متن عاشقانه غمگین

و تو، سهم من از تمام دنیا بودی و، سهم من از تمام دنیا، هیچ بود

زمستان است و بی‌برگی، بیا ای باد نوروزم

از فرط نبود عشق، پر کینه شدیم
چون بغض فروخورده ی در سینه شدیم
درمانده ی این تسلسل رنجیم و ...
عمریست که با درد قرنطینه شدیم!

هوآی دلم آلوده به غم است

متن آهنگ علی اصلانکش به نام فرشته منی

حرف دلم یه عمره که سنگین شده

نه علی نمیخواد تو رو غمگین کنه

یاد اون روز که تو بغلم گریه کردی

اما من بودم تو فکر نفر قبلی

همه دور و برم بودن

چقدر مغرور شدم

واسه جدایی از تو مجبور...

بخند ممنوع ِمن
که با هر بوسه، هزار تازیانه می نویسند ؛
فرشتگان ِشانه ها ...
که هیچ دستی آن ها را لمس نکرده است
فرشتگان ِحسود ...
همه چیز را خواهند نوشت ...

متن ترانه ای صدام کن از علی اصلانکش
Saddam Ken's lyrics by AliAslankosh


♫♫♫

میشنوی صدای گیتار کوک نیست
دیگه اونی که با من بود نیست
میشنوی گرفته صدام
صدام کن که حالم اصلاً خوب نیست
تو صدا بزن بقیش با من
یه صدا، صدام کن نامرد
دنیام بودی از...

‍ باران که می بارد
با من حرف ها دارد
حتی جای تو ، مرا دوست دارد

همه چیز ش عاشقانه ست
اصلاباران می بارد
تا دستش را به من بدهد مرا تا خانه همراهی کند...

باران است...
که همیشه جای خالی تورا پُر می کند...

از همان اول خرد با عشق چون پیمان نداشت
داستان خضر و موسی تا ابد سامان نداشت

شوقم از آغوش شیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت
شور دنیا، قدر شیداییِ من، میدان نداشت

از قضا دل بر کسی بستم که خود دلباخته‌ست
دل ولی بر باخت دادن‌های من ایمان نداشت

چشم در...

شوقم از آغوششیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت

شور دنیا قدر شیدایی من میدان نداشت

وقف

از همان اول خرد با عشق چون پیمان نداشت
داستان خضر و موسی تا ابد سامان نداشت

شوقم از آغوش شیرین‌ها و لیلی‌ها گریخت
شور دنیا، قدر شیداییِ من، میدان نداشت

از قضا دل بر کسی بستم که خود دلباخته‌ست
دل ولی بر باخت دادن‌های من ایمان نداشت

چشم...

این همه شعر سرودم که به گوش تو رسد...


ولی افسوس و صد افسوس که هرگز نرسید...

آسوده نبودم در این ره که تو بردی دل من را

آرزو شده ای و در دلم خفته ای
آن هم آرزوی محال در خیال خام

به خاطر م هست روزی را که حوصله خشمت تنگ شد و به من گفتی رهایم کن دیگر
و درمیان نفسهای مردمان شهر گم شدی
میدانستم مجنون دلت ردم را میگیرد
و دیدم روزی را که درشلوغی شهر،چشمانت به دنبال من می گشت

ولی من خودم را به خیابان هراس...

رهایم کن
بسپرم به خاطراتم
دیگر گردش دروادی تنهایی خاطراتم ممنوعه نیست جان دلم
تصور خیالت را آنچنان که دلم میخواهد پروازش میدهم برپهنه آسمان قلبم
آغوشت امن وجودم
نه پشت پرده هراس پنهان میشوم و نه پاهایم در تراس نگرانی ، سُر میخورد.

پشیمان گشته ام من از دیار آشنایی
قول معروفیست
که هرچه کرد با من
آن آشنا کرد

چه کنم این دل صاحب مرده را
امانت بود به پیشت
رسم امانت داری همین بود
بچلانیش و مچاله پسش دهی
خدا کند دار مکافاتی باشد

چگونه باد را مقصر کنم آن که پنجره را باز گذاشته بود من بودم ..

گاهی به من فکر کن من حتی به گاهی بودن در فکرت هم راضی ام...

بعد از رفتنت به هر دیواری رسیدم
تکیه دادم…

زخمِ صد شمشیر بر دل هیچ تاثیری نکرد
نیشِ یک زخمِ زبان قلبی دگرگون می کند

بیچاره دل عاشق و دیوانه ی ما...



دلخوش به نگاه کسی هست که نیست...

به یادگار کسی دامن نسیم صبا

گرفته‌ایم و دریغا که باد در چنگ است