متن عاشقانه غمگین

وقت رفتن چشم تو بوسیدم و گفتم بمان،
اما نماندی.

لعنت به هوایی که تو را یاد من انداخت.

لعنت به نگاهی که لرزاند دل ما را.

چه می‌شد ماهی عیدت خودم بودم به تنهایی
گهی با پشت ناخن میزدی بر شیشه ی تنگم

می خواهم فریاد بکشم اما بر سر چه کسی...
تو؟
هرگز...
می خواهم نفرین کنم چه کسی را...
تو؟
هرگز...
می خواهم یک دل سیر گریه کنم برای چه کسی...
به غیر از تو؟
هرگز...
و می خواهم بمیرم برای چه کسی...
باز هم به غیر از تو؟
هرگز...
آری...

دلتنگ توام جانا هر دم که روم جایی
با خود به سفر بردم یاد تو و تنهایی

کس ندارد ذوق دیدار تو را، الا من.

عاشقی قصه ی تلخیست میان من و تو.
که فقط من به تو دل بستم و تو بی خبری.

قسمت این بود،
نشود قسمت ما، ما بشویم.

خبر به دورترین نقطه‌ی جهان برسد
نخواست او به من خسته ـ بی‌گمان ـ برسد

شکنجه بیشتر از این‌؟ که پیش چشم خودت‌
کسی که سهم تو باشد، به دیگران برسد

چه می‌کنی‌؟ اگر او را که خواستی یک عمر
به راحتی کسی از راه ناگهان برسد…

رها کنی‌، برود،...

در میان خاطراتم، تو را سخت در آغوش گرفتم.

بمان ، که مرا با خیالت توان زندگی نیست.

بی پناه و خسته دل، چشم به راهم که بیایی.

خانه ام ویرانه شد،
وقتی نگاهت به نگاه دگری دوخته شد.

زخمی تر از آنم، که زخمم تو نبینی.

من از این بی تو بودن های تکراری، بیزارم.

چیزی نمی دانید
از منی که تن ویرانم را
پشت پرده های گل دار پنهان میکنم.

گاهی عشق همان،
فرصت بوسیدن لبهای کسی هست که نیست.

عاشق که شوید
عقلتان کیش می شود و قلبتان مات چشمانش...

به آغوش خودم یک تو بدهکارم، همین و بس.

آخرین تصویر تو غلتید و افتادش به خاک.
در همان لحظه که میرفتی و اشکم شد روان.

بدجور به رخ میکشد ثانیه ها، لحظه های نبودنت را.

حسرت گمشده تاریخ دوران منی
و اکنون که پیدایت کرده ام
اندوه شده ای درشیرینی تاریخ دورانم
چگونه بگذرم ازتو که نتوانم
و چگونه بمانم باتو که بازهم نتوانم

#شب ۹۷

از نردبان شب
پائین می آیند
دردهایی
که آشیان کرده اند
در شب‌هایم