با چشم اشک آلود خود این غصه را سر می کنم دل را به دریا می زنم دیوانه محشر می کنم با چشم دل می خوانمت ای جان که جانانم تویی با این دل دیوانه ام شب را منوّر می کنم عاشق شدم با دیدنت بیمار آن خندیدنت لبریزم از...
نیمه شب است... آرام آرام در خیالم بیا نباید کسی بداند...! نباید کسی بفهمد! تنها بیا... مبادا کسی حسادت کند... مبادا کسی حسادت بکند که تو به خیال من می آیی! چشم بد دور به خیالم که می آیی... یک پری رقصان و دلربای سبو در دست غزل خوان میشوم...
چه خوب دوست شده ام با گلها... می دانم شب ها حسن یوسف با محبوبه ی شب راز می گوید... و اقاقی ناز و غمزه هایش را از نرگس های باغچه تقلید می کند و لاله به جز قصه ی عشق نمی خواند و از کاکتوس تنهاتر... گل سرخ پژمرده...
\کودک درون\ بخند کودک غمگین درونم... من رنج های زیادی پشت سر گذاشته ام که سر پیچ همین خیابان... در انتظار بزرگسالی تو هستند. ... ... بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
تمام خیابانها را برای فراموش کردنت قدم زدم. اما فراموش کردم تک تک این خیابانها خاطرات توست. دیگر باید سر به بیابان زد شاید باد ، همه چیز را با خودش ببرد یاد تو و فکر من... ... بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
بوی سکوت می دهد تنهایی ام... مثل بوی خاک نم زده ای که تو را می برد به خاطرات... اما زیادی اش نفست را به تنگ می آورد... همان سکوتی که فریادت را به زانو در می آورد. طعمش را نمی دانم... باید چشیده باشی تا درکش کنی... تلخ یا...
آسمانی باش... حتی اگر دنیا زمین گیرت کند... ... ... بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
\نیایش\ خداوندا ؛ از آن بالا دستم را گرفته ای و من زمین را می نگرم... و دلخوش دستانی بودم که برای بلند کردنم ، زمینم زدند... چه بی معرفت شده ام اما تو هنوز هم کنارم ایستاده ای ... یادم بده ایستادن را... کنار دستانت سرم را بالا بگیرم...
دنیا برایمان کوچک بود اما جیب هایمان را برایش بزرگ دوختیم غرق دریای مال شده ایم و دور از حال... حالِ خوبِ بندگی... بنده ای که امیدش معبودی است ابدی... اما همیشه فراموش می کنیم پایان این دنیا آغاز دنیای فراوانی است... و صدایی که مدام در گوشم زمزمه می...
منم و عشق حسینی که محرّم دارد مادری فاطمه و خواهر زینب دارد سر که قابل نبُود جان بدهم در راهش چون برادر نبُوَد این همه حیدر دارد منم و شور علمداری عباس حسین(ع) آن که می گفت برادر بشود نور دو عین کُلُّنا عباس ماییم به زینب (س) سوگند...
خسته ام از گریه های بی دلیل خسته ام از قاصدکهای علیل خسته ام از آمدن های دروغ خسته ام از چشم های بی فروغ خسته ام از جاده ی بی انتها خسته ام از دستها رو به دعا خسته ام از خاطرات تلخ و سرد خسته ام از غصه...
شعر من التهاب یک درد است راوی قص‍ّه های تنهایی نقطه چین های پشت هم خالی آرزوهای رفته و واهی می نویسم به روی بوم دلم واژه هایی تکیده و تبدار مینویسم ولی نمی بینی انعکاسی ز واژه ی انکار هرچه کردم نشد به جز یادت مرهمی بر تب دلم...
سالیانی ست که مجنونِ حجابت شده ام دیده ام روی تو و مستِ نقابت شده ام سالیانی ست که در میکده ، اندوه کِشم ساقی ام باش که من پا به رکابت شده ام ... ... بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
ساز چشمانم پُر از آهنگ توست هر دو چشم عاشقم همرنگ توست مهربانم ؛ دلبرم ؛ این را بدان تا قیامت یک نفر دلتنگ توست بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
✓ماه من... تو را هرشب پرسه میزنم در دل سیاهِ آسمان... مرورت میکنم با پای پیاده... می کشانم تو را تا دور دست های ستاره نور میگیرم از تو♥ کام میگیرم از تو♥ ماه من... سهم من شو \یک شب\ جان می گیرم از تو❤️ بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
دلنوشته هایم... نه نانی می شود برای دل گرسنه نه آبی برای رودهای آرام و کم عمق...! دلنوشته هایم اما... جنس خون درون شاهرگ است... که می تازد به رگهای زندگی ام... مهربانم ؛ عاشقم چه بمانی چه نمانی ، میان واژه های به صف کشیده ام همه ی روزهای...
«آغوش یار» باز هم خستگی ؛ آنهم از نوع واقعی... کار... کار... کار... و من هم کلافه ، از این تکرارِ پُر تکرار... مگر زندگی چقدر می اَرزد؟؟ و چقدر به ما فرصت خواهد داد؟؟ چه کاری جذاب تر از آرَمیدن در آغوش معشوق؟ و چه عبادتی شیرین تر از...
دلتنگم... می خواهم بدانم بهشت چگونه است پس آغوشت را بگشا... و مرا به معجزه دعوت کن مسیح چشمانت به جسم مُرده ام روح می بخشد. آغوشت را بگشا... شاید این آخرین فرصت باشد برای دیوانگی... *** هوای دلم تمامْ وقت ابریست مرا به شکوه چشمانت مهمان کن من در...
می دانم که بعد از من اتفاق خاصی که نخواهد افتاد... فقط هیچ مردی اینگونه بیمار گونه آوای طنین انداز صدایت را در زندگی اش جا نمی گذارد... بعد از من هیچ چیزی تغییر نخواهد کرد. فقط... هیچ کسی شاعرانه های تو را اینگونه زندگی نخواهد کرد. بعد از من...
حال دلم خوب نیست... منم و یک فنجان چای تکیه داده ام ... به پشتیِ قدیمیِ قرمز اتاق... چند بیتی شعر سروده ام از برق چشمانش... از سکوت پر از رضایتش... صدای کلاغ های سرگردان بر فراز آسمان خانه خبر از اتفاق غریبی می داد. اتفاق افتاد... آن هم چه...
هرگز تو نگو جمله ی دل کندن را با من تو بگیر حس دل بستن را با قلبِ شکست خورده ام ، بازی باز؟ تکرار نکن بازیِ دل بردن را... .. .. بهزاد غدیری(شاعر کاشانی)
«دلنوشته عاشقانه» اگر دوباره به دنیا بیایم زندگی ام می شود آغاز ۱۸ سالگی... کارت تلفن ، باجه های نارنجی صدای تو ، سکوت من... و شیطنت های پسرانه ام... آه که چه زیبا بود روزهای نوجوانی ام و چه طراوتی داشت جوانی ام... اگر دوباره به این جهان بیایم...
«خیال عاشقی» خوشم ،کنارِ خیالت دوباره من مستم که در به روی همه غیر از عشق تو بستم خوشم کنارمی و با منی و در قلبم چه خوب بعد تو از چشم دلقکان رستم تو نور عشقی و تابیده ای به سمت دلم میانِ هاله ای از تو ، گیاه...
در نگارستان عشق ، مشق من چشمان توست آرزویم دیدنِ آن چهره ی خندانِ توست ... ... بهزاد غدیری (شاعر کاشانی)
