مثل یک تابلوی نیمه ی نفرین شده ای دست هر کس که به سوی تو بیاید، قلم است عشق را پس زدی ای دوست، ولی پیش خدا هر که از عشق مبرّا بشود، متهم است می روی، دور نرو، قبل پشیمان شدنت فکر برگشتن خود باش و زمانی که کم...
باران که می بارد "حسود میشوم" و به زمین و زمان حسادت میکنم! به شیشه ی پنجره که طعم بوسه های آبدار باران را می چشد، به آسمانی که بغضش را خالی می کند به زمینی که پر از عطر خاطره میشود؛ به درختانی که تن می شُویند برای تولدی...
با یک بغل داوودی زرد، از راه می رسی و زورق سیال قدم هایت، بر کرانه ای از ترانه، در گوش هایم، پهلو می گیرند پاییز، گام به گام با تو هر روز، رنگ به رنگ، خاطره می سازد، و با باد، در موهایت بازی می کند در کولی قرمزت،...
وقتی کسی رادوست میدارید بگذارید از ته دل نباشد ته دلتان را برای خودتان نگهدارید برای روز مبادا برای لحظه ای که تنها میشوید و دلتان یک جای بی خاطره می خواهد دست نخورده فارغ از هرکس و هرچیزی بگذارید یک قسمتی از شهر .پارک کافه ها فقط و فقط...
گاهی سکوت اتاق ، خواب پنجره حتی بوی داغ اتو بر تن پیراهنم خیالم را پرت تو می کند و دل ناخودآگاه باز به روزهای دور می رود پی خاطره هایی که دیگر جان ندارند مثل خیال من که دیگر رویا نمی بافد آرزو نمی کند حتی دیگر در عطر...
شهریور یعنی: " داغِ " نبودنِ تو و بوی رسیدنِ پاییز، که غم انگیز ترین خاطره هایم از " اوست"
عتیقه باز بود خودم رانه بلکه خاطره عشقم را می خواست...
شب است و قطار خاطره ها براه چادر سیاه شب ؛ محافظ زیبایی ست ؛ برای چشمان به اشک نشسته و ماااه ؛ این دلبر زیبای آسمان ؛ تنها قصه گوی ؛ هر شب لحظه های شب بیداران ؛ جای شهرزاد شب بیدار ؛ نشسته تا ؛ جانی گرفته نشود...
چشم هایت را ببند... بگذار ذهنت پر بکشد و برود به روزهای شیرین باهم بودن، روز های دورهمی های گرم و صمیمی، روزهای خنده های از ته دل.... بگذار در آسمان روزهای شیرین آنقدر پر بزند تا یادت برود این روزهای سخت و طاقت فرسا را.... در لابلای خاطراتت شیرین...
خاطره هایت را آویز کرده ام به دامنِ خیالم؛ تا هر دَم می گردم به دورت... آن هم بگردد و بچرخد به دورم... اما افسوس... که زبانم از غم نمی چرخد و لبی باز نمی شود... آنهم این لبِ مانده از فراقِ لبخند... من با ترکِ دل ، درّه ی...
ما فکر میکردیم مثل آب خوردن است فراموش کردن...! گفتیم برود ما “فراموشش” می کنیم! فراموشش که نکردیم هیچ مجنون تر از قبل شدیم! با خودمان که خلوت کردیم فهمیدیم بحث”نتوانستن” نیست “نخواستن”است. نمیخواهیم فراموشش کنیم!! فکر کن دوستش داری! خاطره داری! جز “او” کسی را نداری! فراموشش میکنی؟!
آه ای عشق! ای پرنده ی سرکش که بر شاخسارِ دلم می نشینی و مانند خاطره ای در ذهنم بیدار می مانی تو لبخندی رنگارنگی تو آن الهه ای که گُل های وحشی در دست داری تو آن درختی که در حصارِ جانِ من غریبی نه پرستویی و نه آوازی...
بخت سیاهم گوشه ای توی کمینه بخت سیاهم کاشکی من رو نبینه اوضام کلاً تیره و تاره چه جورش خوشبختی مثل یه جنازه رو زمینه حالم رو بدتر کرده از روزای قبلی فکری که مثل مار توی آستینه حتی نمی خوادش خدا خوش بودنم رو هر حرکتم انگار زیر ذرّه...
این منم خاطره ای که گاهی در تو مکث می کند و این تویی که هنوز هم بی اندازه زیبایی
گفتی از خاطره ها، اشک من از چشم چکید سنگ در کوزه نینداز که سرریز شود...
- خوبم، تو چطور؟! خوبم؛ شبیه فانوس کنج انباری، که دل پری از لامپ ها دارد خوبم، شبیه گلدان کنار پنجره که با حسرت گل های آفتابگردان مزرعه را نگاه می کند خوبم؛ شبیه قایقی پیر در خشکی که می داند دیگر به آب نمی اُفتد خوبم؛ شبیه کاسِتی که...
هی می گویند رفت که رفت... آخر تو چه می دانی... با رفتنش هستی مرا هم برد...! شده ام آواره ی خاطره ها...!
می کشد خاطره های تو در این ماه مرا ماه خرداد،عجب داغ غریبی دارد..
غم انگیزترین سکانس زندگی ام جایی ست که هیچ خاطره ای از تو روحم را نوازش نکرد . همه جا به دنبالت بودم هیچ جا نبودی . و "هیچ" تنها چیزی ست که بعد از تو سهم چشمان منتظر من شد .
آه می ریزد به دلم طنین ناله های خزان همچون شاپرکی خسته درون خاطره های دور و دراز عاشقی کجا رفت آن لحظه هایی که بر ناز نگاهم سجده میکردی و من ، میان آغوش تو نبض دلتنگی را راهی مرگ خاموش میکردم . . آه.... اگر تو را یکبار...
همه باران دوست دارند اما من باد را.... باد که می وزد تنها چیزی که در خاطرم تداعی می شود یاد چشمان توست که تمام مرا به رقص وا میدارد باد که می وزد روحم تا بلندای بادگیرهای شهر می کشاند و نگاهم میدود در پی دیدارت دزدکی در میان...
رفتم آسمان هارا تماشا کنم چشمانم به هرسو به هوای بویِ عطرِ تو تمام خاطره هارا گشته با یک چتر که خیس از سکوتِ باران خورده ی فاصله هاست رفتم باران ها را تماشا کنم سیلِ هجوم قطرات که بر سرِ تنهایی ام می ریخت و مرا تا انتهای رویای...
بعضی خاطره ها..... پیچک وار دورِ گلویِ زندگی می پیچند آنچنان که گاهی در خلوتت جایِ اشک باید کمی خون بالا بیاوری تا آرام شوی....
ان زمان من هم جوان بودم بی خبر از این جهان بودم در نظرم تو لطف خدا بودی مظهر عشق و مهر و صفا بودی تو شاد و من تیره روز رفته ای من هنوز خاطره تو کی میرود از یادم میدهد اخر عشق تو بر بادم سال ها بگذشت...
