متن بهار

در انتهای کوچه ی بهار
مرا بخوان به بن بست آغوشت
تا در امان باشم از سوز فراق


مجید رفیع زاد

دی شد حدیث جوانی و بسر رسید بهار عمر
به آینه قسم که دگر ننگرم روی ماه خویش



فیروزه سمیعی

گذشت این عمر و جوانی
اما بهار را ندیده خزان شد

بوف کور می سازم

دوباره حوصله ات را صبور می سازم
به چشم آینه نقش بلور می سازم

در امتداد شفق از طلایه های سحر
نگاه پنجره را غرق نور می سازم

پگاه روشن دیدارمان چه نزدیک است
به اشک نافله صبحی نمور می سازم

برای فصل بهار و سرود...

بهار دست تکان داد ودور شد از من
هوا ،هوای زمستان شده ست بعداز تو
رضا حدادیان

می تکاند در باد
پیراهن گلدارش را
بی بهار

ای صدایت بهشتی ترین موسیقی همیشه!
ای نگاهت بوسه گاه کلماتم!
این دست ها
چه معصومانه می مکند گرمای عشق را از دستانت!
و چه کودکانه
در آغوشت به خواب رفته این مرد،
که طعم ملیح خنده هایت
در وسعت جهانش
به جریان انداخته ترنم خشکیده ی رود را!

حافظه...

منتظر بهار بودم
تا سراغت را بگیرم!
تا بهانه ای داشته باشم
برای سلامی دوباره ...
خواستم بدانی
بودنت برایم زندگیست!

رعنا ابراهیمی فرد

کمی لبخند بزن
امسال بهار قول داده
خوب باشد
قول داده تمام اندوه ها را
از خیابان ها جمع کند
از خانه ها
از کوی و برزن های خاک خورده!
کمی لبخند بزن ...

رعنا ابراهیمی فرد

چشمان یار..

بهارست و بهارست و بهارست
چه زیبا آتشین چشم نگارست
به هر سو بنگری سرسبزی و عشق
به گلها بنگری چشمان یارست

کاش وقتی تنها روی نیمکت خیس پارک نشسته ام گلی برایم بیاوری
تنها یک شاخه
تا همه بدانند با یک گل هم بهار می شود

بهارم

باغبان باور

ندارد


آریا ابراهیمی

اردی بهشت 
که هیچ
در تقویم چشمانت
هزار بهار می بینم


صیدنظرلطفے(صابر)

ای بغض فروخورده ی کلمات !
بگو چقدر مانده تا برسم
به دست های یقین؟!
وقتی پای بهار
به سطر تردید باز شده است

مریم گمار

دلبر ترین دلربای بهار هم رسید
ماهی که تنها یک بار در سال با بوی بهار نارنجش دل می بره از کل ماه های سال
"اردیبهشت"
اردیبهشتیای مهربون و دوس داشتنی که یجورایی خاص دل بری رو بلدن.
مث ماه تولدشون حال و هوای خوبی دارن همیشه.
رفاقت با اونا...

آرزو دارم که مرگ ام را ببینیم
بر مزارم دسته های گل بچینیم

آرزو دارم ببینم پر گشودم
شعر آخر را همین امشب سرودم

جای اینکه زندگی را غم بگیرد
آرزو دارم عجل جان ام بگیرد

خط تاریکی کشیدی بر جهانم
عاشقم کردی و رفتی از کنارم

جای اینکه عاشق...

مرا هر گه بهار آید به خاطر یادِ یار آید
به خاطر یادِ یار آید مرا هرگه بهار آید

بهار من بُوَد آنگه که یار می آید

فصل بهار آمد و رنگ بهار نیست
اردی جهنّم است زمانی که یار نیست

شیرازِ چشمانِ تو را دوست دارم
و حافظ دستانت که عطرِ نارنجِ مشت هایم را می شناسد،

و شرابِ لبخند تو،
که مِی ریز است
تفألی بزن،
بخوان آن غزل شورانگیز را

لب به بهار گشوده دلم
تابِ بنفشه می دهد
طرهٔ مشک سای تو...

ارس آرامی

ای که چون آفتاب
هر صبح
می تابی از پنجره آرزوهایم
بر باغ خزان زده ی دل بی قرارم
بیا
و چون بهار باش
تا با آمدنت
شکوفه بزند
بر سرشاخه های تنهایی
لبخند بودنت

بهار جان
این شهرِ پُر بی حرفیست
تا مغزِ استخوانِ آرزویش برف باریده ...

کاش این بار که آمدی
برایمان کمی خیالِ خوش بیاوری
دیگر کسی با هیچ هوایِ تازه ای اهلِ تو نمی شود

بهار زیباست ..
بهار را دوست می دارم ...
بهار خبر از آمدن مهمان است ...
بهار خط پایان بر زمستان است ...
بهار تب زمستانی ست که یخ بسته بود ...
بغضی است رسوب کرده در یخی که آب شده است...
که من بغض رسوب کرده را در آب...

ای یاس در هم تنیده ؛
ظرافت  لبخندی در عبور!
به دیدنم بیا!
صدا بزن مرا
که در ادامه ات نشسته
هزار ناگهان تازه
مریم گمار