایی که من در آن زندگی می کنم، قانون یک متر فاصله ، قانون جدیدی نیست. اینها اساسا فرهنگ ماچ و بغل و بوسه را ندارند. حتی همان دست دادنشان هم آداب خاص خودش را دارد. اینها آدم لحظه اول پریدن و دست دادن و خودمانی شدن نیستند....
آویخته از منظره ات شاخه سیبی هرچند مرا نیست از این باغ نصیبی دل در دل من نیست _از این شیوه پرهیز_ وقتی که صدا می زنی ام کَیفَ حبیبی!؟ زیبایی تو درد بزرگی است که هر روز افزوده بر این درد حیای تو ضریبی هم صحبت آیینه نشو تا...
دلبرا ...! "مرداد" را کمی مهربانتر باش لاجرم، گرمایش مرا به یادِ آغوش گرمی می اندازد که سالهاست یخ زده!
این سرما که بگذرد، طوفان که آرام گیرد خورشید لبخند می زند و من یک بار دیگر گل هایی که تنشان بوی بهار می دهد در آغوش خواهم گرفت ...
دست هامان که از دعا کردن فارغ شود باران رحمتش خواهد بارید آن گاه بار دیگر دستانمان یکدیگر را در آغوش خواهند گرفت ...
محبوب من از سقفِ دنیایِ بدونِ شما آب چکه می کند و من زمینی هستم که از فرط دلتنگی عطش آغوش دارم نه سیلابِ بغض.
ای صورتت، مزرعه ی گندم در آفتاب ای لبخندت، جشن برداشت زعفران ای گردنت، پرواز پرندگان از نی زار مرا ببین که به اسکله ی تو پناه آورده ام دستان تشنه ام را توی لباس بندری ات بریز به آغوش هایم جواز عبور بده ...
ای نوبرانه ی صَد فصل من! سیبِ تُرد تابستان! دخترِ انارپوش زمستان! بابونه ی بَزم های بارانی! ای ثمره ی صبر... تو بهاری یا پاییز؟ فرشته ای یا انسان؟ صوابی یا دلیل گناه؟ تو نمازی یا گُلِ تسبیح؟ من، به شکل یک مُشت، کُنجدِ دلخوش، روی نانِ سنگک تو نشسته...
از نسل سپیدارم این بار که می آیم مهری به دهان دارم، این بار که می آیم آشفتگی ام پیداست، از حالت فنجانم آوای بمِ تارم، این بار که می آیم از دوری آغوشت، آهی به گلو دارم از آینه بیزارم، این بار که می آیم مغرورم و میخواهم، بیهوده...
آسمانی ترین آغوش را میان دستانت تجربه می کنم ، گاهی به زمین می آیم و در دریای خروشان محبتت ، شنا می کنم ودر این پیوند عاشقانه آسمان و زمین ، میان نوازش نسیم دستانت بر گندمزار موهایم ، آرام می گیرم ...
