درست چند ساعت دیگر...... عطرت می نشیند روی بال های پروانه روی دامن گلدار دخترکی که با شوق؛ شمع های تولدش را فوت می کند! یا شاید روی دست های زنی که با عشق موهای خرمایی رنگ فرزندش را بافته! چند ساعت دیگر یک زن میانسال، پنجره را باز می...
دکمه ی پیراهنت باز است، دلبرتر نباش! آستین پایین بیاور، سِرتق و خودسر نباش! در نگاهت لات و عُزی، در دلت داری هُبَل! بت بساز از هیکلت، اما، دگر، آزر نباش! هی نمایش می دهی آن، هیکلِ پُر تاب را سیکسپک هایت بپوشان. جانِ من، دلبر نباش! بوسه ات مستم...
نشستن در کنارت زیر باران تر شدن دارد چقدر این عشق در ما وسعت باور شدن دارد غزل از چشم هایت ناگهان سرچشمه می گیرد ولی در دست هایت حس و حالِ سر شدن دارد به حدی دلبری را خوب می دانی که حتا گل به زیر کفش هایت حسرت...
لحن شیرینِ بیانش را با نجوایی کودکانه، دوچندان زیبا میکرد و من چگونه بگریزم از وابستگی تیر تیز دلبری هایش
میخواهم ماهی تنک عید هفت سین امسالت باشم برایت لباس قرمزم را بپوشم و میان اب برایت دلبری کنم و توهی هوایم را داشته باشی تا مبادا نفس کم بیاورم و جان دهم میان هفت سین عید امسالت..
مزرعه رویاهای من به اندازه تختخواب دونفره ایست که هر شب تو در آن دلبری میکنی و از نوبرانه های بهار آغوشت مرا به تاراج شاه توت لبهایت دعوت میکنی...
میشود دریا شوی من غرق جریانت شوم یاکه همچون قایقی درتحت فرمانت شوم موج موهایت کشاند تا به مقصدهای دور محو زیباییه آبی های چشمانت شوم در تلاطمهای طوفانیه اقیانوس عشق بند امیدی به خوبیها و احسانت شوم میل بودن در هوایت آنچنان سازد مرا دوست دارم روز وشب درحصر...
همه ی زنان دنبال یک پناهگاهند، آغوش مردی که دوستش دارند یا خانه ی مردی که دوستش ندارند و پیراهن دلتنگی شان را آویزان، زیر آفتابی که پیراهن تو را هم خشک می کند. آغوش هر زن زیبایی، امن ترین جای دنیاست برای مردانی که تازه از جنگ برگشته اند...
از تماشای دلبری هایش به تماشای چهره اش عقب نشینی کردم و زیر سنگر چشمانش پرچم سفیدم را بالا گرفتم جنگ نا برابری است جنگ میان یک دل و چشمان کسی که دوستش داری زهرا عیدی (سحر)
تا بهشتش برده ای، آنکس که شد هم دوش تو کم نشد، در این میان اما کسی مدهوش تو هر کسی طعم تن زن را به همراهت چشید شک ندارم ، تا جهنّم مانده دوشادوش تو لاک پشتی که برایش عشق مفهومی نداشت رد شدش از ادعاهای دل خرگوش تو...
خیرگی جُرم است بر چشمان تو حتی کمش می خَرم با جان، گناهِ مُجرمی را با غمش لذتی که بُرده دل از مستی چشمان تو شک نکن جمشید هم حتی نبرده از جمَش در مسیر زندگی هرگز دو راهی خوب نیست عاشقی را دوست دارم با همه پیچ و خمش...
برای بردن ایمانِ من لبخند هم کافی ست! همین یک شعله آتش می زند انبارِ کاهم را...!
نزدیکت می شوم بوی دریا می آید.. دور که می شوم صدای باران ! بگو تکلیف ام با چشم هایت چیست ؟ لنگر بیاندازم عاشقی کنم یا چتر بردارم و دلبری کنم ؟!
مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات هر کافری را ای صنم آخر...
کاش میشد از اردیبهشت یه عکس گرفت و گذاشت تو خونه،که هروقت دلت گرفت هی نگاش کنی،هی اردیبهشت بپاشه تو دل و جون زندگیت هی غش کنی واسه این هواش هی دلبری کنه برات هی عاشق تر شی هی عاشق تر شی هی تو باشی وسط این عاشقی ها وای...
چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟ تو را که از همه ی جنبه ها سری از من درخت خشکم و هم صحبت کبوترها تو هم که خستگی ات رفت، می پری از من اجاق سردم و بهتر همان که مثل همه مرا به خود بگذاری و بگذری...
در جواب دلبری هایم، شروع ناز کن پای چشمان سیه را،در جهانم باز کن گیره ی موبند را،از گیسوان خود دَرار سردی آغوش من را، با تنت اهواز کن منکه شاعرگشتنم،باچشم زیبای تو شد حضرت انگیزه ام، کشف رموز راز کن خوبرویان جهان را،رسم بربد عهدی است بشکن این زسم...
باران معشوقه ی پاییز است وقتی این همه زیباست نغمه ی رسیدنش ... دلبری کردنش... جانا من پاییز باشم تو باران می شوی؟
اگر دوستت دارم هایتان... محبت هایِ بی جایِتان... درمغزتان! درقلبتان! تلنبار شده است اگر اذیتتان میکند بگیرید مچالِشان کنید و دور بریزید. حتی اگر تمام اطرافیان و دوستانتان عاشق اند و یک نفر را دارند و میتوانند از صبح تا شب برایش دلبری کنند..! حتی اگر خواستند انگِ بی احساسی...
نام قشنگ زندگی غم شد، بدون تو حتی تنفس،مزه ی سم شد، بدون تو هرگز سراغ عشق را، از قلب من نگیر شب های من ، رنگ محرم شد بدون تو آن مبتلا بر چشم کالت،،،، تا ابد فقط دیوانه ای محتاج مرهم شد، بدون تو با قرص های خواب...
می توانستم ... دلم را کادو پیچ کنم و به یک نفر دیگر بدهم... خاطره ها ، عاشقی ها ، دلدادگی ها و دلبری های جدید داشته باشم... می توانستم یکی را به جای تو بگذارم تا نبودنت خم به ابرویم نیاورد ولی نخواستم ، نکردم...! ترسیدم من هم یکی...
باران ، خش خش برگ ها ، آسمانی ابری عجب دلبری میکنی پاییز جان !
بهار دختریست زیبا با چشمانِ رنگی که دلبری هایش دل از همه میبرد!! لبالب از طراوت می ایستد در مسیر نسیم عاشقی تا یک شهر کوچه به کوچه،خیابان به خیابان از عطر موهایش شکوفه دهند...
و نوبتی هم باشد نوبت ته تغاری های تابستان است...شهریوری ها زرنگ وباهوش هستند واونقدر قوی اند که میتوانی باخیال راحت به آن ها تکیه کنی...نمیگویم عاشق نمیشوند نه... سخت عاشق میشوند ولی امان از آن روزی که عاشق شوند تازه معنی عشق و وفاداری را میفهمی... شهریوری یعنی خودش...
