خیرگی جُرم است بر چشمان تو حتی کمش می خَرم با جان، گناهِ مُجرمی را با غمش لذتی که بُرده دل از مستی چشمان تو شک نکن جمشید هم حتی نبرده از جمَش در مسیر زندگی هرگز دو راهی خوب نیست عاشقی را دوست دارم با همه پیچ و خمش...
برای بردن ایمانِ من لبخند هم کافی ست! همین یک شعله آتش می زند انبارِ کاهم را...!
نزدیکت می شوم بوی دریا می آید.. دور که می شوم صدای باران ! بگو تکلیف ام با چشم هایت چیست ؟ لنگر بیاندازم عاشقی کنم یا چتر بردارم و دلبری کنم ؟!
مثل پرستوها مرا درگیر هجران میکنی من را به ناز و قهر خود شیدا و حیران میکنی با موج گیسویت مرو ، رحمی بکن برغیرتم این شانه ی مردانه را آخر تو ویران میکنی یک شهر گر کافر بوَد مومن شود با خنده ات هر کافری را ای صنم آخر...
کاش میشد از اردیبهشت یه عکس گرفت و گذاشت تو خونه،که هروقت دلت گرفت هی نگاش کنی،هی اردیبهشت بپاشه تو دل و جون زندگیت هی غش کنی واسه این هواش هی دلبری کنه برات هی عاشق تر شی هی عاشق تر شی هی تو باشی وسط این عاشقی ها وای...
چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟ تو را که از همه ی جنبه ها سری از من درخت خشکم و هم صحبت کبوترها تو هم که خستگی ات رفت، می پری از من اجاق سردم و بهتر همان که مثل همه مرا به خود بگذاری و بگذری...
در جواب دلبری هایم، شروع ناز کن پای چشمان سیه را،در جهانم باز کن گیره ی موبند را،از گیسوان خود دَرار سردی آغوش من را، با تنت اهواز کن منکه شاعرگشتنم،باچشم زیبای تو شد حضرت انگیزه ام، کشف رموز راز کن خوبرویان جهان را،رسم بربد عهدی است بشکن این زسم...
باران معشوقه ی پاییز است وقتی این همه زیباست نغمه ی رسیدنش ... دلبری کردنش... جانا من پاییز باشم تو باران می شوی؟
اگر دوستت دارم هایتان... محبت هایِ بی جایِتان... درمغزتان! درقلبتان! تلنبار شده است اگر اذیتتان میکند بگیرید مچالِشان کنید و دور بریزید. حتی اگر تمام اطرافیان و دوستانتان عاشق اند و یک نفر را دارند و میتوانند از صبح تا شب برایش دلبری کنند..! حتی اگر خواستند انگِ بی احساسی...
نام قشنگ زندگی غم شد، بدون تو حتی تنفس،مزه ی سم شد، بدون تو هرگز سراغ عشق را، از قلب من نگیر شب های من ، رنگ محرم شد بدون تو آن مبتلا بر چشم کالت،،،، تا ابد فقط دیوانه ای محتاج مرهم شد، بدون تو با قرص های خواب...
می توانستم ... دلم را کادو پیچ کنم و به یک نفر دیگر بدهم... خاطره ها ، عاشقی ها ، دلدادگی ها و دلبری های جدید داشته باشم... می توانستم یکی را به جای تو بگذارم تا نبودنت خم به ابرویم نیاورد ولی نخواستم ، نکردم...! ترسیدم من هم یکی...
باران ، خش خش برگ ها ، آسمانی ابری عجب دلبری میکنی پاییز جان !
بهار دختریست زیبا با چشمانِ رنگی که دلبری هایش دل از همه میبرد!! لبالب از طراوت می ایستد در مسیر نسیم عاشقی تا یک شهر کوچه به کوچه،خیابان به خیابان از عطر موهایش شکوفه دهند...
و نوبتی هم باشد نوبت ته تغاری های تابستان است...شهریوری ها زرنگ وباهوش هستند واونقدر قوی اند که میتوانی باخیال راحت به آن ها تکیه کنی...نمیگویم عاشق نمیشوند نه... سخت عاشق میشوند ولی امان از آن روزی که عاشق شوند تازه معنی عشق و وفاداری را میفهمی... شهریوری یعنی خودش...
وقتی که تو نباشی این شب ها زیادی شب است ستاره ها از غم رنگ می بازند ماه با ناامیدی بارو بندیل می بندد تا برود از آسمان شب... بدون تو حتی تیرگی شب هایم مهجورند برای بودنشان...
پاییز و دلبریاش برای عاشقاست... ما سینگلا فقط نارنگی میخوریم
پاییز... همانی است که اگر سرش هم برود دلباخته کردن دیگران و دلبری کردنش نمی رود. همانی که با زیبنده بودنش دیگران را فریفته. و... منی که آمدنم با پاییز نبود،کاش رفتنم به وقت پاییز باشد. پاییزی که برگها و خزان بودنش نفس را به من ارزانی می کنند. همانقدر...
دلبری و با نگاهت دلربایی میکنی... در میان کاخ دل فرمانروایی میکنی... قبله گاهم گشته چشمانِ سیاه و مست تو... دین و ایمانم گرفتی و خدایی میکنی...
شهریور ماه زیباییست اصلا میدانی چیست؟ شهریور از آن ماه هایی است که راه دلت را بلد است دلبری میکند گاهی داغ است و ناگهان میان آن داغی برایت میبارد میبارد و دلت غنج میرود برای در آغوش کشیدن روزهایش سر آخر هم خودش را میسپارد به مهر تا مهرش...
تهِ تهِ خلاقیتش این است که دستش را بگذارد روی میز، زل بزند توی چشم ها، طولانی مکث کند و بعد بگوید: عزیزم...! و عزیزم را طوری با صدای خسته و خش دار بگوید که خودش حس کند چقدر دلبرانه، چقدر شبیه خسرو شکیبایی تو خانه ی سبز... و خیال...
خاصیت پاییز است ، در کوچه ها خاطره حراج می کنند، پشت پنجره ها لبخند کمیاب می شود، درخت ها دلبَری را تمرین می کنند و برگ ها، دلبُری، من هم شاید تیتر روزنامه ی شنبه شوم، "حساسیت فصلی "جان یک نفر را گرفت!!!
چشمک پنهانی ات قیامت دلبری کردن است، دلبرانه هایت هم همچو قند لب هایت در دلم می نشیند...
بی هوا می بوسمش از من خجالت می کشد گل میفتد گونه اش از من خجالت می کشد زیر لب می خندد و از من شکایت می کند دزدکی می بینمش از من خجالت می کشد قهر وقتی می کنم حالش جهنم می شود باز من می بخشمش از من...
همه میگویند خوش به حالِ آدم و حوا... حوا تنها زنِ دنیا بود و آدم برایش جان میداد، آدم تنها مردِ دنیا بود و حوا فقط برای او دلبری میکرد... اما جانم از من میشنوی، ارزشِ عشق به این است که میانِ هزاران هزار "حوا"ی رنگارنگ؛ تو را انتخاب کند،...
